Amanita branca

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.

A amanita branca[1] (Amanita ovoidea) é un cogomelo que adoita medrar nos terreos calcarios en toda clase de bosques e bordos destes. É unha especie de fungo presente en Galiza.

Morfoloxía[editar | editar a fonte]

Exemplares vellos de amanita branca

Tipicamente presenta unha tona fariñenta. Por iso en lingua catalá coñéceselle coma farinera. Esta fariña cobre as marxes do chapeu e a superficie do pé, e está formada por millóns de esporas abrancazadas (de aí o nome galego) e restos do veo universal. Esta borralla despréndese de xeito doado, emporcando as mans de branco cando se toca. Primordio: en forma de ovo, redondo pola parte superior e cuberto dun groso veo universal de 1 mm.

Chapeu: de 10 a 20 cm. de diámetro, primeiro hemiesférico e despois aberto, de cor branca, con cutícula brillante, separábel, normalmente lisa mais algunhas veces con restos do veo universal en forma de escamas planas e irregulares. Marxe ceiba, grosa, fariñenta e floconosa.

Himenio: cubrindo a parte inferior do chapeu, formado por lamelas brancas, desiguais, serradas e achegadas.

: groso, de 10-20 x 2-4 cm., rexo, cilíndrico, un pouco bulboso na base, de cor branca, floconoso.

Anel: feble, pouco consistente, fariñento e de cor branca.

Volva: ampla, alta, membranosa, que persiste nos exemplares adultos, de cor branca a branca amarelenta.

Carne: consistente, de cor branca, de cheiro e sabor a fariña.

Esporas: numerosas formando unha especie de masa fariñenta que cobre a marxe do chapeu e o pé, con esporas elípticas, de cor branca en masa e de 10 x 7 micrómetros.

Hábitat[editar | editar a fonte]

Terreos calcarios, en aciñeirais, piñeirais, marxes dos bosques e beirís dos camiños.

Risco de confusión con outras especies de cogomelos[editar | editar a fonte]

Pódese confundir coa Amanita proxima, especie considerada tóxica, moi semellante á A. ovoidea pero máis miúda, co anel bastante persistente e estriado e a volva dunha marcada cor ocre.

Comestibilidade[editar | editar a fonte]

É comestíbel mais é considera de baixa calidade gastronómica, non se recomenda o consumo para evitar confusións coa Amanita proxima ou co pan da morte (Amanita phalloides).

Notas[editar | editar a fonte]

  1. Nome vulgar galego en Diccionario das ciencias da natureza e da saúde (A-C) A Coruña, Deputación da Coruña, 2000

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Outros artigos[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]