Vitamina C

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Aínda que existen outros alimentos máis ricos en ácido ascórbico (véxase a tabela anexa), popularmente considérase que os cítricos son unha fonte natural de vitamina C.

A vitamina C ou ácido ascórbico é unha molécula usada na hidroxilación de varias reaccións bioquímicas nas células. A súa principal función é a hidroxilación do coláxeno, a proteína fibrilar que dá resistencia aos ósos, dentes, tendóns e paredes dos vasos sanguíneos. Alén diso é un poderoso antioxidante, usándose para transformar os radicais libres de osíxeno en formas inertes. Úsase tamén na síntese dalgunhas moléculas que serven como hormonas ou neurotransmisores.

Todos os efectos da vitamina C son importantes para doentes con deficiencias. Non existe hipervitaminose de vitamina C a través dos alimentos, pero se se toma sinteticamente e en exceso pode ser daniño. Ten os seguintes efectos no organismo en doses moderadas:

  • Favorece a formación dos dentes e ósos;
  • Axuda a resistir ás doenzas.
  • Prevén gripes, fraqueza muscular e infeccións. Axuda sen dúbida en doentes xa con escorbuto.
  • Axuda o sistema inmunolóxico e a respiración celular, estimula as glándulas suprarrenais e protexe os vasos sanguíneos.

A carencia desta vitamina provoca a avitaminose designada escorbuto.

Fontes de vitamina C[editar | editar a fonte]

A vitamina C non é producida polas células humanas e ten de ser inxerida na alimentación. Algúns alimentos ricos en vitamina C son o Amorodo, melón, laranxa, limón, estripeiro, verza, ananás, papaia, manga, caxú e pementón.

A estripeiro é trinta veces máis rica en vitamina C que a laranxa.

Produto
Vit. C (mg/100 g de

produto fresco)

goiaba
273
pemento
131
brócoli
110
kiwi
90
amorodos
60
limón e laranxa
50

Sinais de falta[editar | editar a fonte]

A deficiencia patolóxica denomínase escorbuto: feridas que demoran en cicatrizar, hemorraxias, dentes moles, perda de peso, dores nas articulacións e xenxivas inflamadas.