Gran Premio de Alemaña de 1954

Gran Premio de Alemaña de 1954
Detalles da carreira
	Carreira 6 de 9 no Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1954.
	; Trazado do circuíto de Nurburgring
Data	1 de agosto de 1954
Nome oficial	XVII Großer Preis von Deutschland
Localización	Nürburgring; Nürburg, Alemaña
Percorrido	Percorrido permanente de carreira ; 22´810 km
Distancia	22 voltas, 501´820 km
Clima	Solleiro, seco
Pole position
Tempo	9:50.1
Volta rápida
Tempo	9:55.1
Podio

O Gran Premio de Alemaña de 1954 foi unha carreira de automobilismo de Fórmula Un, celebrada o 1 de agosto de 1954 no circuíto de Nürburgring Nordschleife. Foi a sesta carreira da tempada de Fórmula Un de 1954. Foi o 17º Gran Premio de Alemaña xa que a carreira se celebrou por primeira vez en 1926 e o 16º, que se celebrará no complexo de circuítos de Nürburgring. A carreira foi gañada polo campión do mundo de 1951, o piloto arxentino Juan Manuel Fangio pilotando un Mercedes-Benz W196. Os pilotos do Ferrari 625 Mike Hawthorn (nun coche compartido con José Froilán González) e Maurice Trintignant terminaron segundo e terceiro coa Scuderia Ferrari.

Informe[editar | editar a fonte]

A carreira alargouse de 18 a 22 voltas, levando ó Gran Premio de Alemaña ata unha distancia de aproximadamente 500 quilómetros, distancia utilizada pola maioría dos Grandes Premios de Fórmula Un do momento. Mercedes levou a Nürburgring a súa nova versión do W196 con rodas descubertas para Fangio, Kling e Hermann Lang, logo da derrota de Mercedes en Silverstone dos seus coches aerodinámicos Hans Herrmann conduciu un áxil W196. Na cualificación Fangio logrou a pole position por diante de Hawthorn, pero a práctica viuse empañada pola morte do piloto oficial de Maserati Onofre Marimón. Ao entrar no Wehrseifen, leve xiro á dereita / forte xiro á esquerda, o Maserati 250F de Marimón non puido negociar a curva seguiu costa abaixo e caeu por un terraplén, o coche deu un salto mortal e el morreu no acto. O compañeiro de equipo de Marimón Luigi Villoresi retirouse da carreira, como o fixo Ken Wharton de Owen Racing con Maserati pero o terceiro coche do equipo de Sergio Mantovani iniciou a carreira. Stirling Moss clasificou terceiro no seu Maserati 250F privado por diante de Hans Herrmann (Mercedes-Benz W196), González e Paul Frère (Gordini T16).

Fangio e Karl Kling lideraban a carreira nos seus dous Mercedes. Hawthorn retirouse anticipadamente cun eixo roto, do mesmo xeito que Moss, Frère e o piloto privado de Maserati Roberto Mieres. Hermann Lang, unha das estrelas antes da guerra das "frechas de prata" de Mercedes saíuse na súa última aparición nun Gran Premio logo de dez voltas. González comezou no terceiro posto, pero estaba tan alterado pola morte de Marimón que foi chamado logo de 16 voltas para ser substituído por Hawthorn, quen saíu en persecución do Mercedes. Acadou o segundo posto cando Kling entrou en boxes e lanzouse a unha persecución sen descanso trás Fangio. Nas últimas voltas da carreira, o orballo obrigouno a frear e ocupou segundo por diante de Trintignant. Kling terminou cuarto por diante de Mantovani, o último piloto en percorrer a distancia de carreira, conseguindo algúns puntos para un entristecido Maserati. Kling conseguiu o punto da volta rápida.

Só dez dos 23 cualificados terminaron esta carreira esgotadora. Cun tempo de 3 horas 45 minutos 45´8 segundos esta foi a carreira máis longa (non Indy 500) da historia do campionato de F1, ata o Gran Premio do Canadá de 2011, que durou pouco máis de catro horas. A vitoria levou a Fangio máis arriba no campionato, agora tiña máis do dobre dos puntos do seu rival máis próximo, González. Unha vitoria na próxima carreira no Gran Premio de Suíza podía darlle o seu segundo campionato.

Clasificación[editar | editar a fonte]

Pos	Nº	Piloto	Construtor	Voltas	Tempo/Retirada	Grella	Puntos
1	18	Juan Manuel Fangio	Mercedes	22	3:45:45.8	1	8
2	1	José Froilán González Mike Hawthorn	Ferrari	22	+1' 36.5	5	3 3
3	2	Maurice Trintignant	Ferrari	22	+5' 08.6	7	4
4	19	Karl Kling	Mercedes	22	+6' 06.5	23	4
5	7	Sergio Mantovani	Maserati	22	+8' 50.5	15	2
6	4	Piero Taruffi	Ferrari	21	+1 volta	13
7	15	Harry Schell	Maserati	21	+1 volta	14
8	25	Louis Rosier	Ferrari	21	+1 volta	11
9	24	Robert Manzon	Ferrari	20	+2 voltas	12
10	9	Jean Behra	Gordini	20	+2 voltas	9
Ret	14	Prince Bira	Maserati	18	Dirección	19
Ret	21	Hermann Lang	Mercedes	10	Trompo	13
Ret	11	Clemar Bucci	Gordini	8	Roda	16
Ret	22	Theo Helfrich	Klenk-BMW	8	Motor	21
Ret	20	Hans Herrmann	Mercedes	7	Fuga combustible	4
Ret	10	Paul Frère	Gordini	4	Roda	6
Ret	3	Mike Hawthorn	Ferrari	3	Transmisión	2
Ret	8	Roberto Mieres	Maserati	2	Fuga combustible	17
Ret	16	Stirling Moss	Maserati	1	Rodamento roda	3
Ret	12	André Pilette	Gordini	0	Suspensión	20
NTS	6	Onofre Marimón	Maserati		Accidente mortal	8
NTS	5	Luigi Villoresi	Maserati		Retirado	10
NTS	17	Ken Wharton	Maserati		Retirado	22

Posicións logo da carreira[editar | editar a fonte]

	Pos	Piloto	Puntos
	1	Juan Manuel Fangio	36 ^1⁄7
	2	José Froilán González	17 ^9⁄14
	3	Maurice Trintignant	15
1	4	Mike Hawthorn	10 ^9⁄14
3	5	Karl Kling	10

Nota: Só están incluídos os cinco primeiros postos en ambos os grupos de clasificación. Só os cinco mellores resultados contan para o campionato.

Notas[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]

Carreira anterior: Gran Premio do Reino Unido de 1954	Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA Temporada 1954	Carreira seguinte: Gran Premio de Suíza de 1954
Carreira anterior: Gran Premio de Alemaña de 1953	Gran Premio de Alemaña	Carreira seguinte: Gran Premio de Alemaña de 1956