Complexo inmune

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
(Redirección desde «Inmunocomplexo»)
As glomerulonefrites son exemplos clásicos de enfermidades con complexos inmunes.

Un complexo inmune, inmunocomplexo ou complexo antíxeno-anticorpo está formado pola unión dun anticorpo a un antíxeno soluble. Unha vez unidos, o complexo antíxeno-anticorpo actúa como un epitopo específico, e dise que é un complexo inmune. Despois da reacción antíxeno-anticorpo, o complexo inmune pode estar suxeito a varias respostas, como a deposición do complemento, opsonización, fagocitose, ou o procesamento por proteases. Os glóbulos vermellos que levan receptores CR1 nas súas superficies poden unirse a complexos inmunes que levan unido o C3b e transportalos aos fagocitos, principalmente no fígado e bazo, e volven despois á circulación xeral.

Os propios inmunocomplexos poden causar doenzas cando se depositan nos órganos do corpo[1][2], por exemplo, en certas formas de vasculite (nas que se inflaman e destrúen os vasos sanguíneos). Esta é a terceira forma de hipersensibilidade na clasificación de Gell-Coombs, chamada hipersensibilidade de tipo III.

A deposición de complexos inmunes é unha característica importante de varias enfermidades autoinmunes [3], como o lupus eritematoso sistémico, crioglobulinemia[4], artrite reumatoide, escleroderma e a síndrome de Sjögren.

Fisiopatoloxía[editar | editar a fonte]

Os complexos inmunes poden causar doenzas, en particular os circulantes. A formación de complexos inmunes circulantes é normal nas reaccións inmunitarias, pero a amplificación deste fenómeno normal pode producir certas patoloxías. Estes complexos inmunes únense a compoñentes do complemento. Despois os inmunocomplexos son eliminados polas células fagocíticas.

Disfuncións orixinadas polos inmunocomplexos[editar | editar a fonte]

O descrito é o funcionamento normal, pero na realidade, o complexo inmune pode encontrarse en tres situacións diferentes, o que dá lugar a diferentes consecuencias.

Estes tres casos posibles son:

  • O antíxeno e o anticorpo neutralízanse normalmente sen ningún tipo de complicación.
  • O anticorpo está en exceso e nese caso fórmanse complexos insolubles que van ser rapidamente destruídos polo organismo. Os complexos precipitan ou son fagocitados rapidamente e tampouco hai complicacións.
  • O antíxeno está en exceso e nese caso os complexos son solubles no soro sanguíneo e permanecen en circulación, e poden orixinar doenzas. Estas complicacións poden ser menores se o antíxeno posúe un peso molecular baixo, porque nese caso os complexos tardan en se depositar e fano fragmentados, polo que poden ser destruídos polos glóbulos brancos por fagocitose. Noutros casos os antíxenos teñen un peso molecular e tamaño considerables, polo que se produce unha precipitación rápida (depósito) e unha activación rápida do complemento, o que supón unha alteración das paredes dos vasos sanguíneos pequenos en certos órganos como os riles. Este tipo de fenómeno constitúe a hipersensibilidade de tipo III. En certos pacientes este fenómeno queda descontrolado e produce lesións en órganos como a pel e as arterias. Isto é o que ocorre na vasculite alérxica. O complemento é un factor que actúa en cascada activando a reacción inmunitaria.

Lista das principais patoloxías ligadas a disfuncións causadas por complexos inmunes[editar | editar a fonte]

Os inmunocomplexos poden estar asociados tamén a procesos autoinmunes [5].

Notas[editar | editar a fonte]

  1. R C Williams, Jr. Immune Complexes in Human Diseases. Annual Review of Medicine. Vol. 32: 13-28 (Volume publication date February 1981). DOI 10.1146/annurev.me.32.020181.000305. [1] Arquivado 28 de maio de 2020 en Wayback Machine.
  2. Merriam Webster - Immune complex
  3. "Robert C. Mellors. Autoimmunity and Immune Complex Diseases". Arquivado dende o orixinal o 27 de abril de 2013. Consultado o 07 de febreiro de 2013. 
  4. Sansonno D, Dammacco F. Hepatitis C virus, cryoglobulinaemia, and vasculitis: immune complex relations. Lancet Infect Dis. 2005 Apr;5(4):227-36. PMID 15792740. [2]
  5. Kenneth J Hardy, Amrit P Singh, Richard D de Shazo, University of Mississippi. Immune Complex Disease. DOI 10.1002/9780470015902.a0002164.pub2. [3] Arquivado 04 de maio de 2013 en Wayback Machine.

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Outros artigos[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]