Counting Crows
| Counting Crows | |
|---|---|
.jpg) | |
| Na rede | |
| http://www.countingcrows.com/ | |
                 |
Counting Crows é unha banda estadounidense de rock alternativo. O seu vocalista é Adam Duritz, e entre os seus grandes éxitos están as cancións "Mr. Jones", do disco August e Everything After, que foi unha das cancións máis soadas na radio de todo o mundo, e "Accidentally In Love", que irrompeu nas listas de éxitos despois de formar parte da banda sonora da película Shrek 2. Foi formada en 1991 en San Francisco polo vocalista Adam F. Duritz e o guitarrista David Bryson.
Segundo o sitio web oficial da banda, venderon uns 20 millóns de álbums en todo o mundo.[1]
Orixe do nome da banda[editar | editar a fonte]
Adam Duritz e David Bryson comezaron a tocar xuntos en San Francisco, usando xa o nome de Counting Crows. O nome provén do poema británico do século XVIII One for Sorrow, que fala da vella superstición que vinculaba a sorte a contar corvos. Duritz escoitou a rima na película Signs of Life. Duritz e Bryson decidiron manter o nome da banda, aínda que outros membros uníronse a Counting Crows.
A versión máis común deste poema:
One for sorrow,
Two for joy,
Three for a girl,
Four for a boy,
Five for silver,
Six for gold,
Seven for a secret never to be told
O poema é citado integralmente no primeiro álbum da banda (August and Everything After) na música “A Murder of One”, sendo precedido polos versos "Well I dreamt I saw you walking up a hillside in the snow/Casting shadows on the winter sky as you stood there/counting crows...".
Historia[editar | editar a fonte]
1991-92 - Formación e primeiros anos[editar | editar a fonte]
Adam Duritz, fundador da banda The Himalayans, e o produtor e guitarrista David Bryson formaron Counting Crows en San Francisco en 1991. Ao principio, era un dúo acústico. O guitarrista David Immerglück tamén tocaba con eles nese momento, aínda que non era un membro oficial do grupo. Immerglück axudou na gravación das primeiras maquetas, pero rexeitou unirse ao grupo, xa que xa formaba parte doutras bandas locais. En 1993, Counting Crows formou Duritz, Bryson, Matt Malley, Charlie Gillingham e Steve Bowman. Nese mesmo ano, asinaron con Geffen Records para gravar o seu primeiro álbum.
Antes de asinar con Geffen, a banda xa tiña gravado algunhas maquetas, coñecidas como 'Flying Demos'. Entre os temas gravados nesta demo están "Rain King", "Omaha", "Anna Begins", "Einstein on the Beach (For an Eggman)", "Shallow Days", "Love and Addiction", "Mr. Jones", "Round Here", "40 Years", "Margery Dreams of Horses", "Bulldog", "Lightning" e "We're Only Love". Algunhas destas cancións apareceron no primeiro álbum do grupo, August and Everything After.
1993–94: August and Everything After e o éxito mundial[editar | editar a fonte]
August and Everything After foi lanzado o 14 de setembro de 1993, producido por T-Bone Burnett. O disco recibiu boas críticas (entre elas, da revista norteamericana Rolling Stone) e cancións como “Mr. Jones” e “Round Here” aseguraron vendas de ao redor de 7 millóns de discos, segundo a web oficial da banda. Neste momento, Dan Vickrey converteuse en membro da banda. A pesar de todo o éxito, Steve Bowman deixou Counting Crows e Duritz comezou a sufrir ataques nerviosos.[2]
1995–98: Recovering the Satellites e o álbum dobre ao vivo[editar | editar a fonte]
Durante 1995, Duritz escribiu a base do que sería o segundo álbum da banda, Recovering the Satellites . Lanzado o 15 de outubro de 1996, o álbum contén cancións que, entre outras temáticas, tratan sobre a fama e os problemas que pode traer, como nas cancións "Have You Seen Me Lately?" e "Recovering the Satellites". "A Long December" foi o maior éxito do disco.
En xullo de 1997, Duritz desenvolveu nódulos nas súas cordas vocais e tivo que cancelar algúns concertos. Despois duns meses de descanso, a banda volveu aos concertos en 1997. O 13 de xullo de 1998 publicouse o álbum dobre Across a Wire: Live in New York City, que contén versións acústicas e actuacións en directo da banda.
1999–2001: Esta vida do deserto[editar | editar a fonte]
En 1999, Counting Crows participou no festival Woodstock 99 polo 30º aniversario do Festival de Música e Artes de Woodstock. Neste momento, David Immerglück foi invitado de novo e finalmente aceptou formar parte da banda como membro permanente. A banda publicou o seu terceiro álbum de estudo, This Desert Life, o 1 de novembro de 1999. As cancións "Hanginaround" e "Colorblind" foron os maiores éxitos do disco, formando este último parte da banda sonora da película Second Intentions . Para apoiar o álbum, Counting Crows fixo unha xira como a banda Live.
2002–03: Hard Candy e “The best of”[editar | editar a fonte]
O 9 de xullo de 2002, a banda publicou o seu cuarto álbum de estudo, Hard Candy, o álbum máis amapola do grupo ata a data. O álbum conta coas aparicións convidadas de Vanessa Carlton, na portada de "Big Yellow Taxi" de Joni Mitchell, e de Sheryl Crow, no primeiro sinxelo "American Girls". A metade da xira promocional, o batería Ben Mize deixou o grupo, e foi substituído por Jim Bogios, antigo batería de Ben Folds e Sherly Crow. Tamén durante esta xira, o baixista Matt Malley deixou a banda, sendo substituído por Millard Powers.
O 25 de novembro de 2003, a banda lanzou o seu recompilatorio de grandes éxitos chamado Films About Ghosts . O nome da recompilación forma parte da letra da canción "Mrs. Potter's Lullaby", do álbum This Desert Life ("Se os soños son como películas/entón os recordos son películas sobre pantasmas").
2004–06: nomeamento ao Oscar e New Amsterdam: Live at Heineken Music Hall[editar | editar a fonte]
En 2004, a canción "Accidentally in Love" tivo moito éxito como banda sonora da película Shrek 2 A canción foi nomeada ao Oscar, e as versións posteriores do álbum recompilatorio Films About Ghosts incluíron a canción. A canción non gañou o premio, perdendo ante "Al otro lado del río" por Jorge Drexler.
O 19 de xuño de 2006 a banda publicou New Amsterdam: Live at Heineken Music Hall, unha gravación en directo da xira Hard Candy. "Hazy" foi o único álbum novo de Counting Crows neste disco, composto por Adam Durtiz e Gemma Hayes.
2007–09: Saturday Nights & Sunday Mornings e a saída da Geffen[editar | editar a fonte]
Despois de interpretar algo de música nova durante varios concertos en 2007, a banda acabou chegando tarde para lanzar o seu novo álbum de estudo, que foi atrasado a 2008, debido en parte ao relanzamento do álbum August and Everything After como unha versión de luxo. Finalmente Saturday Nights & Sunday Mornings foi lanzado o 25 de marzo de 2008. Segundo Duritz,[3] aínda que non é un álbum dobre, este traballo foi concibido cun dobre concepto; a primeira parte do álbum presenta cancións máis pesadas (parte Saturday Nights) e a segunda parte contén cancións máis suaves e tranquilas (Sunday Mornings).
En marzo de 2009, a banda anunciou a súa saída de Geffen, despois de 18 anos. A promoción do álbum Saturday Nights & Sunday Mornings continuou a través da xira Saturday Night Rebel Rockers Traveling Circus and Medicine Show, na que participaron as bandas Spearhead e Augustana.
2010–13: Lanzamentos independentes e proxectos individuais[editar | editar a fonte]
Ao final da xira de apoio ao álbum Saturday Nights & Sunday Mornings, o grupo tomou un descanso nas súas actividades. Despois xurdiron proxectos individuais. Duritz lanzou o EP de versióms de All My Bloody Valentines, gravado en febreiro de 2011. En agosto de 2011 a banda publicou August and Everything After: Live at Town Hall, a gravación en directo do seu álbum debut, integramente. Durante este mesmo período, Duritz buscaba tratamento para a súa adicción ás drogas. Vickrey e Bogios lanzaron o proxecto The Tender Mercies en outubro de 2011.
Aínda en 2011 a banda comezou a gravar o seu seguinte álbum, que sería unha colección de covers de artistas como Travis, Dawes, Big Star, Sordid Humor, entre outros. O resultado foi Underwater Sunshine (Or What We Did On Our Summer Vacation), lanzado o 10 de abril de 2012.
Tras unha extensa xira en 2012 e 2013 en apoio do seu último álbum, a banda comezou a traballar en música nova. En abril de 2013 publicouse outro álbum en directo, Echoes of the Outlaw Roadshow, que gravaba as actuacións desta última xira.
2014 - Somewhere Under Wonderland[editar | editar a fonte]
Durante finais de 2013 e principios de 2014 a banda gravou Somewhere Under Wonderland, o seu sexto novo álbum. Deixando a promoción independente para a promoción do disco, a banda asinou con Capitol Records. O álbum tivo como primeiro sinxelo "Palisades Park".
En 2019, despois de 25 anos, Counting Crows lanzou oficialmente a canción "August and Everything After", que deu nome ao primeiro álbum da banda, pero que non fixo o disco nese momento [4]. O lanzamento realizouse en colaboración con Amazon.
2021 - Butter Miracle, suite one[editar | editar a fonte]
Despois de sete anos sen lanzar un novo álbum, a banda lanzou o EP Butter Miracle, suite one en maio de 2021, con catro cancións novas. O sinxelo elixido para promocionar o traballo foi a canción "Elevator Boots". Adam Duritz dixo á revista Rolling Stone que pretendía lanzar un EP complementario (Suite two ) formando así un álbum completo[5].
Formación[editar | editar a fonte]
- Adam Duritz - voz principal, piano, wurlitzer, pandeireta
- David Immergluck - guitarra, baixo, sitar eléctrico, mandolina, voz
- Dan Vicrey - guitarra, sitar, banjo, voz
- Charles Gillingham - piano, órgano, acordeón, mellotron, voz
- Jim Bogios - batería, percusión, voz
- David Bryson - guitarra, dobro, voz
- Millard Powers - baixo, piano, coros
Antigos membros da banda[editar | editar a fonte]
- Matt Malley - guitarra, baixo, voz
- Ben Mize - batería, percusión, pandeireta, voz
- Steve Bowman - batería, voz
Discografía[editar | editar a fonte]
Discografía oficial[editar | editar a fonte]
- August and Everything After (1993)
- Recovering the Satellites (1996)
- This Desert Life (1999)
- Hard Candy (2002)
- Saturday Nights & Sunday Mornings (2008)
- Somewhere Under Wonderland (2014)
EP[editar | editar a fonte]
- Butter Miracle, suite one (2021)
Album cover[editar | editar a fonte]
- Underwater Sunshine (2012)
Ao vivo[editar | editar a fonte]
- Across a Wire: Live in New York City (1998)
- New Amsterdam: Live at Heineken Music Hall February 4–6, 2003 (2006)
- iTunes Live from SoHo (2008)
- August and Everything After: Live at Town Hall (2011)
- Live in New York City 1997 (2012)
- Echoes of the Outlaw Roadshow (2013)
Recompilacións[editar | editar a fonte]
Singles[editar | editar a fonte]
| Ano | Música | US Hot 100 | Modern Rock Tracks | |US Adult Top 40 | UK Singles Chart | Álbum |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 1993 | "Mr. Jones" | - | 2 | - | 28 | August and Everything After |
| 1994 | "Round Here" | - | 7 | - | - | |
| "Einstein on the Beach (For an Eggman)" | - | 1 | - | - | DGC Rarities Volume 1 | |
| 1995 | "Rain King" | - | 3 | - | - | August and Everything After |
| "A Murder of One" | - | - | - | - | ||
| 1996 | "Angels of the Silences" | - | 3 | - | - | Recovering the Satellites |
| 1997 | "Daylight Fading" | - | 26 | 20 | - | |
| "A Long December" | - | 5 | 6 | - | ||
| 1999 | "Hanginaround" | 28 | 17 | 5 | - | This Desert Life |
| 2000 | "Mrs. Potter's Lullaby" | - | - | 40 | - | |
| "All My Friends" | - | - | - | - | ||
| 2002 | "American Girls" | - | - | 24 | 33 | Hard Candy |
| "Miami" | - | - | - | - | ||
| 2003 | "Big Yellow Taxi" | 42 | - | 5 | 13 | |
| "If I Could Give All My Love (Richard Manuel Is Dead)" | - | - | - | - | ||
| 2004 | "Holiday in Spain" (con Bløf) | - | - | - | ||
| "She Don't Want Nobody Near" | - | - | 20 | - | Films About Ghosts (The Best Of...) | |
| "Accidentally in Love" | 39 | - | 3 | 28 | Shrek 2 Soundtrack | |
| 2008 | "1492" | — | — | — | — | Saturday Nights & Sunday Mornings |
| "You Can't Count on Me" | — | — | 34 | — | ||
| 2014 | "Palisades Park" | — | — | — | — | Somewhere Under Wonderland |
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ "Biografia". CountingCrows.com ; Páxina oficial (en inglés). 2008. Consultado o 14 de xaneiro de 2009.
- ↑ Neil Strauss (15/10/1996). "Stars Come Out From Under". Consultado o 22/07/2014.
- ↑ Ben Wener (02/07/2006). "Counting Crows: Rearranged, revealing, riveting". Consultado o 22/07/2014.
- ↑ "The Counting Crows song you’ve waited 25 years to hear" (en inglés). 2019-01-24. Consultado o 2021-05-28.
- ↑ Hiatt, Brian; Hiatt, Brian (2021-04-27). "Exclusive: Hear Counting Crows' First New Music in Seven Years". Rolling Stone (en inglés). Consultado o 2022-06-14.
