Zifio caldeirón austral
| Zifio caldeirón austral Hyperoodon planifrons | |||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Tamaño comparado co dun humano | |||||||||||||||||||||||
| Estado de conservación | |||||||||||||||||||||||
 Pouco preocupante | |||||||||||||||||||||||
| Clasificación científica | |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
| Nome binomial | |||||||||||||||||||||||
| Hyperoodon planifrons Flower, 1882 [1] | |||||||||||||||||||||||
 Distribución do zifio caldeirón austral
| |||||||||||||||||||||||
| Sinonimia | |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
O zifio calderón austral,[2] Hyperoodon planifrons, é unha das dúas especies de cetáceos odontocetos do xénero Hyperoodon da familia dos zifíidos.
A especie foi definida en 1882 por William Henry Flower como Hyperoodon (Frasercetus) planifrons. O nome científico válido na actualidade é Hyperoodon planifrons Flower, 1882.
Flower fixo a descrición baseándose nun cranio desgastado pola auga que encontrou na illa Lewis, no arquipélago Dampier, situada n a entrada da baía Davis, na Antártida.[3]
O zifio caldeirón austral observouse en moi poucas ocasións, e rara vez foi obxecto de caza, sendo probabelmente o zifio máis abundante nas augas antárticas. Os avistamentos zifios en augas tropicais e subtropicais pertencen na maioría a outra especie distinta, o Indopacetus pacificus.[4]
Descrición[editar | editar a fonte]
Bastante corpulento, mide 7,5 m de lonxitude cando é adulto. O seu fociño é alongado, formando un bico, de cor negra nos machos e gris nas femias. A aleta dorsal é relativamente pequena (de 30 a 38 cm) e está situada detrás do centro do lombo, e ten forma curvada (falciforme). A coloración do dorso é gris intenso, que as inferiores se fai máis clara.[5]
Distribución[editar | editar a fonte]
O zifio caldeirón austral ten unha distribución circumpolar no océano Antártico. Encóntrase en todo o hemisferio sur, desde tan ao sur como as costas antárticas, e tan ao norte como até os 30 ºS, chegado ás costas de Suráfrica, Nova Zelandia, Australia e Suramérica, e do centro de Chile, no Pacífico, e do sur do Brasil, no Atlántico.[6]
Poboación[editar | editar a fonte]
É o zifio máis avistado nas augas antárticas, sendo claramente abundan nelas. Kasamatsu e Joyce estimaron a presenza de 599 300 cetáceos ao sur da converxencia antártica en xaneiro, os máis deles cales foron considerados como zifios caldeirón austrais.[7] Esta estimación da abundancia probabelmente está subestimada, porque os métodos utilizados nas observacións non teñen xeralmente en conta o feito de que estes animais se mergullan durante longos períodos, e son discretos cando emerxen á superficie.[8]
Non hai información sobre as tendencias da evolución da poboación global desta especie; porén, debido aos datos anteriormente citados, a UICN cualificou en 2008 a situación da especie como "LC" (pouco preocupante).[9]
Alimentación[editar | editar a fonte]
O zifio caldeirón austral aliméntase principalmente de krill, luras e outros cefalópodos, pequenos peixes, gambas e outros crustáceos.[6]
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ 1,0 1,1 Hyperoodon planifrons Flower, 1882 en WoRMS
- ↑ Lahuerta e Vázquez (2000), p. 313.
- ↑ Gowans, Shannon (2002): "Bottlenose Whales" en Perrin, William F., Bernd Würsig & J. G. M. Thewissen (eds.) (2002): Encyclopedia of Marine Mammals. 2ª ed. San Diego: Academic Press. ISBN 978-0-12-373553-9.
- ↑ Carwardine, M. (1995): Whales, Dolphins and Porpoises. ISBN 0-7513-2781-6
- ↑ Reeves et al. (2002): National Audubon Society Guide to Marine Mammals of the World. ISBN 0-375-41141-0.
- ↑ 6,0 6,1 Carwardine, M. (1995), p. 111.
- ↑ Kasamatsu, F. e Joyce, G. G. (1995): "Current status of odontocetes in the Antarctic". Antarctic Science 7: 365-379.
- ↑ Barlow, J. (1999): "Trackline detection probability for long-diving whales". En: G. W. Garner, S. C. Amstrup, J. L. Laake, B. J. F. Manley, L. L. McDonald e D. G. Robertson (eds.) Marine mammal survey and assessment methods, pp. 209-221. Balkema Press.
- ↑ Taylor, B. L., Baird, R., Barlow, J., Dawson, S. M., Ford, J., Mead, J.mG., Notarbartolo di Sciara, G., Wade, P. & Pitman, R. L. Hyperoodon planifrons en Lista vermella de especies ameazadas da UICN.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
 |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Zifio caldeirón austral  |
 |
Wikispecies posúe unha páxina sobre: Zifio caldeirón austral |
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Carwardine, Mark (1995): Ballenas, delfines y marsopas. Barcelona: Ediciones Omega. ISBN 84-282-1037-3.
- Lahuerta Mouriño, Fernando e Francisco X. Vázquez Álvarez (2000): Vocabulario multilingüe de organismos acuáticos. Santiago: Xunta de Galicia. ISBN 84-453-2913-8.
- Perrin, William F., Bernd Würsig & J. G. M. Thewissen (eds.) (2002): Encyclopedia of Marine Mammals. 2ª ed. San Diego: Academic Press. ISBN 978-0-12-373553-9
- Wilson, D. E. & Reeder, D. M. (eds.) (2005): Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference. Third edition. ISBN 0-8018-8221-4.
Outros artigos[editar | editar a fonte]
- Zifios caldeirón
- Zifio caldeirón (propiamente dito)
Ligazóns externas[editar | editar a fonte]
- Hyperoodon planifrons en ADW (en inglés) Contén ampla información.
| Control de autoridades |
|
|---|
|
Este artigo sobre zooloxía é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.
Existen igualmente outros artigos relacionados con este tema nos que tamén podes contribuír. |