Universo de Harry Potter
O universo ficticio de Harry Potter creado por J. K. Rowling na saga de novelas de fantasía comprende dúas sociedades distintas e separadas: o mundo máxico e mais o mundo dos muggles. Ambos os mundos coexisten na mesma realidade; o primeiro deles, agochado para os habitantes do outro, é onde se sitúa a trama principal da serie, nunha Gran Bretaña contemporánea na que a maxia é real e aqueles que poden empregala viven á parte dos muggles, que a descoñecen; o segundo é o nome outorgado ao mundo habitado pola poboación muggle ou non-máxica.
Xeografía
[editar | editar a fonte]Non existe ningunha terra máxica separada do mundo real no universo de Harry Potter. O mundo máxico coexiste co mundo dos muggles carentes de poderes, que descoñecen a existencia do primeiro. A trama desenvólvese nas terras de Gran Bretaña, e o único núcleo enteiramente de poboación máxica coñecido é a vila de Hogsmeade. A inmensa maioría das localizacións de meigos e meigas están integradas na área non-máxica. Deste modo, varias comunidades de familias viven a miúdo en territorios muggle ou mesmo en zonas illadas.
Goberno
[editar | editar a fonte]- Artigo principal: Ministerio de Maxia.
O Ministerio de Maxia é a autoridade central para os meigos da rexión británica. A organización do departamento realízase a través de numerosos departamentos e oficinas, liderados pola figura do Ministro de Maxia. O goberno menciónase por vez primeira en Harry Potter e a pedra filosofal, mentres que o Ministro de Maxia, Cornelius Fudge, faino en Harry Potter e a Cámara dos Segredos e as instalacións en Harry Potter e a Orde do Fénix.
Algunhas das persoas que estiveron no posto de Ministro de Maxia foron: Millicent Bagnold, Cornelius Fudge, Rufus Scrimgeour, Pius Thicknesse e Kingsley Shacklebolt.
Economía
[editar | editar a fonte]| Un knut é | Un sickle é | Un galeón é |
|---|---|---|
| 1 knut | 29 knuts | 493 knuts |
| 0,03448... sickles | 1 sickle | 17 sickles |
| 0,002028... galeóns | 0,05882... galeóns | 1 galeón |
O mundo máxico emprega un sistema monetario ficticio que se basea en tres tipos de moedas. De maior a menor valor: galeón de ouro, sickle de prata e knut de bronce. O único banco mencionado na serie é Gringotts, localizado na Travesa Diagon. No seu interior, existen centos de cámaras que gardan os cartos ou aqueles obxectos que o meigo o meiga desexe. O banco tamén conta cun servizo para proporcionar troco a moeda muggle.
En 2001, J. K. Rowling dixo nunha entrevista que un galeón eran aproximadamente cinco libras esterlinas (uns 5,50€), aínda que "os valores ao cambio varían"[1].
Educación
[editar | editar a fonte]- Artigo principal: Hogwarts.
Antes de Hogwarts, non existe ningunha educación oficial preliminar. Os pais ensinan aos fillos as leccións básicas non-máxicas, tales como ler, escribir e aritmética. Porén, non existen leis de educación que obriguen ao ingreso na escola de maxia.
Despois de completar os sete anos en Hogwarts, non hai ningunha educación estándar nin universidades para meigos. Considérase que aqueles alumnos que superen os anos escolares están listos para desempeñar funcións adultas, malia que algunhas profesións necesitan programas de adestramento especiais.
Escolas estranxeiras coñecidas
[editar | editar a fonte]Ademais de Hogwarts en Gran Bretaña, sábese da existencia doutras escolas de maxia en varias partes do mundo.
Xogos e deportes
[editar | editar a fonte]O deporte máis importante no mundo máxico de Harry Potter é o quidditch. Consiste nunha competición por equipos no aire subidos en vasoiras. A Copa de Mundo de Quidditch é o acontecemento máis importante no calendario dos meigos. Entre os xogos máis populares atópase o xadrez máxico, no que as pezas están vivas e móvense baixo as ordes do xogador.
Xornais e revistas
[editar | editar a fonte]O Profeta Diario
[editar | editar a fonte]O Profeta Diario é o xornal máis lido pola comunidade máxica británica[2]. Os seus artigos inclúen imaxes en movemento[3][4] e os seus contidos carecen de integridade xornalística xa que o seu obxectivo é vender moitos números á marxe da precisión das novas e a miúdo é o voceiro do Ministerio de Maxia[5].
O Profeta é un xornal respectado durante os tres primeiros libros, pero a partir do cuarto a contratación de Rita Skeeter, unha xornalista sen escrúpulos que escribe artigos sensacionalistas e falsas, a súa fiabilidade diminúe[6]. Cando o Ministro de Maxia, Cornelius Fudge, toma unha postura de rexeitamento contra a volta de Voldemort, O Profeta inicia unha campaña de desprestixio de Dumbledore e Harry. Coa adminisión do regreso de Voldemort por parte de Fudge, O Profeta vese na obriga de rectificar.
O editor d’O Profeta Diario é Barnabas Cuffe, un antigo alumno de Horace Slughorn.
O Impertinente
[editar | editar a fonte]O Impertinente é unha revista mencionada por vez primeira n’a Orde do Fénix. Os seus artigos baséanse nas teorías da conspiración e a criptozooloxía. Algunhas das reportaxes presentes na revista inclúen afirmacións como que Fudge ten empregado o Departamento de Misterios para crear terribles apócemas que logo serían subministradas á xente que se opuxese a el. O Impertinente é tamén coñecido pola alusión que fai a numerosas bestas, presumiblemente imaxinarias.
N’as reliquias da morte, O Impertinente apoia a Harry, ao contrario que O Profeta, ata que secuestran a Luna Lovegood para silenciar o seu pai Xenophilius. Coa derrota de Voldemort, a revista volve ser igual ca antes e faise máis popular.
O editor d’O Impertinente é Xenophilius Lovegood.
Pureza de sangue
[editar | editar a fonte]A separación entre o mundo máxico e o dos muggles fixo a moitos meigos ser partidarios dun afastamento permanente. Esta visión fixo a unha minoría a ver os muggles como carentes de confianza, paspáns e mesmo como unha raza inferior. Non obstante, a mestizaxe é algo habitual ao casaren algúns meigos con muggles.
Meigo de vello
[editar | editar a fonte]Os meigos de vello son aqueles meigos e meigas que teñen esta condición máxica na súa árbore xenealóxica ao completo. Aínda que tecnicamente os meigos de vello non teñen devanceiros muggles, é moi raro atopalos ou poida que non existan, dado que moitos ignoran ou descoñecen que teñen algún muggle na súa familia[7]. Co fin de manter a súa pureza de sangue, estas familias máis radicais adoito practican a endogamia e casan cos curmáns. Aqueles meigos de vello que se consideran superiores cren que a pureza de sangue é un xeito de medir as habilidades máxicas, aínda que nos libros existen claros exemplos do contrario; así como tampouco todos os meigos de vello posúen ese sentimento de supremacía.
Rowling inclúe varios trazos en común entre os meigos de vello e a ideoloxía nazi en Harry Potter e as reliquias da morte, libro no que rolda a crenza de que os meigos de vello teñen o dereito para dominar o mundo muggle e ser eles a "raza xefe"[8]. En The Tales of Beedle the Bard, Dumbledore asegura que a pureza de sangue non existe e que tan só é unha ficción mantida e unha fraude dalgúns meigos.
Exemplos de familias de meigos de vello son os Black, os Lestrange, os Crouch, os Gaunt, os Longbottom, os Malfoy, os Potter e os Weasley. Durante o transcurso da serie, varias das familias de meigos de vellos desaparecen, mentres que outras están a piques de se extinguiren.
Mestizo
[editar | editar a fonte]Os mestizos son aqueles meigos e meigas que teñen, polo menos, un pai ou avó muggle. Os mestizos superan amplamente a poboación de meigos de vello e nacidos de muggles.
Algúns mestizos destacados son Harry Potter, Voldemort, Severus Snape e Dumbledore.
Fillo de lameiro
[editar | editar a fonte]Os nacidos de muggles ou, de xeito despectivo, fillos de lameiro son os meigos e meigas procedentes de pais non-máxicos. Algúns meigos de vello consideran os fillos de lameiro inferiores e maxicamente deficientes, malia que existen exemplos nos libros de nacidos de muggles con grandes habilidades.
Nos libros non se explica como os muggles poden, en ocasións, ter fillos con poderes máxicos. Porén, Rowling declarou que un nacido de muggles tería un devanceiro máxico na súa árbore xenealóxica, aínda que fose moitas xeracións atrás.
Exemplos de nacidos de muggles son Hermione Granger e Lily Evans.
Squib
[editar | editar a fonte]Os squibs son aqueles meigos e meigas nacidos sen poderes de pais máxicos; considéranse opostos aos nacidos de muggles[9]. O nacemento de squibs é unha estraña anomalía. Aínda que comparten algunhas cousas en común cos meigos, estes non os aceptan de todo e consideran embarazoso ter un squib na familia.
Algúns squibs que aparecen na saga son: Argus Filch, Arabella Figg, Andrew Goward e unha curmá segunda de Molly Weasley.
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ "J.K. Rowling, Comic Relief 2001 interview". Arquivado dende o orixinal o 03 de xullo de 2008. Consultado o 30 de novembro de 2006.
- ↑ "Harry Potter newspaper designed by Muggles". Irish Examiner. 27 de decembro de 2005. Consultado o 8 de setembro de 2007.
- ↑ "Harry Potter and the Order of the Phoenix". The Official Time Wasters Guide. 10 de xullo de 2007. Arquivado dende o orixinal o 22 de xaneiro de 2011. Consultado o 8 de setembro de 2007.
- ↑ Roger Ebert (2006). Andrews McMeel Pub., ed. Roger Ebert's Movie Yearbook 2007. Kansas City, Mo. pp. 285–6. ISBN 0-7407-6157-9.
- ↑ Colette Spanyol. "Harry Potter and the Separation of Powers: A Law and Literature — Review of J.K. Rowling’s Harry Potter and the Order of the Phoenix" (PDF). Hertfordshire Law Journal 3 (1): 12–16. Arquivado dende o orixinal (PDF) o 03 de xullo de 2010. Consultado o 07 de xaneiro de 2011.
- ↑ READING, Jill (2007). "Critical literacy in a global context: Reading Harry Potter". Australian Digital Theses Program. pp. 235–6. Arquivado dende o orixinal o 03 de xuño de 2008. Consultado o 07 de xaneiro de 2011.
- ↑ "Section: F.A.Q.". JKRowling.com. Arquivado dende o orixinal o 26 de decembro de 2007. Consultado o 4 de xaneiro de 2011.
- ↑ "New Interview with J.K. Rowling for Release of Dutch Edition of "Deathly Hallows"". TheLeakyCauldron.org. 19 de novembro de 2007. Consultado o 4 de xaneiro de 2011.
- ↑ "Section: Extra Stuff". JKRowling.com. Arquivado dende o orixinal o 21 de xullo de 2011. Consultado o 4 de xaneiro de 2011.