Ana de Castro Osório
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | (pt) Anna de Castro Osorio 18 de xuño de 1872 Mangualde, Portugal |
| Morte | 23 de marzo de 1935 (62 anos) Lisboa, Portugal |
| Lugar de sepultura | Cemitério do Alto de São João (pt)  , Jazigo particular n.º4814 |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | Portugal Reino de Portugal |
| Actividade | |
| Ocupación | escritora, tradutora |
| Período de actividade | 1912 – 1935 |
| Xénero artístico | ensaio, teatro, narrativa, literatura infantil |
| Lingua | Lingua portuguesa |
| Obra | |
Obras destacables
| |
| Familia | |
| Cónxuxe | Paulino de Oliveira (1898–valor descoñecido) |
| Fillos | João de Castro Osório, José Osório de Oliveira (pt) |
| Pais | João Baptista de Castro (pt) e Mariana Osório de Castro (pt) |
| Irmáns | Alberto Osório de Castro e João Osório de Castro |
Premios | |
Sinatura  | |
 | |
Ana de Castro Osório, nada en Mangualde (Distrito de Viseu) o 18 de xuño de 1872 e finada en Lisboa o 23 de marzo de 1935), foi unha escritora dedicada especialmente á literatura infantil, editora, xornalista, pedagoga, feminista e activista republicana portuguesa. Foi membro da obediencia masónica Grande Oriente Lusitano.[1][2]
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Filla do xuíz e bibliógrafo João Baptista de Castro e de Mariana Osório de Castro Cabral e Albuquerque, Ana de Castro Osório foi pioneira en Portugal na loita pola igualdade dos dereitos do home e a muller.
En 1895, a súa familia enteira mudouse a Setúbal, onde iniciou a súa traxectoria como escritora, aos seus 23 anos. Casou o 10 de marzo de 1898, na igrexa de Nosa Señora da Anunciada, co poeta Francisco Paulino Gomes de Oliveira, membro do Partido Republicano Portugués. Dese matrimonio naceron os seus fillos João (1899-1970), que se dedicará ás letras e actuará como adoutrinador político conservador na década de 1920, e José (1900-1964), que foi tamén escritor. Ana de Castro Osório achegouse á ideoloxía do seu home e tivo, despois da instauración da República, colaboración co ministro de Xustiza Afonso Costa na elaboración da Lei de divorcio.
En 1911, ao ser nomeado Paulino de Oliveira como cónsul de Portugal en São Paulo, Ana pasou a residir no Brasil, onde ficou ata a morte do seu home, en marzo de 1914, vítima da tuberculose. De regreso a Portugal, fixou a súa residencia en Lisboa, na casa onde vivía a súa familia. A partir dese momento comezou a escribir en relación coa intervención de Portugal na primeira guerra mundial, mantendo unha postura favorable.
Feminismo, literatura e masonaría[editar | editar a fonte]
Castro Osório escribiu en 1905 Mulheres Portuguesas, o primeiro manifesto feminista portugués.
En 1915 participou no Congreso Municipalista de Évora, onde presentou a súa tese sobre a muller na agricultura, nas industrias rexionais e na Administración municipal. Ao ano seguinte foi nomeada polo ministro de Traballo de Portugal, António Maria da Silva, como subinspectora dos Traballos Técnicos Femininos.
Foi unha das fundadoras do Grupo Português de Estudos Feministas en 1907, da Liga Republicana das Mulheres Portuguesas en 1909, da Associação de Propaganda Feminista en 1912 e da Comissão Feminina «Pela Pátria» en 1916, a partir da cal se formou, no mesmo ano, a Cruzada das Mulheres Portuguesas.
De Castro Osório, sensibilizada pola obra pedagóxica de compatriotas feministas como Alice Pestana, dedicou parte da súa vida á literatura infantil. Salienta a súa serie de contos infantís Para as crianças, que publicou entre 1897 e 1935, en Setúbal, en fascículos.[3]
Obras máis salientables[editar | editar a fonte]
Literatura infantil[editar | editar a fonte]
Na colección "Para as crianças":
- Contos tradicionais portugueses (10 volumes).
- Contos de Grimm (tradución do alemán).
- Alma infantil.
- Animais, 1903.
- Boas crianças.
- Histórias escolhidas (tradución do alemán).
Teatro Infantil[editar | editar a fonte]
- A comédia da Lili, 1903
- Um sermão do Sr. Cura, 1907
Narrativa[editar | editar a fonte]
- Infelizes: histórias vividas, 1892
- Quatro Novelas, 1908
- Ambições: romance. Lisboa, Guimarães Libânio, 1903.[4]
- Bem prega Frei Tomás, 1905 (comedia).
Ensaio[editar | editar a fonte]
- A Grande Aliança: A Minha Propaganda non Brasil, 1890.[5]
- A Garrett non seu primeiro centenário, 1899.
- A nossa homenagem a Bocage, 1905.
- A minha Pátria.
- A mulher no casamento e no divórcio, 1911.[6]
- Às mulheres portuguesas, 1905.[7]
En "A Bem da Pátria":
- As mães devem amamentar seus filhos.
- A educação da criança pela mulher.
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Esteves, João (2005). "Ana de Castro Osório", Dicionário no Feminino (séculos XIX-XX). Lisboa: Livros Horizonte. Páxinas 91 a 99.
- ↑ Marques, A. H. de Oliveira. Dicionário da Maçonaria Portuguesa. Editorial Delta. Lisboa, 1986. Páxinas 1.065 a 1.066.
- ↑ Mateus, Luís Manuel. Franco-Mações Ilustres nas Ruas de Lisboa. Biblioteca-Museu República e Resistência. Lisboa, 2003. Páxinas 169 e 170 [ISBN 972-8695-15-2]
- ↑ Dispoñible en versión dixital. Biblioteca Nacional de Portugal.
- ↑ Conferencias realizadas en Brasil (Río de Janeiro, Río Grande do Sul, Pelotas, Porto Alegre, Santa María, Curitiba e São Paulo). Dispoñible versión dixital. Biblioteca Nacional de Portugal.
- ↑ Dispoñible en versión dixital. Biblioteca Nacional de Portugal.
- ↑ Dispoñible en versión dixital. Biblioteca Nacional de Portugal.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Lajolo, Marisa. Correspondência entre Anna de Castro Osório e Monteiro Lobato. Ed. Unicamp.
- Remédios, Maria José Ana de Castro Osório e a construção da grande aliança entre os povos: dois manuais da escritora portuguesa adoptados no Brasil (PDF). Arquivado dende o orixinal (PDF) o 03 de marzo de 2016. Consultado o 27 de setembro de 2016.
| Control de autoridades |
|
|---|
