Juan Alberto Belloch
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | (es) Juan Alberto Belloch Julbe 3 de febreiro de 1950 (74 anos)Mora de Rubielos, España (pt)  |
 Senador de España | |
| 13 de decembro de 2011 – 26 de outubro de 2015 Circunscrición electoral: Zaragoza | |
 Alcalde de Zaragoza | |
| 14 de xuño de 2003 – 13 de xuño de 2015 ← José Atarés Martínez – Pedro Santisteve → | |
| Senador de España | |
| 12 de marzo de 2000 – 14 de marzo de 2004 Circunscrición electoral: Zaragoza | |
 Concelleiro de Zaragoza | |
| 4 de xullo de 1999 – | |
 Deputado no Congreso dos Deputados | |
| 21 de marzo de 1996 – 5 de abril de 2000 Lexislatura: VI lexislatura de España Circunscrición electoral: Zaragoza Electo en: Eleccións Xerais 1996 en España | |
| Ministro do Interior de España | |
| 5 de maio de 1994 – 6 de maio de 1996 ← Antoni Asunción – Jaime Mayor Oreja → | |
| Ministro de Xustiza de España | |
| 14 de xullo de 1993 – 6 de maio de 1996 ← Tomás de la Quadra-Salcedo (pt) – Margarita Mariscal de Gante → | |
 Vogal do Conselho Geral do Poder Judicial (pt) | |
| 1990 – 1993 | |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Educación | Universidade de Zaragoza |
| Actividade | |
| Lugar de traballo | Estrasburgo Bruxelas Madrid |
| Ocupación | político , xuíz |
| Partido político | Partido Socialista Obrero Español |
| Lingua | Lingua castelá |
| Familia | |
| Cónxuxe | Mari Cruz Soriano |
| Pai | José María Belloch Puig (en) |
Premios | |
 | |
Juan Alberto Belloch Julbe, nado en Mora de Rubielos, Teruel, o 3 de febreiro de 1950, é un maxistrado e político socialista español, ministro de 1993 a 1996, alcalde de Zaragoza de 2003 a 2015, deputado e senador.
Biografía[editar | editar a fonte]
Licenciado en Dereito pola Universidade de Barcelona, ingresou na carreira xudicial en 1976 e o seu primeiro destino como xuíz cubriuno no Xulgado de Instrución e Primeira Instancia da Illa de La Gomera. Sucesivamente foi destinado a Berga, Vic e Alcoi. No ano 1980 é trasladado ao País Vasco. Maxistrado desde 1981, fundou en 1984 a Asociación Pro Dereitos Humanos do País Vasco e foi nomeado portavoz do colectivo progresista de maxistrados Xuíces para a Democracia. Tamén foi fundador da Asociación de Maxistrados Europeos para a Democracia e as Liberdades, organización da que en 1984 foi vicepresidente. En 1985 foi presidente da Sección Segunda do Penal da Audiencia Provincial de Bilbao. O 3 de novembro de 1988 foi nomeado polo Consello Xeral do Poder Xudicial, CGPJ, presidente da Audiencia Provincial de Bilbao, cargo no que permaneceu até 1990, cando, o 30 de outubro, foi elixido vocal do CGPJ polo Congreso dos Deputados a proposta do PSOE.
Carreira política[editar | editar a fonte]
O 14 de xullo de 1993, foi designado ministro de Xustiza no sétimo goberno de Felipe González. O 5 de maio de 1994, sucedeu como ministro de Interior a Antoni Asunción que dimitira tras a fuga de Luis Roldán, que foi capturado durante o seu mandato. O 28 de marzo de 1996 queda en situación de excedencia voluntaria na carreira xudicial para poder afiliarse ao Partido Socialista. Afiliado ao PSOE en maio de 1996, foi elixido deputado independente pola provincia de Zaragoza nos comicios xerais. Sendo ministro de Xustiza e Interior produciuse a controvertida captura de Luis Roldán en Laos coa intervención do ex axente Paesa, que posteriormente simulou a súa morte.
Como ministro de Xustiza e Interior cesou o 6 de maio de 1996. No Congreso dos Deputados, foi vocal suplente da Deputación Permanente, vocal da Comisión Constitucional e portavoz da comisión de Xustiza e Interior. No seo do PSOE é presidente da Comisión executiva Rexional dos socialistas aragoneses desde a celebración do XI Congreso rexional. O 26 de xuño de 1998, resultou elixido candidato socialista, nas eleccións primarias, á Alcaldía de Zaragoza para os comicios do 13 de xuño de 1999. Conseguiu o 44,2 por cento dos votos.
Presentouse como cabeza de lista ás eleccións municipais de 1999 para o Concello de Zaragoza cun programa electoral que propoñía a celebración da Exposición Internacional de 2008 como conmemoración do bicentenario dos Sitios de Zaragoza. Quen obtivo a alcaldía naquela ocasión foi Luisa Fernanda Rudi (PP de Aragón). Non obstante, o Partido Popular de Aragón no concello zaragozano, á chegada de José Atarés en 2000, asumiu a idea liderada polo socialista.
Nas eleccións xerais do 12 de marzo de 2000 resultou elixido senador pola provincia de Zaragoza.
En xuño de 2003, Juan Alberto Belloch resultou elixido Alcalde de Zaragoza tras gañar as eleccións con 114.952 votos (33.90%) e 12 concelleiros do PSOE-Aragón fronte a 110.747 votos (32.66%) e 11 concelleiros do PP de Aragón.[1] Tras pactar con Chunta Aragonesista, que conseguiu 62.211 votos (18.34%) e 6 concelleiros, obtivo a maioría absoluta na primeira votación do consistorio zaragozano. Na oposición quedaron o PP de Aragón e o Partido Aragonés.
Nas eleccións locais do 27 de maio de 2007, volveu ser elixido alcalde de Zaragoza, con 13 concelleiros e 115.723 votos fronte aos 103.191 votos obtidos polo Partido Popular de Aragón.[2] Pero, pactou unha nova coalición no Consistorio, agora, co Partido Aragonés.[3]
Catro anos despois, nas eleccións municipais do ano 2011, o Partido Popular de Aragón encabezado por Eloy Suárez, conseguiu 15 concelleiros e 131.350 votos, mentres que o PSOE con Belloch á cabeza, sumou 10 concelleiros e 86.395 votos.[4] O PSOE perdeu en todos os distritos da cidade, excepto no de Las Fuentes.[5] Con todo, Juan Alberto Belloch continuou ocupando a alcaldía grazas ao apoio dos representantes de Chunta Aragonesista e Izquierda Unida. Acadouse un pacto entre os tres partidos e cos seus 16 concelleiros conseguían a maioría absoluta.[6] A cambio, Belloch tivo que renunciar á realización de Expo Paisaxes 2014 e á carreira para os Xogos Olímpicos de Inverno do ano 2022.[7] O 20 de novembro dese mesmo ano, nas elección xerais anticipadas en España, Belloch foi elixido senador pola provincia de Zaragoza.[8]
O 13 de xuño de 2015 cedeu o seu bastón de mando ao candidato de Zaragoza en Común, Pedro Santisteve poñendo así fin ao mandato máis longo dun rexedor de Zaragoza en período democrático (12 anos).
Vida persoal[editar | editar a fonte]
Está casado coa xornalista Mari Cruz Soriano desde o 19 de decembro de 2002.[9]
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ "ELECCIONES 2003". Aragón Digital.com. Arquivado dende o orixinal o 02 de outubro de 2013. Consultado o 30 de novembro de 2012.
- ↑ Carolina Cebreiro (27.05.2007). "El PSOE aumenta un concejal, aunque tendrá que pactar". Aragón Digital.com. Consultado o 30 de novembro de 2012.
- ↑ Begoña Penón García (16.06.2007). "Belloch renueva como alcalde en la legislatura de la Expo 2008". Aragón Digital.com. Consultado o 30 de novembro de 2012.
- ↑ "El PP logra un gran triunfo en el Ayuntamiento de Zaragoza que no garantiza la Alcaldía". Aragón Digital.com. 22.05.2011. Consultado o 30 de novembro de 2012.
- ↑ Guillermo Pemán Portella (23.05.2011). "El PSOE pierde las elecciones en todos los distritos excepto Las Fuentes". Aragón Digital.com. Consultado o 30 de novembro de 2012.
- ↑ Guillermo Pemán Portella (11.06.2011). "Belloch apuesta por un gobierno progresista "fuerte" con el apoyo de CHA e IU". Aragón Digital.com. Consultado o 30 de novembro de 2012.
- ↑ Verónica de Castro Alonso (04.06.2011). "CHA apoyará la investidura de Belloch como alcalde pero con condiciones". Aragón Digital.com. Consultado o 30 de novembro de 2012.
- ↑ Emilio Mera Gallego (21.11.2011). "El Senado contará con siete caras nuevas aragonesas". Aragón Digital.com. Consultado o 30 de novembro de 2012.
- ↑ "La boda política del año". Aragón digital (en castelán). 19 de decembro de 2002. Arquivado dende o orixinal o 03 de xullo de 2012. Consultado o 30 de novembro de 2012.
| Predecesor: Tomás de la Quadra-Salcedo |
.svg){kind=small} Ministro de Xustiza de España 1993-1996 |
Sucesor: Margarita Mariscal de Gante |
| Predecesor: Antoni Asunción |
Ministro do Interior de España 1994-1996 |
Sucesor: Jaime Mayor Oreja |
| Predecesor: Emilio Comín |
 Portavoz do Grupo Socialista no Concello de Zaragoza 1999-2003 |
Sucesor: Carlos Pérez Anadón |
| Predecesor: José Atarés Martínez |
 Alcalde de Zaragoza 2003-2015 |
Sucesor: Pedro Santisteve Roche |
