Gonzalo Jar Couselo
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 14 de agosto de 1949 Lérez, España |
| Morte | 25 de decembro de 2009 (60 anos) Madrid, España |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Educación | Academia Xeral Militar Academia de Oficiais da Garda Civil Universidade Complutense de Madrid |
| Actividade | |
| Ocupación | garda civil |
| Período de actividade | 1972 - |
| Lingua | Lingua castelá e lingua galega |
| Carreira militar | |
| Rango militar | general de divisão (pt)  |
| Familia | |
| Cónxuxe | María Luz Rodríguez Medel |
| Fillos | Dous, Ana e Marta Jar |
 | |
Gonzalo Jar Couselo, nado en Lérez (Pontevedra) o 14 de agosto de 1949 e finado en Madrid o 25 de decembro de 2009 foi un Xeneral de División da Garda Civil e doutor en Ciencias políticas, sendo un destacado intelectual que publicou numerosas e relevantes obras sobre temas militares, policiais e de dereito humanitario.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Vida profesional como militar[editar | editar a fonte]
Naceu fronte ao mosteiro de San Salvador de Lérez, onde estaba situada a súa casa familiar. Fixo os seus primeiros estudos no Colexio da Inmaculada de Pontevedra. Fillo de Garda Civil, ingresou na Academia Xeral do Exército en Zaragoza, para pasar despois á Academia de Oficiais da Garda Civil en El Escorial e Aranjuez. Tivo o seu primeiro emprego como Tenente da Garda Civil nos anos 1972 e 1973 na Academia de Gardas de San Lorenzo del Escorial, para ser nomeado seguidamente Tenente Xefe de Liña de Pola de Lena (Asturias), e en 1977 incorporarse como Tenente Xefe do Destacamento de Tráfico de Lugo. Finalmente, en 1979 instálase en Torrelavega, Cantabria, como Capitán Xefe da Compañía desta cidade.[1]
En 1981 inicia a súa etapa docente como capitán profesor primeiro, e comandante despois, na Academia de Cabos de Guadarrama (até 1989) e na Academia de Promoción de San Lorenzo del Escorial (entre 1989 e 1993). En 1993, con motivo do ascenso a Tenente Coronel, trasládase a Madrid, instalándose na Dirección Xeral da Garda Civil, que será o seu domicilio até o seu falecemento.
A partir de aí ocupou diferentes empregos na súa condición de Garda Civil, primeiro durante un ano no Gabinete do Director Xeral da Garda Civil, no Gabinete de Estudos e Prospectiva da Secretaría de Estado de Seguridade, no Ministerio do Interior, e, finalmente, entre 1997 e 1999 na Subdirección Xeral de Persoal.
En 1999 chegou á Xerencia de Infraestruturas e Equipamentos, organismo autónomo adscrito á Secretaría de Estado de Seguridade do Ministerio de Interior, onde comezará como Xefe de Área, chegando a ocupar en 2003 o cargo de Secretario Xeral. Durante estes anos ascendeu a Coronel (2000), Xeneral de Brigada (2004) e Xeneral de División (2008). Baixo o seu mandato como máximo responsable da Xerencia de Infraestruturas do Ministerio do Interior xestionou a construción e posta en marcha da nova Comandancia da Garda Civil de Pontevedra.
Formación académica e publicacións[editar | editar a fonte]
En 1984 obtén a Diplomatura en Criminoloxía, á que seguirá o inicio dos estudos de Ciencias Políticas e Socioloxía na Universidade Complutense de Madrid, que finalizarán coa lectura da súa tese sobre o modelo policial español, obtendo coa máxima cualificación o Doutoramento en Ciencias Políticas. A tese sería publicada anos despois, en 1995. A partir deste momento comeza unha exitosa carreira profesional no ámbito académico, coa publicación de varios artigos e libros que profundan nos seus estudos policiais e de seguridade e participacións en conferencias e congresos en diferentes universidades e centros de estudo, españois, pero tamén estranxeiros (Países Baixos, Francia, Arxentina e República Dominicana).
Centro de Estudos de Dereito Internacional Humanitario (CEDIH) de Cruz Vermella.[editar | editar a fonte]
Formou parte do Centro de Estudos de Dereito Internacional Humanitario (CEDIH) de Cruz Vermella. Neste centro desenvolveu as tarefas de divulgación do Dereito Internacional Humanitario, e estudos sobre Minas Antipersona, Bombas Acio e correspondentes de guerra. Participou como relator na Conferencia de Oslo que prohibiu as minas antipersoa. Ademais, estivo en Mozambique durante dous meses, impartindo cursos aos mandos militares do país africano, e tamén en México, e interveu como perito no xuízo na Audiencia Nacional pola morte do xornalista José Couso na guerra de Iraq.
Participación na asociación para a normalización lingüística do galego[editar | editar a fonte]
Integrouse na asociación de funcionarios pola normalización lingüística do galego, iniciando unha serie de colaboracións, que incluíron publicacións, así como a súa participación en actos e reunións en defensa da lingua e cultura galega. As súas contribucións á normalización lingüística están recollidas na obra colectiva “En galego, con toda seguridade” e “En galego, agora e sempre”.
A súa traxectoria persoal de apoio aos dereitos humanos e o seu defensa da identidade galega, determinaron que a Irmandade Xurídica Galega decidise renderlle unha homenaxe, coa inauguración dun monumento erixido nun lugar próximo á súa casa familiar de Lérez. Entre o centenar de asistentes que se sumaron ao acto estaban o Fiscal Xeral do Estado, Cándido Conde Pumpido; o presidente e o fiscal xefe da Audiencia de Pontevedra, Menéndez Estébanez e Aladro; o maxistrado do Tribunal Supremo de España, Luciano Varela Castro; o Delegado do Goberno en Galicia, Antón Louro; o alcalde de Pontevedra Miguel Anxo Fernández Lores, o portavoz municipal do PP, Telmo Martín, o Xefe Superior de Policía de Galicia, García Mañá e o secretario xeral de Política Lingüística, Anxo Lorenzo.[2]
Vida persoal[editar | editar a fonte]
Estaba casado con Mariluz Rodríguez Medel, e tiña dúas fillas, Ana e Marta Jar.
Distincións[editar | editar a fonte]
- Amigo de Pontevedra, título que lle foi concedido en 2004.
- Monumento instalado en Pontevedra, constituído por unha estatua que representa o busto do Xeneral Jar, obra do escultor José Molares.[3]
- Participou en dúas ocasións como membro do xurado nos Premios da Crítica en Mondariz.
- En xullo de 2009 foi nomeado Xuíz Honorario do Couto Mixto.
- Medalla de ouro da Cruz Vermella (a título póstumo).
Publicacións[4][editar | editar a fonte]
Libros[editar | editar a fonte]
- Modelos comparados de policía. 2000. ISBN 84-8155-642-4
- Modelo policial español e policías autónomas. 1995. ISBN 84-8155-073-6
Artigos de revista[editar | editar a fonte]
- "La Guardia Civil en el primer tercio del siglo XX". Cuadernos de la Garda Civil: Revista de seguridad pública, n.º 43, 2011.
- "Mujeres corresponsales de guerra". Cuadernos de periodistas: revista de la Asociación de la Prensa de Madrid, n.º 16, 2009.
- "El Tratado de prohibición de las bombas de racimo". Revista Española de Derecho Militar, n.º 93, 2009.
- "La participación de las gendarmerías en caso de conflicto armado: el caso de la GNR. portuguesa". Cuadernos de la Guardia Civil: Revista de seguridad pública, n.º 35, 2007.
- "Los ejércitos como actores en las emergencias humanitarias". Revista española de derecho militar, n.º 90, 2007.
- "La muerte de José Couso, ¿un crimen de guerra?" Cuadernos de periodistas: revista de la Asociación de la Prensa de Madrid, n.º 3, 2005.
- "Periodistas y guerra: una perspectiva desde el Derecho Internacional Humanitario". Revista española de derecho militar, n.º 83, 2004.
- "La protección de los periodistas en los conflictos armados". Tiempo de paz, n.º 68, 2003 (Exemplar dedicado a: La seguridad colectiva y el uso unilateral de la fuerza)
- "El papel de la Policía en una sociedad democrática". REIS: Revista española de investigaciones sociológicas, n.º 85, 1999.
- "Jueces-policías: problemas de relación entre poderes judicial y ejecutivo". Cuadernos de derecho judicial, n.º 7, 1998.
- "La función social de la Guardia Civil". Cuadernos de trabajo social, n.º 7, 1994.
- "La mujer en la Guardia Civil: Una perspectiva sociológica". REIS: Revista española de investigaciones sociológicas, n.º 59, 1992.
- "La Guardia Civil en Navarra (18-07-1936)". Príncipe de Viana, ano n.º 52, n.º 192, 1991.
Obras colectivas[editar | editar a fonte]
Publicou, así mesmo, numerosas colaboracións en obras colectivas.
