Adonis (poeta): Diferenzas entre revisións
Nova páxina: "{{Escritor |nome = Ali Ahmad Said Esber |image = Adonis Cracow Poland May12 2011 Fot Mariusz Kubik 08.JPG |descrición = Adonis en Cracovia no 2011 |data_de_nacemento = 1 de xa..." |
(Sen diferenzas.)
|
Revisión como estaba o 3 de xullo de 2015 ás 15:30
Ali Ahmad Said Esber (transliteración do seu nome árabe علي أحمد سعيد إسبر) é un poeta, político e profesor sirio-francés nado na cidade de Al-Qassabin, na provincia de Latakia, en Siria na época do mandato francés. Desenvolveu un amplo labor poético ó longo da súa traxectorio, tendo publicados máis de vinte poemarios en lingua árabe. Viviu en Siria, o Líbano e Francia segundo as circunstancias forzábano a fuxir. A día de hoxe é considerado o poeta máis importante en lingua árabe vivo, amais de ser un dos poucos expoñentes do modernismo árabe inda vivo. Malia ser recoñecido mundialmente e un dos máis repetidos candidatos ó premio Nobel de Literatura, os seus ideais ateos e mais comunistas provocaron un forte rexeitamento cara á súa persoa en moitos círculos, especialmente entre os gobernos árabes máis integristas (quen prohibiron a súa obra, coma en Irán ou Marrocos).
Vida
Nado no 1930 en Siria, o seu pai era un labrego dunha comunidade xií que lle aprendeu poemas clásicos en árabe e o Corán enteiro. Ao cumprir dezasete anos, tivo a oportunidade de recitar un poema da súa produción fronte ao daquela presidente de Siria, de xira pola rexión. Fondamente impactado, o presidente ofertoulle o premio que el quixese, ao que o mozo respostou que quería ir á escola.
Tralos seus exitosos estudos ingresa na Universidade de Damasco, onde se licenza en Filosofía no 1954. Nesta época comeza a empregar o seu seudónimo de Adonis (segundo el conta por mor de que as revistas non lle aceptaban os seus poemas baixo o seu nome real, daquela o agochou xusto despois de ler o famoso mito grego) e a achegarse ó ateísmo e ó comunismo. Ao ano seguinte pasaría seis meses en prisión por ser parte do Partido Socialista Nacionalista Sirio, trala súa ceiba, marcha ao Líbano, onde fundará xunto con outros poetas a revista de poesía Shi'r. Recibirá unha beca de estudo entre 1960-61 en París, o que lle permitirá falar un francés fluído. Comezará a impartir clases na Universidade de Beirut, da que será catedrático de Literatura Árabe de 1970 a 1985, se ben polo 1980 xa emigrara a París para fuxir da Guerra Civil Libanesa. Á súa chegada a Francia xa acadara fama abonda, polo que impartirá clases na Sorbona de Literatura Árabe ata retirarse para adicarse en exclusividade a compór poemas, ensaios e traducir.
Na actualidade vive no barrio da Defensa, o distrito financieiro parisino, sendo un persoeiro fortemente activo na vida cultural da cidade e da clase intelectual mundial. Fixo declaracións en contra da Revolución Árabe por considerala reaccionaria baixo o seu falso discurso democrático e realiza conferencias e viaxes polo mundo (chegou a estar no Goiás o 11 de xuño do 2014 nun recital no que o acompoñou Yolanda Castaño):