Reino da Baixa Borgoña

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Modelo:Xeografía políticaReino da Baixa Borgoña
Regnum Provinciae (la) Editar o valor em Wikidata

Localización
Datos históricos
Creación19 de setembro de 855 Editar o valor em Wikidata
Disolución933 Editar o valor em Wikidata
Sucedido porReino de Arles (pt) Traducir Editar o valor em Wikidata

As denominacións reino da Baixa Borgoña, reino da Provenza, reino de Arlés, reino da Borgoña Cisxurana, Cisxurania e reino das Dúas Borgoñas, son nomes historiográficos para un reino formado por Bosón no territorio suroriental da actual Francia durante a descomposición do Imperio carolinxio, no ano 879, á morte do rei Lois o Tatexo.

Estes nomes débanse a que o territorio se asenta na parte inferior do val do Ródano ao sur da Alta Borgoña.

Os seus límites eran o mar Mediterráneo ao sur, Septimania ao sueste, Aquitania ao oeste, o reino da Alta Borgoña ao norte e o reino de Italia ao leste.

Historia[editar | editar a fonte]

O rei de Francia Occidental Lois II, o Tatexo, morreu o 10 de abril de 879. Tras conseguir a neutralidade do reino da Francia Oriental no Tratado de Ribemont, os seus dous fillos adultos, Lois III e Carlomán, dividiron entre eles o reino do seu pai.

O nobre Bosón, conde de Arlés, renunciou á lealdade a ambos os irmáns e, en xullo, reclamou a independencia do reino da Provenza. O 15 de outubro de 879, os bispos e os nobres da rexión ao redor dos ríos Ródano e Saona reuníronse no Sínodo de Mantaille e elixiron a Bosón como rei sucesor de Lois o Tatexo, polo que foi o primeiro rei non carolinxio na Europa occidental.[1] Foi o primeiro rei franco "elixido libremente", sen ter en conta a descendencia real, aínda que cómpre sinalar que a súa nai era carolinxia. O reino da Provenza estaba composto polas provincias eclesiásticas dos arcebispos de Arlés, Aix, Vienne, Lión (sen Langres) e probabelmente Besançon, así como as dioceses de Tarentaise, Uzès e Viviers.

Ambos os irmáns atacaron a Bosón e, en 882, o seu territorio integrouse no reino de Carlomán. Á morte deste, en 884, pasou ao seu fillo Carlos o Gordo, que morreu en 888. En 890, tras a revolta de Arnulfo de Carintia, Lois o Cego, fillo de Bosón, foi coroado rei da Baixa Borgoña.

Lois o Cego foi chamado a Italia por Adalberto II de Toscana, que desexaba evitar o control que Berengario de Friuli estaba obtendo na península. Lois derrotou a Berengario e foi coroado emperador xermánico polo papa Bieito IV. Berengario derrotou a Lois o ano seguinte, expulsándoo de Italia e facéndolle prometer que non volvería. Porén, volveu a intentalo en 905, sendo de novo derrotado. Nesta ocasión, como castigo polo incumprimento da súa promesa, fi cegado. Os títulos de rei de Italia e emperador pasaron a ser ostentados por Berengario.

Incapacitado para exercer os seus deberes como rei, Lois nomeou como o seu rexente a Hugo de Arlés, conde da Provenza. Durante unha nova guerra civil italiana, Hugo foi elixido rei de Italia en 924, e pasou os dous anos seguintes intentando expulsar da península ao seu rival Rodolfo II (rei da Alta Borgoña). Lois o Cego morreu en 928, e Hugo sucedeuno no trono. Pero non conseguiu afianzar o seu poder mediante un matrimonio con Marozia (a efectiva gobernante de Roma). Os seguintes cinco anos Hugo tivo que combater contra as invasións maxiares e as incursións de piratas andalusís. En 933, Hugo asinou a paz con Rodolfo da Alta Borgoña, a cambio de concederlle o reino da Baixa Borgoña. Ambas as Borgoñas fusionáronse no chamado reino de Arlés.

Notas[editar | editar a fonte]

  1. Bouchard, Constance Brittain (primavera de 1988). The Bosonids or Rising to Power in the Late Carolingian Age. French Historical Studies 15 (3 ed.). Society for French Historical Studies. pp. 407–431. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Outros artigos[editar | editar a fonte]