Luís Pintos Fonseca: Diferenzas entre revisións
Xas (conversa | contribucións) m completo info e bibliografía |
Xas (conversa | contribucións) m elimino homónimos |
||
| Liña 7: | Liña 7: | ||
Iniciou a súa formación con [[Eduardo Rojas]] e con [[Carlos Sobrino Buhigas]] e [[Castelao]], que estimulou o seu interese polo gravado. Colaborou como debuxante na [[Sociedade Arqueolóxica de Pontevedra]] (1923-1926), e en 1924 ilustrou ''Seara'' de [[Herminia Fariña]] e ''[[Os nenos]]'' (1925) de [[Filgueira Valverde]]. Empregou a linoleografía nas súas ilustracións para os xornais ''[[Galicia. Diario de Vigo]]'' e ''[[Faro de Vigo]]''. Foi bolseiro da [[Deputación de Pontevedra]] e formouse durante tres anos na [[Real Academia de Bellas Artes de San Fernando de Madrid]]. En [[1929]] instalouse definitivamente en [[Pontevedra]], onde exerceu como docente desde 1931 na Escola Normal e na Sociedade Económica de Amigos do País. Exerceu como interino na graduada do Areal (Vigo) e en maio de 1934 foi nomeado mestre de [[Lusquiños, Tomeza, Pontevedra|Lusquiños]] ([[Tomeza, Pontevedra|Tomeza]]). En decembro de 1935 foi elixido presidente da Asociación de Maestros Católicos e seguiu exercendo como mestre en Tomeza ata que en 1938 solicitou unha excedencia. Foi socio fundador da Casa del Maestro. |
Iniciou a súa formación con [[Eduardo Rojas]] e con [[Carlos Sobrino Buhigas]] e [[Castelao]], que estimulou o seu interese polo gravado. Colaborou como debuxante na [[Sociedade Arqueolóxica de Pontevedra]] (1923-1926), e en 1924 ilustrou ''Seara'' de [[Herminia Fariña]] e ''[[Os nenos]]'' (1925) de [[Filgueira Valverde]]. Empregou a linoleografía nas súas ilustracións para os xornais ''[[Galicia. Diario de Vigo]]'' e ''[[Faro de Vigo]]''. Foi bolseiro da [[Deputación de Pontevedra]] e formouse durante tres anos na [[Real Academia de Bellas Artes de San Fernando de Madrid]]. En [[1929]] instalouse definitivamente en [[Pontevedra]], onde exerceu como docente desde 1931 na Escola Normal e na Sociedade Económica de Amigos do País. Exerceu como interino na graduada do Areal (Vigo) e en maio de 1934 foi nomeado mestre de [[Lusquiños, Tomeza, Pontevedra|Lusquiños]] ([[Tomeza, Pontevedra|Tomeza]]). En decembro de 1935 foi elixido presidente da Asociación de Maestros Católicos e seguiu exercendo como mestre en Tomeza ata que en 1938 solicitou unha excedencia. Foi socio fundador da Casa del Maestro. |
||
Ilustrou as revistas ''[[Cristal (revista)|Cristal]]'', ''[[Logos (revista)|Logos]]'', ''[[Spes]]'' e ''[[Aturuxo ( |
Ilustrou as revistas ''[[Cristal (revista)|Cristal]]'', ''[[Logos (revista)|Logos]]'', ''[[Spes]]'' e ''[[Aturuxo (Pontevedra)|Aturuxo]]''. En 1931 foi directivo do Grupo Nazonalista Galego. Vinculado ao [[Partido Galeguista de Pontevedra|Partido Galeguista]], participou nas campañas de apoio ao [[Estatuto de Autonomía de Galicia de 1936|Estatuto de Autonomía de 1936]], para o que realizou un cartel propagandístico. |
||
Logo do [[golpe de Estado do 18 de xullo de 1936]] foi nomeado delegado de ensino na Junta Carlista de Guerra en setembro e o 18 de decembro integrou a comisión depuradora do maxisterio de Pontevedra. Afiliouse a [[FET y de las JONS]] logo da unificación. A finais de 1937 tamén exerceu como axudante numerario de debuxo no instituto. Comezou a carreira eclesiástica no [[mosteiro de San Xoán de Poio]], onde foi ordenado sacerdote en [[1947]]. En 1947 foi nomeado coadxutor en san Bartolomé e ao ano seguinte consiliario da [[Acción Católica]] masculina. En 1951 foi consiliario da rama feminina de Acción Católica da parroquia. Foi o principal impulsor da refundación da Semana Santa pontevedresa a finais da década dos corenta. |
Logo do [[golpe de Estado do 18 de xullo de 1936]] foi nomeado delegado de ensino na Junta Carlista de Guerra en setembro e o 18 de decembro integrou a comisión depuradora do maxisterio de Pontevedra. Afiliouse a [[FET y de las JONS]] logo da unificación. A finais de 1937 tamén exerceu como axudante numerario de debuxo no instituto. Comezou a carreira eclesiástica no [[mosteiro de San Xoán de Poio]], onde foi ordenado sacerdote en [[1947]]. En 1947 foi nomeado coadxutor en san Bartolomé e ao ano seguinte consiliario da [[Acción Católica]] masculina. En 1951 foi consiliario da rama feminina de Acción Católica da parroquia. Foi o principal impulsor da refundación da Semana Santa pontevedresa a finais da década dos corenta. |
||
Revisión como estaba o 5 de xuño de 2019 ás 14:44
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 26 de xaneiro de 1906 Pontevedra, España |
| Morte | 25 de xullo de 1959 (53 anos) Pontevedra, España |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Actividade | |
| Ocupación | pintor |
| Lingua | Lingua galega |
Luís Pintos Fonseca, nado en Pontevedra o 26 de xaneiro de 1906 e finado na mesma cidade o 25 de xullo de 1959, foi un pintor e gravador galego.
Traxectoria
Iniciou a súa formación con Eduardo Rojas e con Carlos Sobrino Buhigas e Castelao, que estimulou o seu interese polo gravado. Colaborou como debuxante na Sociedade Arqueolóxica de Pontevedra (1923-1926), e en 1924 ilustrou Seara de Herminia Fariña e Os nenos (1925) de Filgueira Valverde. Empregou a linoleografía nas súas ilustracións para os xornais Galicia. Diario de Vigo e Faro de Vigo. Foi bolseiro da Deputación de Pontevedra e formouse durante tres anos na Real Academia de Bellas Artes de San Fernando de Madrid. En 1929 instalouse definitivamente en Pontevedra, onde exerceu como docente desde 1931 na Escola Normal e na Sociedade Económica de Amigos do País. Exerceu como interino na graduada do Areal (Vigo) e en maio de 1934 foi nomeado mestre de Lusquiños (Tomeza). En decembro de 1935 foi elixido presidente da Asociación de Maestros Católicos e seguiu exercendo como mestre en Tomeza ata que en 1938 solicitou unha excedencia. Foi socio fundador da Casa del Maestro.
Ilustrou as revistas Cristal, Logos, Spes e Aturuxo. En 1931 foi directivo do Grupo Nazonalista Galego. Vinculado ao Partido Galeguista, participou nas campañas de apoio ao Estatuto de Autonomía de 1936, para o que realizou un cartel propagandístico.
Logo do golpe de Estado do 18 de xullo de 1936 foi nomeado delegado de ensino na Junta Carlista de Guerra en setembro e o 18 de decembro integrou a comisión depuradora do maxisterio de Pontevedra. Afiliouse a FET y de las JONS logo da unificación. A finais de 1937 tamén exerceu como axudante numerario de debuxo no instituto. Comezou a carreira eclesiástica no mosteiro de San Xoán de Poio, onde foi ordenado sacerdote en 1947. En 1947 foi nomeado coadxutor en san Bartolomé e ao ano seguinte consiliario da Acción Católica masculina. En 1951 foi consiliario da rama feminina de Acción Católica da parroquia. Foi o principal impulsor da refundación da Semana Santa pontevedresa a finais da década dos corenta.
Influído por Carlos Sobrino, realizou excursións pictóricas en busca de novos motivos para as súas pinturas. Traballou tamén na realización de estampas, cunha certa tendencia á art déco. Entre 1944 e 1945 ilustrou a Guía Anuario de Pontevedra e as revistas Finisterre e Sonata Gallega.
Inscribiuse no ámbito da pintura paisaxística de tradición romántica. A súa obra caracterízase pola preocupación polos efectos lumínicos e atmosféricos a calidade e a importancia do debuxo e a ausencia de figuras humanas. A partir dos anos cincuenta dirixiuse cada vez máis a representar o eu interior, aínda que sempre a través da paisaxe, sendo moi meticuloso na realización.
Véxase tamén
 |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Luís Pintos Fonseca  |
Bibliografía
- Museo de Pontevedra, ed. (1991). Luis Pintos Fonseca, 1906 - 1959. Pontevedra.
- "PINTOS FONSECA, Luis" en Gran Enciclopedia Galega Silverio Cañada.
