Paulino Vázquez
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 27 de febreiro de 1962  (62 anos)Vilanova dos Infantes, España |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Educación | Universidade de Santiago de Compostela |
| Actividade | |
| Ocupación | escritor , catedrático |
| Lingua | Lingua galega |
   | |
Paulino Vázquez Vázquez, nado en Vilanova dos Infantes (Celanova) o 27 de febreiro de 1962, é un filólogo, profesor e poeta galego.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Desde o 1972 residiu en Vigo e en 1983 trasladouse a Santiago de Compostela, onde se licenciou en Filoloxía Galego-Portuguesa. Desde 1985 exerce a docencia no ensino medio, residindo definitivamente en Santiago desde 1987. Ten colaborado con artigos literarios en El Correo Gallego e as revistas Dorna e Grial.
Considerado un poeta dos oitenta, destaca polo coidadoso cultivo da intertextualidade.
Obra
[editar | editar a fonte]Poesía
[editar | editar a fonte]- Perdendo o tempo que fuxe como Xoán Sebastián Bach (1983, edición de autor).
- Seixo de desfacer entre os dedos (1985, Sotelo Blanco).
- Aquí podían ser os pés de arxila (1992, Sotelo Blanco).
- Un áspero tempo de caliza (1994, Deputación da Coruña).
- A experiencia inglesa (1998, edición de autor).[1]
- Arcaico o tempo que respira (Galaxia, 2008).
Obras colectivas
[editar | editar a fonte]- Escolma de poesía galega (1976-1984) (1984, Sotelo Blanco). Edición de Xosé Lois García.
- Desde a palabra, doce voces (1986, Sotelo Blanco). Edición de Luciano Rodríguez Gómez.
- Desde mil novecentos trinta e seis: homenaxe da poesía e da plástica galega aos que loitaron pola liberdade, 1995, Ediciós do Castro.
- Aires de poesía. Escolma de poetas da bisbarra de Celanova[2][3][4]. Aira editorial, 2023. ISBN 978-84-125593-7-8
Edicións
[editar | editar a fonte]- Gramática do silencio. Obra poética, de Eusebio Lorenzo Baleirón (1996, Espiral Maior). Con Manuel Lorenzo Baleirón.
Premios
[editar | editar a fonte]- Premio Celso Emilio Ferreiro do Concello de Santiago no 1982, por Perdendo o tempo que fuxe como Xoán Sebastián Bach.
- Premio Miguel González Garcés no 1994, por Un áspero tempo de caliza.
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Vilavedra, Dolores, ed. (2000). Diccionario da literatura galega. Obras III. Galaxia. p. 198-200. ISBN 84-8288-365-8.
- ↑ "Memoria poética". 14/04/2023. Consultado o 19/04/2023.
- ↑ "Posta de largo do libro de poesía “Aires de Pedra”". 16/04/2023. Consultado o 19/04/2023.
- ↑ "El libro ‘Aires de poesía’ incluye poemas de la escritora Anisia Miranda". 11/04/2023. Consultado o 19/04/2023.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Barrera, F., ed. (2002). Gallegos. Quién es quien en la Galicia del siglo XXI (en castelán). El Correo Gallego. ISBN 84-8064-113-4.
- Fernández del Riego, F. (1992) [1990]. Diccionario de escritores en lingua galega (2ª ed.). Do Castro. p. 455. ISBN 84-7492-465-0.
- Vilavedra, Dolores, ed. (1995). Diccionario da literatura galega. Autores I. Vigo: Editorial Galaxia. ISBN 84-8288-019-5.
