Copa da Raíña de fútbol

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Copa da Raíña
Fundación1983
Rexión España
Máis laureadoFC Barcelona
Levante UD
RCD Espanyol
OrganizadorRFEF
Copa da Raíña 2023-24, PM Friol - Málaga CF.

O Campionato de España-Copa da Súa Maxestade a Raíña, comunmente coñecida como Copa da Raíña, é un torneo español de fútbol feminino que se disputa anualmente por roldas eliminatorias. Iniciouse en 1983, sendo a competición oficial de fútbol feminino máis antiga de España. A súa organización vai a cargo da Real Federación Española de Fútbol.

Os equipos máis laureados son o FC Barcelona, o Levante UD e o RCD Espanyol, con 6 títulos cada un. Un total de 15 equipos gañaron a Copa nalgunha ocasión, sendo o coruñés Karbo Deportivo o vencedor das primeiras tres edicións.

Historia[editar | editar a fonte]

O actual torneo ten o seu antecedente directo na Copa Raíña Sofía, disputada en 1981[1]​ sendo gañada polo Karbo.[2][3][4] A Real Federación Española de Fútbol deu oficialidade ao torneo en 1983, coa creación do Campionato de España de Fútbol Feminino.[5] Ao non existir ningunha outra competición feminina oficial a nivel estatal, este torneo era considerado o máis importante ata a creación, en 1988, da Liga Nacional Feminina.​[6] A partir desa mesma tempada, o Campionato de España feminino recibiu a denominación de Copa da Raíña, a imaxe e semellanza do Campionato de España masculino, a Copa do Rei.

Inicialmente participaban no torneo os campións das distintas ligas territoriais. Desde a tempada 2001/02 son os mellores clasificados da Superliga os que obteñen o pase para disputar a Copa.

Sistema de competición[editar | editar a fonte]

Desde a edición 2018-19, os 16 equipos da Primeira División participan na competición. Anteriormente só participaban os oito primeiros clasificados da Primeira División. Todas as roldas xóganse a un só partido.

En oitavos de final, o equipo que xoga en casa é designado por sorteo puro.​

O sorteo para os cuartos de final segue o seguinte formato:

  • Nunha primeira fase sepáranse en dúas copas os dous equipos clasificados para a Liga de Campións Feminina da UEFA. Os seis equipos restantes divídense, por sorteo, entre as dúas copas, formando un total de 4 equipos por copa.
  • Emparéllanse por sorteo puro os equipos de cada copa. O partido de cuartos de final xogarase no campo do equipo que xogase os oitavos de final fóra de casa. No caso de que ambos os equipos xogasen en casa ou fóra, será o primeiro cuxa bóla sexa extraída no sorteo.

Trofeo[editar | editar a fonte]

O trofeo outorgado ao vencedor da competición foi cambiando ao longo dos anos. Desde 2011 entrégase unha copa de prata de lei, de 73 centímetros de altura e oito quilos de peso. O deseño e elaboración do trofeo é obra da Xoiería Alegre de Madrid, responsable tamén da Copa do Rei masculina.

O club campión da Copa da Raíña recibe devandito trofeo, en depósito, durante un ano, tras o cal é substituído por unha réplica. Só o club que conquista o título tres anos consecutivos ou cinco alternos obtén o trofeo en propiedade.

Ademais do trofeo, a RFEF entrega 25 réplicas do trofeo ás xogadoras que compoñen o persoal do club campión, e 25 medallas prateadas para as do segundo clasificado.

Historial de finais[editar | editar a fonte]

Tempada Estadio Campión Resultado Subcampión Comentarios
1983 Las Margaritas, Xetafe Galicia Karbo CF 4–1[7][8] Comunidade de Madrid Porvenir CF Cadro de 8 equipos
1984 Riazor, A Coruña

Atotxa, Donostia

Galicia Karbo Deportivo 4–2, 1–2[5] Añorga Ikastola Amasorrain Cadro de 8 equipos. Final a dobre partido
1985 Riazor, A Coruña Galicia Karbo Deportivo 2–2 (3–1 p.)[5] Cataluña Peña Barcelonista Barcilona Cadro de 8 equipos
1986 Medina de Pomar Comunidade de Madrid CF Porvenir 3–1 Oiartzun KE
1987 Zumarraga Oiartzun KE 3–2 Añorga KKE
1988 Tomelloso Oiartzun KE 8–0 Comunidade de Madrid CF Porvenir
1989 Las Gaunas, Logroño Comunidade de Madrid CF Parque Alcobendas 4–2 Añorga KKE
1990 Carlos Belmonte, Albacete Añorga KKE 2–0 Cataluña RCD Espanyol
1991 La Romareda, Zaragoza Añorga KKE 3–0 Cataluña CF Barcelona
1992 Jesús María Pereda, Medina de Pomar Comunidade de Madrid Oroquieta Villaverde 3–0 Cataluña CE Sabadell
1993 Getafe Añorga KKE 2–1 Comunidade de Madrid Oroquieta Villaverde Cadro de 16 equipos
1994 Ciudad del Fútbol de Las Rozas Cataluña CF Barcelona 2–1 Comunidade de Madrid Oroquieta Villaverde
1995 Coslada Comunidade de Madrid Oroquieta Villaverde 4–2 Añorga KKE
1996 Estadi Olímpic, Terrassa Cataluña RCD Espanyol 3–0 Comunidade de Madrid Oroquieta Villaverde
1997 Descoñecida Cataluña RCD Espanyol 4–2 Andalucía Club Atlético Málaga
1998 Descoñecida Andalucía Club Atlético Málaga 4–0 Navarra SD Lagunak Cadro de 8 equipos
1999 Descoñecida Comunidade de Madrid Oroquieta Villaverde 3–1 Eibartarrak FT
2000 Descoñecida Levante UD 3–0 Navarra SD Lagunak
2001 Descoñecida Levante UD 5–1 Estremadura CF Puebla
2002 Descoñecida Levante UD 1–0 Cataluña RCD Espanyol
2003 Nova Creu Alta, Sabadell Cataluña CE Sabadell 3–1 Andalucía CFF Estudiantes
2004 Anduva, Miranda de Ebro Levante UD 3–1 Cataluña CE Sabadell Cadro de 4 equipos
2005 Breña Alta, La Palma Levante UD 2–1 Estremadura CF Puebla Cadro de 8 equipos
2006 Nazaret, Valencia Cataluña RCD Espanyol 2–2 (4–3 p.) Navarra SD Lagunak
2007 García de la Mata, Madrid Levante UD 3–1 Cataluña RCD Espanyol
2008 Juliar Ariza, Torrelodones Comunidade de Madrid Rayo Vallecano 3–2 Levante UD
2009 La Romareda, Zaragoza Cataluña RCD Espanyol 5–1 Aragón CD Prainsa Zaragoza
2010 Polideportivo de Artunduaga, Basauri Cataluña RCD Espanyol 3–1 Comunidade de Madrid Rayo Vallecano Cadro de 14 equipos
2011 Ciudad del Fútbol de Las Rozas, Las Rozas Cataluña FC Barcelona 1–0 Cataluña RCD Espanyol Cadro de 8 equipos
2012 Cataluña RCD Espanyol 2–1 Athletic Club Cadro de 4 equipos
2013 Cataluña FC Barcelona 4–0 Aragón CD Prainsa Zaragoza Cadro de 8 equipos
2014 Alfonso Murube, Ceuta Cataluña FC Barcelona 1–1 (5–4 p.) Athletic Club
2015 Álvarez Claro, Melilla Andalucía Sporting de Huelva 2–1 Valencia C. F.
2016 Ciudad del Fútbol de Las Rozas, Las Rozas Comunidade de Madrid Atlético de Madrid 3–2 Cataluña FC Barcelona
2017 Cataluña FC Barcelona 4–1 Comunidade de Madrid Atlético de Madrid
2018 Estadio Romano, Mérida Cataluña FC Barcelona 1–0 Comunidade de Madrid Atlético de Madrid
2019 Nuevo Los Cármenes, Granada Real Sociedad 2–1 Comunidade de Madrid Atlético de Madrid Cadro de 16 equipos

Palmarés[editar | editar a fonte]

Pos. Equipo Campión Subcampión Títulos (anos)
1 Cataluña RCD Espanyol 6 4 1996, 1997, 2006, 2009, 2010, 2012
2 Cataluña FC Barcelona 6 2 1994, 2011, 2013, 2014, 2017, 2018
3 Levante UD 6 1 2000, 2001, 2002, 2004, 2005, 2007
4 Añorga KKE 3 4 1990, 1991, 1993
6 Comunidade de Madrid Oroquieta Villaverde 3 3 1992, 1995, 1999
6 Galicia Karbo Deportivo 3 0 1983, 1984, 1985
7 Oiartzun KE 2 1 1987, 1988
14 Comunidade de Madrid Atlético de Madrid 1 3 2016
8 Comunidade de Madrid CF Porvenir 1 2 1986
11 Cataluña CE Sabadell 1 2 2003
10 Andalucía Málaga CF 1 1 1998
12 Comunidade de Madrid Rayo Vallecano 1 1 2008
9 Comunidade de Madrid CF Parque Alcobendas 1 0 1989
13 Andalucía Sporting Club de Huelva 1 0 2015
15 Real Sociedad 1 0 2019

Notas[editar | editar a fonte]

  1. "El campeonato de fútbol femenino en homenaje a S. M. la Reina" (PDF). Mundo Deportivo. 27 de xuño de 1981. p. 19. 
  2. Alfredo Relaño (16 de maio de 2019). "La Copa de la Reina Sofía". As.com. 
  3. Las reinas del fútbol ganan su copa La Voz de Galicia. 25 de maio de 2019
  4. "Fútbol femenino. Karbo, primer campeón nacional" (PDF). Mundo Deportivo. 29 de xuño de 1981. p. 20. 
  5. 5,0 5,1 5,2 "Bautismo europeo para la selección femenina" (PDF). Mundo Deportivo. 26 de abril de 1985. p. 21. 
  6. "La Copa antes que la Liga" (PDF). Mundo Deportivo. 23 de setembro de 1988. p. 53. 
  7. "La Voz de Galicia". A Coruña. 23 de maio de 1983. p. 25. 
  8. Chío de Manu Sainz coa crónica do diario As

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Outros artigos[editar | editar a fonte]