Pyracantha
| xénero Pyracantha | |||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
.jpg) Póla de Pyracantha cos seus froitos tipo pomo semellantes a bagas. | |||||||||||||||||||||
| Clasificación científica | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
| Species | |||||||||||||||||||||
|
Véxase no texto | |||||||||||||||||||||
Pyracantha é un xénero de arbustos espiñentos perennes da familia Rosaceae, cuxa denominación galega é espiños coraleiros (e, na zona oriental, espíns coraleiros), alén do cultismo piracantos. Son nativos dunha área que abrangue dende o sueste de Europa até o sueste de Asia. Aseméllanse, e están relacionados cos Cotoneaster, mais diferéncianse destes polos bordos serrados das follas e polos numerosos espiños (os Cotoneaster non teñen espiños). Coraleiro fai referencia ao coral, é dicir, que lembran o aspecto do coral, polos espiños e pola cor vermella intensa dos froitos. En Galiza é común a especie Pyracantha coccinea coma planta ornamental en xardíns privados ou aliñadas nas bermas e xardíns das autoestradas.
Os espiños coraleiros acadan os 6 m de alto. As sete especies teñen flores abrancazadas e bagas arrubiadas ou amarelas (botanicamente son pomos. Florean a finais da primavera e comezos do verán, os froitos desenvólvense a finais do verán, ficando ben chegandos cando remata o outono.
Especies[editar | editar a fonte]
- Pyracantha angustifolia. Suroeste da China.
- Pyracantha atalantioides. Suroeste da China.
- Pyracantha coccinea (Espiño coraleiro, espín coraleiro, piracanto). Mediterráneo até o Irán.
- Pyracantha crenatoserrata. Centro da China.
- Pyracantha crenulata. Himalaia.
- Pyracantha koidzumii. Taiwán.
- Pyracantha rogersiana. Yunnan (China).
Híbridos e cultivares[editar | editar a fonte]
A seguir os híbridos e cultivares seleccionados (as grafadas en letra grosa gañaron o premio Award of Garden Merit da Royal Horticultural Society británica):
|
|
|
Usos[editar | editar a fonte]
.jpg)
Os espiños coraleiros son de gran valor ornamental. Cultívanse en xardíns polas súas flores e pólas densamente cargadas de froitos rechamangueiros. Ademais, a súa estrutura espiñenta fai deste espiño unha planta particularmente valiosa cando se quere crear unha barreira impenetrábel, polo que é ideal para crear sebes para choer propiedades e leiras, sendo unha boa alternativa aos valados ou muros convencionais.
Tamén é un bo arbusto para a vida salvaxe do xardín, fornecendo acubillo para o repouso e niñada de paxaros, flores para as abellas, e unha abundante fonte de bagas. As bagas dos Pyracantha non son velenosas, como normalmente se cre, son agres, mais comestíbeis unha vez cociñadas. Úsanse tamén para elaborar marmeladas.[5] No Reino Unido e Irlanda Pyracantha e o xénero irmán Cotoneaster son unha fonte valiosa de néctar cando as abellas teñen poucas alternativas no que se coñece coma carencia de xuño.
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Potter, D.; Eriksson, T.; Evans, R. C.; Oh, S.; Smedmark, J. E. E.; Morgan, D. R.; Kerr, M.; Robertson, K. R.; Arsenault, M.; et al. (2007). "Phylogeny and classification of Rosaceae". Plant Systematics and Evolution 266 (1–2): 5–43. doi:10.1007/s00606-007-0539-9. [Referring to the subfamily by the name "Spiraeoideae"]
- ↑ "Copia arquivada". Arquivado dende o orixinal o 15 de setembro de 2019. Consultado o 20 de marzo de 2013.
- ↑ "Copia arquivada". Arquivado dende o orixinal o 15 de setembro de 2019. Consultado o 20 de marzo de 2013.
- ↑ "Copia arquivada". Arquivado dende o orixinal o 15 de setembro de 2019. Consultado o 20 de marzo de 2013.
- ↑ Questions about Pyracantha answered by Dr Jerry Parsons of the Texas Cooperative Extension (hosted by Texas A&M University)
