Parque Nacional Alejandro de Humboldt

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Parque Nacional Alejandro de Humboldt
Parque Nacional Alejandro de Humboldt
Parque Nacional Alejandro de Humboldt en Cuba
Parque Nacional Alejandro de Humboldt
Parque Nacional Alejandro de Humboldt
Patrimonio da Humanidade - UNESCO
País Cuba
LocalizaciónGuantánamo
TipoNatural
CriteriosIX, X
Inscrición2001 (25ª sesión)
Rexión da UNESCOLatino América e o Caribe
Identificador839

O Parque Nacional Alejandro de Humboldt é un parque nacional nas provincias cubanas de Holguín e Guantánamo. Leva o nome do científico alemán Alexander von Humboldt que visitou a illa en 1800 e 1801. O parque inscribiuse como Patrimonio da Humanidade da UNESCO en 2001 polo seu tamaño, rango de altitude, litoloxía complexa, diversidade de relevos e riqueza endémica de flora e fauna.[1]

Xeografía[editar | editar a fonte]

Os ríos que fluen desde os cumios do parque son algúns dos máis grandes do Caribe insular. Dise que o parque é o lugar máis húmido de Cuba[2] e isto provoca unha gran diversidade biolóxica. O parque ten unha superficie de 711,38 km²,[3] dos cales 685,72 km² son de superficie terrestre e 22,63 km² de zona mariña. A altitude varía desde o nivel do mar ata os 1168 m. no pico El Toldo.

A rexión ao redor do Parque Nacional Alejandro de Humboldt é xeoloxicamente complexa e contén paisaxes Carso orixinados da codia oceánica no período cretáceo.[4] Única nesta rexión, a paisaxe é ultrabásica, dominada por solos serpentinos e peridotitas.[1]

Vida salvaxe[editar | editar a fonte]

A área que comprende o parque nacional foi un refuxio Plistoceno, mantendo un clima relativamente estable a través dos repetidos eventos de glaciación.[1] Este permitiu taxas notablemente altas de endemismo e biodiversidade no parque. Ademais, as rochas ultrabásicas son relativamente tóxicas para as plantas, provocando unha rápida especiación.[4] 16 das 28 especies de plantas endémicas de Cuba están protexidas no parque, incluíndo flora como Dracaena cubensis e Podocarpus ekman. A fauna presente no parque inclúe varias especies de papagaio, lagartos, colibrí, o solenodon cubano en perigo de extinción (endémico), hutias e caracois.

No parque rexistráronse máis de 900 especies vexetais en total, xunto con 45 especies de réptiles, 21 especies de anfibios e 10 especies de mamíferos.[4]

Historia[editar | editar a fonte]

O Parque Nacional Alexander von Humboldt foi historicamente unha zona de terra pouco utilizada polo home, co que só se coñece un sitio arqueolóxico do período precolombiano, este está situado na zona costeira de Augas Verdes. Durante os séculos XVIII e XIX algúns lugares periféricos utilizáronse como refuxios ou campamentos polos cimarróns.

O parque comezou a trazarse na década de 1960, coa declaración das reservas naturais de Jaguani e Cupeyal del Norte. Isto continuou na década dos 80 coa proposta do Refuxio Ojito del Agua, asociado ao último avistamento do paxaro carpinteiro real, último resto desta especie que xa estaba extinguida nos seus outros hábitats nos Estados Unidos e México. En 1996 estas áreas protexidas uníronse para formar un parque nacional que recibiu o nome de Alexander von Humboldt. Sendo unha das reservas da biosfera máis importantes da conca do Caribe, o parque nacional, xunto con Cuchillas del Toa, foi declarado Patrimonio Natural da Humanidade da UNESCO en 2001.

Hai elementos únicos de flora e fauna neste ecosistema único, con algúns dos índices de endemicidade máis altos do arquipélago.

Notas[editar | editar a fonte]

  1. 1,0 1,1 1,2 "Alejandro de Humboldt National Park". UNESCO World Heritage Centre. United Nations Educational, Scientific, and Cultural Organization. Consultado o 29 de maio de 2021. 
  2. Radio Habana. "Parque Nacional Alejandro de Humboldt" (en castelán). Arquivado dende o orixinal o 2007-10-05. Consultado o 2007-10-10. 
  3. National Protected Areas System of Cuba (2005). "Protected Areas". Consultado o 2009-07-09. [Ligazón morta]
  4. 4,0 4,1 4,2 Republic of Cuba (1998). Parque Nacional Alejandro de Humboldt (PDF) (Informe). Consultado o 29 de maio de 2021. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Outros artigos[editar | editar a fonte]