Teixeira de Pascoaes

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Teixeira de Pascoaes
AlcumeTeixeira de Pascoaes
Nacemento2 de novembro de 1877
Lugar de nacementoAmarante
Falecemento14 de decembro de 1952
Lugar de falecementoGatão
Causapneumonía
NacionalidadePortugal e Reino de Portugal
Alma máterFaculdade de Direito da Universidade de Coimbra
Ocupaciónpoeta e escritor
Na rede
Discogs: 1744120 Editar o valor em Wikidata
editar datos en Wikidata ]

Joaquim Pereira Teixeira de Vasconcelos, nado en Amarante o 2 de novembro de 1877[1] e finado en Gatão o 14 de decembro de 1952, foi un poeta e escritor portugués, principal representante do Saudosismo. Usou o pseudónimo de Teixeira de Pascoaes.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Teixeira de Pascoaes naceu no seo dunha familia aristocrática[2] de Amarante, o segundo fillo (de sete) de João Pereira Teixeira de Vasconcelos, xuíz e deputado ás Cortes, e de Carlota Guedes Monteiro.

En 1883 iniciou os estudos primarios en Amarante e en 1887 ingresou no liceo da vila. En 1895 mudouse para Coímbra, onde terminou os seus estudos secundarios e en 1896 se inscribiu na facultade de Dereito da Universidade de Coímbra. Ao contrario da maioría dos seus camaradas, non formou parte da bohemia coimbrá, e pasaba o seu tempo no cuarto, a ler e a escribir.

Licenciouse en 1901 e estableceuse como avogado, primeiro en Amarante e, a partir de 1906, no Porto. En 1911, foi nomeado xuíz substituto en Amarante, cargo que exerceu durante dous anos. En 1913, con alivio, deu por terminada a súa carreira xudicial. Sobre a súa experiencia xurídica dirá: "Eu era um Dr. Joaquim na boca de toda a xente. Precisava de honrar o título. Entre o poeta natural e o bacharel à força, ia comezar um duelo que durou dez anos, tanto como o cerco de Tróia e a formatura de João de Deus. Vivi dez anos, num escritorio, a lidar com almas deste mundo, o mais deste mundo que é posíbel — eu que nacera para outras convivencias." [3]

Sendo un propietario acomodado, non tiña necesidade de exercer ningunha profesión e pasou a residir na casa familiar en Gatão, preto de Amarante, coa nai e outros membros da súa familia. Dedicábase á xestión do patrimonio, á contemplación da natureza e á lectura e á escritura. Gatão pasou a ser lugar de peregrinación de innumerables intelectuais e artistas, nacionais e estranxeiros, que o ían visitar. No final da vida, foi amigo dos poetas Eugénio de Andrade e Mário Cesariny de Vasconcelos. Este último o elixiría como poeta superior a Fernando Pessoa, chegando a ser o organizador da reedición dalgúns dos textos de Pascoaes, así como dunha antoloxía poética, nos anos 70 e 80.

Pascoaes morreu ós 75 anos en Gatão, de bacilose pulmonar, algúns meses despois da morte da súa nai, en 1952.

Unha rúa leva o seu nome na Coruña.[4]

Obra[editar | editar a fonte]

Con António Sérgio e Raul Proença, foi un dos líderes do chamado movemento da Renascença Portuguesa e lanzou en 1910 no Porto, xuntamente con Leonardo Coimbra e Jaime Cortesão, a revista A Águia, principal órgano do movemento.

Poesía[editar | editar a fonte]

  • 1895, Embriões.
  • 1896, Belo 1ª parte.
  • 1897, Belo 2ª parte.
  • 1898, À Minha Alma e Sempre
  • 1899, Profecia (colaboración con Afonso Lopes Vieira.)
  • 1901, À Ventura.
  • 1903, Jesús e Pan.
  • 1904, Para a Luz.
  • 1906, Vida Etérea.
  • 1907, As Sombras.
  • 1909, Senhora da Noite.
  • 1911, Marânus.
  • 1912, Regresso ao Paraíso; Elegias.
  • 1913, O Doido e a Morte.
  • 1920, Elegia da Solidão.
  • 1921, Cantos Indecisos.
  • 1924, A Elegia do Amor; O Pobre Tolo.
  • 1925, D. Carlos; Cânticos; Sonetos.
  • 1949, Versos Pobres.

Prosa[editar | editar a fonte]

  • 1915, A Arte de Ser Português.
  • 1916, A Beira Num Relâmpago.
  • 1919, Os Poetas Lusíadas (conxunto de conferencias pronunciadas en Cataluña.)
  • 1921, O Bailado.
  • 1923, A Nossa Fome.
  • 1928, Livro de memórias (autobiografía).
  • 1934, S. Paulo (biografía novelada).
  • 1936, S. Jerónimo e a trovoada (biografía novelada).
  • 1937, O Homem Universal.
  • 1940, Napoleão (biografía novelada).
  • 1942, Camilo Castelo Branco o penitente (biografía novelada); Duplo passeio.
  • 1945, Santo Agostinho (biografía novelada).

Teatro[editar | editar a fonte]

Notas[editar | editar a fonte]

  1. Todas as fontes bibliográficas indican 2 de novembro de 1877 como a súa data de nacemento. A pesar diso, a partida de bautismo refire que naceu ás cinco da tarde do 8 de novembro de 1877, en Amarante. En Borges, Luìsa (2006). O Lugar de Pascoaes: Epifanias da Saudade Revelada (en portugués). ISBN 9789728651794.  a autora indica que Pascoaes adoptou o 2 de novembro como data do seu aniversario por razóns puramente simbólicas, por ser o Dia dos Mortos, unha porta para o Alén.
  2. Xenealoxía de Teixeira de Pascoaes.
  3. Livro de Memórias.
  4. https://a-coruna.callejero.net/calle-de-teixeira-de-pascoaes.html

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

Outros artigos[editar | editar a fonte]