Genji Monogatari
Genji Monogatari (源氏物語?) (A historia de Genji) é unha obra clásica da literatura xaponesa atribuída á nobre, poeta e dama de compañía xaponesa Murasaki Shikibu[1] de comezos do século xi, no cumio do período Heian. O manuscrito orixinal xa non existe. Fíxose ao estilo "concertina" ou orihon: varias follas de papel pegadas e dobradas alternativamente nunha dirección e despois na outra.
A obra é unha representación única dos estilos de vida dos altos cortesáns durante o período Heian. Está escrito nunha linguaxe arcaica e un estilo poético que require un estudo especializado.[2] A principios do século XX Genji foi traducido ao xaponés moderno polo poeta Akiko Yosano.
A obra narra a vida de Hikaru Genji, ou «Genji o Brillante». Genji é fillo do emperador (coñecido polos lectores como o emperador Kiritsubo) e unha concubina de baixo rango chamada Consorte Kiritsubo. Con todo, por motivos políticos, o emperador expulsa a Genji da liña de sucesión e degrádao á condición de plebeo, dándolle o apelido Minamoto. Genji emprende entón unha carreira como funcionario imperial. A historia céntrase na vida romántica de Genji e describe os costumes da sociedade aristocrática da época. Trátase dunha das primeiras novelas da historia, a primeira escrita por unha muller que obtivo recoñecemento mundial, e na actualidade goza no Xapón dunha reputación similar á de Shakespeare en Inglaterra.[3]
O crítico Harold Bloom inclúe Genji Monogatari na súa lista das 100 obras canónicas mundiais, indicando que equivale ao que Don Quixote representa na literatura occidental. É, aínda que é considerada universalmente coma unha obra-prima, a súa clasificación precisa e influencia nos canons occidental e oriental é un asunto de debate.
Gran parte da importancia desta obra recae no feito de que é considerada por algúns a primeira novela, ou a primeira novela moderna, ou a primeira novela psicolóxica ou primeira novela considerada un clásico, punto que aínda é un asunto de debate (ver "Importancia").
Título
[editar | editar a fonte]Realmente a obra non ten título, polo que recibiu numerosas denominacións, das cales a máis común e aceptada Genji Monogatari (源氏物語?). Non obstante, a obra foi publicada baixo diversos títulos: conto/relato/historia Murasaki no Monogatari (紫の物語 O conto/relato/historia de Murasaki?), Hikaru Genji (光源氏?), Genji (源氏?), Gengo (源語?, palabra formada polo primeiro kanji de Genji e o segundo de monogatari), Shibun (紫文?, palabra formada polos ideogramas de Murasaki e de escrito), entre outros.
Contexto histórico
[editar | editar a fonte]Murasaki[n. 1] viviu no apoxeo do poder do clan Fujiwara.[5] Fujiwara no Michinaga era o rexente en todo menos no nome, e a figura política máis importante da súa época. Por conseguinte, crese que Murasaki inspirouse en parte en Michinaga para crear o personaxe de Genji.[6]
Genji Monogatari foi escrito capítulo tras capítulo, en prazos, mentres Murasaki ía repartindo o conto ás mulleres da aristocracia (as yokibito). Ten moitos elementos que se poden atopar nunha novela:
- Un protagonista principal e un número moi grande de personaxes secundarios con maior ou menor importancia
- Unha caracterización moi ben desenvolvida da maioría dos personaxes
- Unha secuencia de eventos que se desenvolven ao longo dun período de tempo, abrazando a vida do protagonista principal e ata máis aló.
A obra non fai uso dunha trama; en cambio, como na vida real, os acontecementos van pasando e os caracteres da obra evolucionan con eles, van crecendo. Un trazo notable do Genji, e da habilidade de Murasaki, é a súa consistencia interna, malia un dramatis personae de aproximadamente catrocentos personaxes. Por exemplo, todos os personaxes envellecen co paso do tempo, e todas as relacións familiares e feudais son coherentes ao longo de todos os capítulos da obra.
Unha complicación para lectores e tradutores do Genji é que a case ningún personaxe no texto orixinal se lle dá un nome explícito. Os personaxes atribúense, en cambio, pola súa función ou papel (p. ex. Ministro da Esquerda), ou ben un nome honorífico (p. ex. A súa Excelencia), ou pola súa relación con outros personaxes (p. ex. Herdeiro Aparente), e que todo pode cambiar mentres a novela progresa. Esta falta de nomes provén dos xeitos da corte da era Heian que farían inaceptablemente familiar e fóra de sitio mencionar libremente o nome dun dos personaxes. Os lectores modernos e os tradutores teñen, en menor ou maior medida, varios alcumes utilizados para estar ao corrente dos moitos personaxes.
Autoría
[editar | editar a fonte]
O debate sobre que parte do Genji foi realmente escrita por Murasaki Shikibu estivo vixente durante centurias e seguramente, nunca finalizará a menos que se realice un gran descubrimento histórico. Está aceptado de forma xeral que o conto finalizou, na forma que o podemos ver actualmente, o ano 1021, cando a autora de Sarashina Nikki escribiu unha coñecida entrada no seu diario sobre a ledicia que lle producía o feito de adquirir unha copia completa do conto. Ela escribiu que eran aproximadamente cincuenta capítulos e menciona un personaxe introducido cara ao final do traballo; xa que logo, se outros autores separadamente de Murasaki Shikibu traballaron no conto, o traballo foi realizado nunha data moi próxima ao momento en que se escribiu a entrada do diario. O mesmo diario de Murasaki Shikibu inclúe referencias á obra en cuestión, e de feito, destaca a aplicación en si mesma do nome de Murasaki aludindo ao personaxe feminino principal da obra. Esta entrada do diario confirma que unha parte, se non toda a obra, estaba dispoñible no 1008 cando evidencias internas suxiren de forma convincente que a entrada foi escrita.[7]
Dise que Murasaki escribiu o personaxe de Genji baseándose no ministro da esquerda da corte na época en que ela formaba parte dela. Outros tradutores, como Tyler, cren que o personaxe de Murasaki no Ue, con quen casa Genji, está baseado na propia Murasaki Shikibu.
Akiko Yosano, a primeira autora en realizar unha tradución moderna do Genji, cría que Murasaki Shikibu só escribira os capítulos que van desde o principio ata o trixésimo terceiro, e que os capítulos do trinta e cinco ao cincuenta e catro foron escritos pola súa filla Daini.[8][9] A presenza dun dos poucos erros de continuidade no capítulo corenta e catro tamén fixo dubidar sobre a autoría destes últimos capítulos.
De acordo coa introdución de Royall Tyler no seu traballo de tradución ao inglés, análises informáticas recentes fixeron aumentar de forma «estatisticamente significante» as discrepancias de estilo entre os capítulos 45-54 e o resto , e tamén entre os primeiros capítulos.[8] Pero esta discrepancia tamén se pode explicar por un cambio na actitude do autor a medida que ía crecendo e pensouse a miúdo que os capítulos iniciais foron editados coa forma actual un tempo despois do que realmente se escribiron.
Un dos argumentos máis frecuentes que se usan en contra a hipótese da múltiple autoría é que o Genji é unha obra de tal xenialidade que o feito de que alguén coa mesma ou superior xenialidade que Murasaki é inverosímil que continuase a obra.
Trama
[editar | editar a fonte]
A nai de Genji morre cando el ten tres anos, e o emperador non pode esquecela. O emperador Kiritsubo oe falar entón dunha muller (Lady Fujitsubo), antiga princesa do emperador anterior, que se parece a súa concubina falecida, e máis tarde convértese nunha das súas esposas. Genji a ama primeiro como madrastra, pero máis tarde como muller, e ambos se namoran. Genji sentese frustrado polo seu amor prohibido cara á dama Fujitsubo e ponse a mal coa súa propia esposa (Aoi no Ue, a dama Aoi). Embárcase nunha serie de aventuras amorosas con moitas outras mulleres. Con todo, estas son insatisfactorias, xa que na maioría dos casos as súas insinuacións son rexeitadas, as súas amantes morren repentinamente ou el abúrrese delas.
Genji visita Kitayama, unha zona rural montañosa ao norte de Kioto, onde atopa a unha fermosa nena de dez anos. Queda fascinado por esta pequena (Murasaki no Ue) e descobre que é sobriña da dama Fujitsubo. Finalmente, secuéstraa, lévaa ao seu propio palacio e edúcaa para que sexa como a dama Fujitsubo, o seu ideal de muller. Durante este tempo, Genji tamén se atopa en segredo coa señora Fujitsubo, quen dá a luz ao seu fillo, Reizei. Todos, excepto os dous amantes, cren que o pai do neno é o emperador Kiritsubo. Máis tarde, o neno convértese en príncipe herdeiro e a señora Fujitsubo en emperatriz, pero Genji e a señora Fujitsubo xuran manter en segredo a verdadeira identidade dos pais do neno.
Genji e a súa esposa, Lady Aoi, reconcílianse. Ela dá a luz a un fillo, pero morre pouco despois. Genji está aflixido, pero atopa consolo en Murasaki, con quen casa. O pai de Genji, o emperador Kiritsubo, morre. Sucédelle o seu fillo Suzaku, cuxa nai (Kokiden), xunto cos inimigos políticos de Kiritsubo, toman o poder na corte. Entón descóbrese outra das aventuras amorosas secretas de Genji: Genji e unha concubina do emperador Suzaku son descubertos mentres se reunían en segredo. O emperador Suzaku confesa a súa diversión persoal polas fazañas de Genji coa muller (Oborozukiyo), pero vese obrigado polo deber para castigar a Genji, a pesar de ser o seu medio irmán. Exilia a Genji á cidade de Suma, na provincia rural de Harima (agora parte de Kobe, na prefectura de Hyōgo). Alí, un home próspero coñecido como o Novizo de Akashi (porque é de Akashi, na provincia de Settsu) entretén a Genji, quen ten unha aventura coa filla de Akashi. Ela dá a luz á única filla de Genji, que máis tarde se converterá en emperatriz.
Na capital, o emperador Suzaku está preocupado polos soños sobre o seu defunto pai, Kiritsubo, e algo comeza a afectar os seus ollos. Mentres tanto, a súa nai, Kokiden, enferma, o que debilita a súa influencia sobre o trono e leva ao emperador para ordenar o indulto de Genji. Genji regresa a Kioto. O seu fillo coa dama Fujitsubo, Reizei, convértese en emperador. O novo emperador Reizei sabe que Genji é o seu verdadeiro pai e concédelle o rango máis alto posible.
Con todo, cando Genji cumpre 40 anos, a súa vida comeza a declinar. O seu status político non cambia, pero a súa vida amorosa e emocional comeza a diminuír gradualmente a medida que a mediana idade apodérase del. casa con outra muller, a Terceira Princesa (coñecida como Onna san no miya na versión de Seidensticker, ou Nyōsan na de Waley). O sobriño de Genji, Kashiwagi, imponse posteriormente á terceira princesa, que dá a luz a Kaoru Genji (quen, nunha situación similar á de Reizei, é legalmente considerado fillo de Genji). O novo matrimonio de Genji cambia a súa relación con Murasaki, quen expresara o seu desexo de converterse en monxa (bikuni), aínda que Genji rexeitou a súa petición.
Murazaki, a amada de Genji, morre. No capítulo seguinte, Maboroshi ("Ilusión"), Genji reflexiona sobre o fugaz que é a vida. O capítulo seguinte titúlase Kumogakure ("Desaparecido entre as nubes"), que se deixa en branco, pero que insinúa a morte de Genji.
Os capítulos 45 a 54 coñécense como os "capítulos de Uji". Estes capítulos seguen a Kaoru e ao seu mellor amigo, Niou. Niou é un príncipe imperial, fillo da filla de Genji, a actual emperatriz tras a abdicación de Reizei, mentres que Kaoru é coñecido por todos como o fillo de Genji, pero en realidade é fillo do sobriño de Genji. Os capítulos tratan da rivalidade entre Kaoru e Niou por varias fillas dun príncipe imperial que vive en Uji, un lugar afastado da capital. A historia termina abruptamente, con Kaoru preguntándose se Niou está a ocultarlle á súa antiga amante. Kaoru foi considerado en ocasións o primeiro antiheroe da literatura.[10]
Finalización
[editar | editar a fonte] | Neste artigo hai que completar diversas tarefas pendentes:
|
 | Este artigo ou sección precisa contidos, imaxes ou perspectivas globais. Por favor, universalíceo. |
O conto ten un final abrupto. Hai opinións diverxentes sobre se isto foi intencionado por parte do autor. Arthur Waley, quen realizou a primeira tradución ao inglés da obra completa de «A historia de Genji», cría que a obra tal e como a coñecemos estaba terminada. Con todo, Ivan Morris, autor de "The World of the Shining Prince" (O mundo do príncipe brillante), cría que non estaba completa e que faltaban capítulos posteriores. Edward Seidensticker, quen realizou a segunda tradución de «Genji», cría que Murasaki Shikibu non tiña unha estrutura narrativa planificada cun final como tal, senón que simplemente seguiría escribindo mentres puidese.
Valor literario
[editar | editar a fonte]Genji Monogatari, na tradución feita por Arthur Waley, está escrita cunha naturalidade sorprendente, e o que nos interesa non é o exotismo - a horrible palabra - senón as paixóns humanas da novela. Este interese está xustificado: a obra de Murasaki é o que se pode chamar con precisión unha novela psicolóxica. [...] Reto a ler este libro a todos aqueles que len os meus. A tradución inglesa que inspirou esta breve e insuficiente nota chamase The Talle of Genji.Jorge Luis Borges The Total Library
Genji Monogatari é unha importante obra de ficción da literatura xaponesa, e numerosos autores modernos citárona como unha fonte de inspiración. É digno de mención pola súa consistencia interna, descrición psicolóxica e caracterización. O novelista Yasunari Kawabata dixo no seu discurso durante a entrega dos Premios Nobel: «Genji Monogatari é o punto culminante da literatura xaponesa. Aínda hoxe en día non houbo unha obra de ficción comparable a ela». [11]
Referimonos a miúdo o Genji como a "primeira novela», aínda que hai un considerable debate sobre este tema; unha parte do debate é se Genji pode ser considerada unha novela. Algúns consideran que a introspección psicolóxica, a complexidade e a unidade deste traballo cualifícana para obter o status de «novela», mentres descualifican algúns traballos previos da prosa de ficción.[12] Outros ven estes argumentos como subxectivos e pouco convincentes. Declaracións relacionadas, talvez nun intento de esquivar este debate, están encaradas a que Genji Monogatari é a «primeira novela psicolóxica", a primeira novela para ser considerada un clásico ou outros termos máis cualificados . Afirmar que é a primeira novela do mundo inevitablemente nega as reclamacións de "Dafnis e Cloe" e "Aethiopica" en grego, que Longo e Heliodoro de Émesa respectivamente escribiron, ambos ao redor do século III, e en latín, o "Satiricón" de Petronio no século I e "O asno de ouro" de Lucius Apuleius no século II, así como Kādambarī en sánscrito que Banabhatta escribiu no século VII. O debate tamén existe en xaponés, coa comparación entre os termos monogatari - conto - e shōsetsu - novela.[13]
A novela e outros traballos de Murasaki Shikibu son estándares básicos no currículo das escolas xaponesas. O Banco do Xapón editou billetes de 2.000 iens no seu honor, mostrando unha escena da novela baseada no rolo ilustrado do século duodécimo.
Contido
[editar | editar a fonte]Genji monogatari é unha extensísima narración que refire a vida e aventuras amorosas do ficticio príncipe Hikaru Genji ("príncipe Brillante") e dos seus descendentes ao longo de 54 capítulos que ocupan un total de 4 200 páxinas. Os primeiros 41 capítulos comezan cos amores entre o emperador Kiritsubo e unha dama de rango inferior na súa corte, dos que nace o protagonista, Genji. Este mantén unha ilícita aventura coa súa madrasta, a dama Fujitsubo, que conclúe ao morrer Murasaki, a muller que máis significou na súa vida. Á par desenvólvese a historia do ascenso social de Genji na corte e a súa caída en desgraza, seguida do seu exilio e retorno. Os 13 capítulos restantes (3 capítulos transitorios e os denominados 10 capítulos Uji) contan a historia dos descendentes de Genji: o seu fillo Kaoru e mais o seu neto, o príncipe Niou. Os amores e rivalidades destes personaxes continuarán as peripecias de Genji sen conseguir a brillantez anterior[Cómpre referencia]. Porén, este relato está trufado de todo tipo narracións episódicas que converten a obra nun vasto fresco da sociedade da época.
Da novela extráese unha melancolía existencial motivada polo contraste entre o refinamento aristocrático e as fermosuras da natureza cos sufrimentos e miserias orixinadas e impostas aos sentimentos dos personaxes femininos, vítimas dunha sociedade poligámica. O sentimento do efémero, que confire á narración a filosofía budista, acentúase no final da obra e contribúe a esa sensación melancólica. A novela esta inxerida de pequenos poemas (acostuman ser de catro versos), e a miúdo constitúen a parte máis importante dos diálogos dos personaxes, que os envían entre si por escrito ou os recitan mutuamente nos momentos máis emotivos.
Contexto literario
[editar | editar a fonte]Como a obra foi escrita para o entretemento da corte xaponesa do século undécimo, o traballo presenta varias dificultades para os lectores modernos. Primeiramente, e seguramente o punto máis importante, é a lingua que usa Murasaki: na corte xaponesa do período Heian a lingua contiña numerosas declinacións e unha gramática certamente complexa. Outro dos problemas que nos atopamos é que na sociedade cortesá Heian considerábase rudo e descortés o feito de nomear os nomes das persoas, e por tanto, ningún dos personaxes é nomeado ao longo da obra; en lugar diso, o narrador refírese aos homes segundo o seu rango ou o punto da vida onde se atopan, e as mulleres a miúdo refírese pola cor da súa roupa, polas palabras usadas nun encontro, ou ben polo rango dun parente masculino prominente. E todo isto resulta cunha descrición diferente para un mesmo personaxe segundo o capítulo da obra.
Outro aspecto da linguaxe usada é a importancia de utilizar poesía nas conversacións. Modificar ou reescribir un poema clásico de acordo coa situación actual era o comportamento esperado na vida da corte Heian, e a miúdo, servía para comunicar finas alusións de forma oculta. Os poemas en Genji aparecen a miúdo na forma Tanka da clásica poesía xaponesa Waka. Moitos dos poemas son ben coñecidos polo público, e xeralmente só ao ler as primeiras liñas xa se dá por suposto que o lector será capaz de completar o texto en por si, da mesma forma que hoxe en día se se di «se vas a Roma ... » e deixar de forma tácita o resto da frase (« ... fai como os romanos »).
Como a maioría da literatura Heian, o Genji probablemente foi escrito na gran maioría (ou mesmo na súa totalidade) en kana (a escritura fonética xaponesa) e non cos caracteres chineses, porque foi escrito por unha muller e destinado a un público feminino, limitándose principalmente a palabras puras do xaponés.
Deixando de lado o vocabulario referente á política e ao budismo, o Genji contén moi poucas palabras prestadas do chinés. Isto ten o efecto de dar á historia, mesmo de forma moi clara, moita fluidez. Con todo, tamén leva á confusión: hai unha serie de palabras do vocabulario en «puro» xaponés, que teñen moitos significados diferentes e, para os lectores modernos, o contexto non sempre é suficiente para determinar o sentido que se pretendía.
Estrutura
[editar | editar a fonte]Resumo
[editar | editar a fonte]Tradicionalmente, a novela divídese en tres partes: as dúas primeiras tratan da vida de Genji e a última dos primeiros anos de dous dos seus descendentes máis destacados, Niou e Kaoru. Tamén hai varios capítulos de transición curtos que adoitan agruparse por separado e cuxa autoría ás veces se cuestiona.
- O ascenso e a caída de Genji
- Mocidade, capítulos 1-33: Amor, romance e exilio
- Éxito e reveses, capítulos 34-41: O sabor do poder e a morte da súa amada esposa
- A transición (capítulos 42-44): Episodios moi curtos tras a morte de Genji
- Uji, capítulos 45-54: Os descendentes oficiais e segredos de Genji, Niou e Kaoru
O capítulo 54, o último, «A ponte flotante dos soños», é considerado ás veces polos estudosos modernos como unha parte separada da parte de Uji. Parece continuar a historia dos capítulos anteriores, pero ten un título infrecuentemente abstracto. É o único capítulo cuxo título non ten unha referencia clara dentro do, aínda que isto pode deberse a que o capítulo está inconcluso. Esta cuestión complícase aínda máis polo feito de que non sabemos exactamente cando se lles deron os títulos aos capítulos.
Manuscritos
[editar | editar a fonte]O manuscrito orixinal escrito por Murasaki Shikibu xa non existe. Segundo Ikeda Kikan, existen unhas 300 copias manuscritas posteriores con diferenzas entre si. Murasaki adoitaba volver atrás e editar os primeiros manuscritos, introducindo discrepancias con respecto ás copias anteriores.[14]
Os manuscritos clasifícanse en tres categorías:[15][16]
No século XIII, Minamoto no Chikayuki e Fujiwara Teika realizaron dous importantes intentos de editar e revisar os manuscritos diverxentes. O manuscrito de Chikayuki coñécese como Kawachibon; as edicións foron numerosas, comezaron en 1236 e finalizaron en 1255. O manuscrito de Teika coñécese como Aobyōshibon; as súas edicións son máis conservadoras e considérase que representan mellor o orixinal. Estes dous manuscritos utilizáronse como base para moitas copias posteriores.
A categoría Beppon representa todos os demais manuscritos que non pertencen nin a Kawachibon nin a Aobyōshibon. Isto inclúe manuscritos antigos pero incompletos, manuscritos mixtos derivados tanto de Kawachibon como de Aobyōshibon, e comentarios.
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Murasaki Shikibu foi unha das autoras máis famosas do Xapón Heian. Murasaki naceu no poderoso clan Fujiwara e recibiu unha educación superior á da maioría das mulleres da época. Era experta en literatura clásica chinesa, un campo reservado exclusivamente aos homes.[4] A súa formación temperá en literatura chinesa e xaponesa contribuíu a moldear a súa técnica narrativa. Era capaz de expresarse con elegancia, xa que recibira unha educación máis ampla que a habitual entre as mulleres da súa época. Isto apréciase especialmente na súa capacidade para crear personaxes psicoloxicamente ricos e incorporar sofisticadas relacións cortesás nas súas obras.[4]
- Referencías
- ↑ "El espejito de Genji". Biblioteca Digital Mundial (en castelán). Consultado o 3 de novembro do 2017.
- ↑ Guide to the Collection. Birmingham, AL: Birmingham Museum of Art. 2010. p. 49. ISBN 978-1-904832-77-5. Arquivado dende o orixinal o 14 May 1998. Consultado o 1 February 2012.
- ↑ Arntzen 2005, p. 25.
- ↑ 4,0 4,1 Bowring, Richard (2003-10-27). Murasaki Shikibu: The Tale of Genji. Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-53975-3.
- ↑ Wawrytko, Sandra A. (2023). "Murasaki Shikibu of Japan 紫式部 Circa 978–Circa 1000". En Waithe, Mary Ellen; Boos Dykeman, Therese. Women Philosophers from Non-western Traditions: The First Four Thousand Years. Women in the History of Philosophy and Sciences (en inglés) 19. Cham: Springer International Publishing. pp. 245–269. ISBN 978-3-031-28562-2. doi:10.1007/978-3-031-28563-9_12.
- ↑ Cheong, Soonboon (novembro de 2011). "パトロンとしての藤原道長 ―『紫式部日記』を主軸にして―" [Fujiwara no Michinaga as a Patron: The Main Shaft in "Murasaki Shikibu's Diary"]. Journal of Japanese Culture (en xaponés) 51. pp. 147–164. ISSN 1226-3605. doi:10.21481/jbunka..51.201111.147 – vía Korea Open Access Journals.
- ↑ The Diary of Lady Murasaki, ed. Richard Bowring, Penguin Classics 2005, pàg.31, note 41. In his introduction to the text, Bowring discusses its dating which, in any case, is generally accepted by most authorities. RoyalL Tyler, in his edition of the Tale of Genji cited below, also draws attention to the entry in Murasaki Shikibu's diary: see the Penguin Books edition, 2003, Introduction, pàg.xvii
- ↑ 8,0 8,1 Shikibu, Murasaki; Tyler, Royall (2002). Viking, ed. The Tale of Genji.
- ↑ Tyler, Royall (2009). The Disaster of the Third Princess: Essays on the tale of Genji. National Library of Australia.
- ↑ Seidensticker (1976: xi)
- ↑ "Lectura durante a entrega do Premio Nobel por parte de Yasunari Kawabata" (en inglés). Consultado o 12/04/2015.
- ↑ Ivan Morris, The World of the Shining Prince (1964), páx.277
- ↑ Angenot, Marc; Bessiere, Jean (2002). Siglo XXI, ed. Teoria Literaria (en castelán). pp. 190–191. ISBN 9682318556.
- ↑ Yamagishi (1958: 14)
- ↑ Yamagishi (1958: 14–16)
- ↑ Nihon Koten Bungaku Daijiten (1986: 621–22)
Véxase tamén
[editar | editar a fonte] |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Genji Monogatari  |
Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Allen, James Sloan (2008). "How Beautiful, How Sad," in Worldly Wisdom: Great Books and the Meanings of Life. Savannah: Frederic C. Beil.
- Arntzen, Sonja (2005). "The Heart of History The Tale of Genji". Education About Asia 10 (3) (Association for Asian Studies). pp. 25–30.
- Bargen, Doris G (xuño de 1988). "Spirit Possession in the Context of Dramatic Expressions of Gender Conflict: The Aoi Episode of the Genji monogatari". Harvard Journal of Asiatic Studies 48 (1). pp. 95–130. JSTOR 2719274. doi:10.2307/2719274.
- Bargen, Doris G (xuño de 1991). "The Search for Things Past in the Genji monogatari". Harvard Journal of Asiatic Studies 51 (1). pp. 199–232. JSTOR 2719245. doi:10.2307/2719245.
- Bargen, Doris G (1997). A Woman's Weapon : Spirit possession in the Tale of Genji. Honolulu: University of Hawaiʻi Press.
- Bowring, Richard John (1988). Murasaki shikibu, The Tale of Genji. Cambridge; New York: Cambridge University Press.
- Bryan, J. Ingram (1930). The Literature of Japan. New York: Henry Holt and Company.
- Childs, Margaret H (1999). "The value of vulnerability: Sexual coercion and the nature of love in japanese court of literature". Journal of Asian Studies 58 (4). pp. 1059–80. JSTOR 2658495. doi:10.2307/2658495. hdl:1808/16325.
- Chisholm, Julianne Kaui (novembro de 1994). "The Steel-belted Radial of Karma: The End of Genji". The Journal of the Association of Teachers of Japanese 28 (2). pp. 183–93. JSTOR 489291. doi:10.2307/489291.
- De Wolf, Charles (2014). "Glimpses of Genji Through the Looking-Glass of Language". The Transactions of the Asiatic Society of Japan. fifth series, volume 6.
- D'Etcheverry, Charo B (2007). Love after The Tale of Genji : Rewriting the World of the Shining Prince. Cambridge, MA: Harvard University Press.
- Field, Norma (1987). The Splendor of Longing in the Tale of Genji. Princeton, NJ: Princeton University Press.
- Friday, Karl (1988). "Teeth and Claws. Provincial Warriors and the Heian Court". Monumenta Nipponica 43 (2). pp. 153–85. JSTOR 2384742. doi:10.2307/2384742.
- Gatten, Aileen (1977). "A Wisp of Smoke. Scent and Character in the Tale of Genji". Monumenta Nipponica 32 (1). pp. 35–48. JSTOR 2384070. doi:10.2307/2384070.
- Gatten, Aileen (xuño de 1981). "The Order of the Early Chapters in the Genji monogatari". Harvard Journal of Asiatic Studies 41 (1). pp. 5–46. JSTOR 2718998. doi:10.2307/2718998.
- Gatten, Aileen (abril de 1986). "Weird Ladies: Narrative Strategy in the Genji monogatari". The Journal of the Association of Teachers of Japanese 21 (1). pp. 29–48. JSTOR 489516. doi:10.2307/489516.
- Goff, Janet Emily (1991). Noh Drama and the Tale of Genji : The Art of Allusion in Fifteen Classical Plays. Princeton, NJ: Princeton University Press.
- Henitiuk, Valerie (2008). "Going to Bed with Waley: How Murasaki Shikibu Does and Does Not Become World Literature". Comparative Literature Studies 45 (1). pp. 40–61. JSTOR 25659632. doi:10.1353/cls.0.0010.
- Hirota, Akiko (1997). "The Tale of Genji: From Heian Classic to Heisei Comic". Journal of Popular Culture 31 (2). pp. 29–68. doi:10.1111/j.0022-3840.1997.00029.x.
- Jackson, Reginald (2021). A Proximate Remove: Queering Intimacy and Loss in 'The Tale of Genji.' Oakland, CA: University of California Press. doi:10.1525/luminos.106. ISBN 978-0-520-38254-1.
- Kamens, Edward B (1993). Approaches to Teaching Murasaki Shikibu's The Tale of Genji. New York: Modern Language Association of America.
- Kato, Shuichi (1979). A History of Japanese Literature: The First Thousand Years. David Chibbett. New York: Kodansha International, Ltd. ISBN 0-87011-491-3.
- Knapp, Bettina L (1992). "Lady Murasaki Shikibu's the Tale of Genji: Search for the Mother". Symposium 46 (1). pp. 34–48. doi:10.1080/00397709.1992.10733759.
- Kornicki, P. F., "Unsuitable Books for Women? "Genji Monogatari" and "Ise Monogatari" in Late Seventeenth-Century Japan", Monumenta Nipponica, Vol. 60, No. 2 (Summer, 2005), pp. 147–93, Sophia University, JSTOR
- Kokusai Bunka Shinkokai, ed. (1970). Introduction to Classic Japanese Literature. Greenwood Printing. ISBN 0-8371-3118-9.
- McCormick, Melissa (2003). "Genji Goes West: The 1510 "Genji Album" and the Visualization of Court and Capital". The Art Bulletin 85 (1). pp. 54–85. JSTOR 3177327. doi:10.2307/3177327.
- McCullough, William H (1967). "Japanese Marriage Institutions in the Heian Period". Harvard Journal of Asiatic Studies 27. pp. 103–67. JSTOR 2718385. doi:10.2307/2718385.
- Morris, Ivan I (1964). The World of the Shining Prince: Court Life in Ancient Japan. New York: Kodansha International.
- Morris, Ivan I (1971). The Tale of Genji Scroll [Genji monogatari emaki]. Toquio: Kodansha International.
- Mostow, Joshua S (1992). "Painted Poems, Forgotten Words. Poem-Pictures and Classical Japanese Literature". Monumenta Nipponica 47 (3). pp. 323–46. JSTOR 2385102. doi:10.2307/2385102.
- Mostow, Joshua S (abril de 1999). ""Picturing" in The Tale of Genji". The Journal of the Association of Teachers of Japanese 33 (1). pp. 1–25. JSTOR 489628. doi:10.2307/489628.
- Murase, Miyeko (1983). Iconography of the Tale of Genji : Genji monogatari ekotoba. New York: Weatherhill.
- Murase, Miyeko (2001). The Tale of Genji : Legends and Paintings. New York: G. Braziller.
- Nickerson, Peter (1993). "The Meaning of Matrilocality. Kinship, Property, and Politics in Mid-Heian". Monumenta Nipponica 48 (4). pp. 429–67. JSTOR 2385292. doi:10.2307/2385292.
- Okada, H. Richard (1991). Figures of Resistance : Language, Poetry, and Narrating in the Tale of Genji and Other Mid-Heian Texts. Durham: Duke University Press.
- Pekarik, Andrew (1982). Ukifune : Love in the tale of genji. New York: Columbia University Press.
- Puette, William J (1983). Guide to the Tale of Genji by Murasaki Shikibu. Rutland, VT: C.E. Tuttle. ISBN 9780804814546.
- Rowley, Gillian Gaye (2000). Yosano Akiko and the Tale of Genji. Ann Arbor: Center for Japanese Studies, University of Michigan.
- Seidensticker, Edward G. (1976). The Tale of Genji 1. Tuttle Publishing. ISBN 978-4-8053-0919-3.
- Seidensticker, Edward G. (1976). The Tale of Genji 2. Tuttle Publishing. ISBN 978-4-8053-0920-9.
- Sestili Daniele (1996). Musica e danza del principe Genji. Le arti dello spettacolo nell’antico Giappone. Lucca: LIM,
- Shirane, Haruo (decembro de 1985). "The Aesthetics of Power: Politics in the Tale of Genji". Harvard Journal of Asiatic Studies 45 (2). pp. 615–47. JSTOR 2718974. doi:10.2307/2718974.
- Shirane, Haruo (1987). The Bridge of Dreams : A Poetics of the Tale of Genji. Stanford: Stanford University Press.
- Shirane, Haruo (2008). Envisioning the Tale of Genji: Media, Gender, and Cultural Production. New York: Columbia University Press.
- Stevenson and Ho, Barbara and Cynthia O (2000). Crossing the Bridge : Comparative Essays on Medieval European and Heian Japanese Women Writers. Nova York: Palgrave. ISBN 9780312221676.
- Tyler, Royall (1999). "'I Am I': Genji and Murasaki". Monumenta Nipponica 54 (4). pp. 435–80. JSTOR 2668318. doi:10.2307/2668318.
- Tyler, Royall (2001). The Tale of Genji. New York: Viking.
- Tyler, Royall (marzo de 2002). "Marriage, Rank and Rape in The Tale of Genji". Intersections: Gender, History and Culture in the Asian Context 7.
- Tyler, Royall and Susan (2002). "The Possession of Ukifune". Asiatica Venetiana 5. pp. 177–209.
- Tyler, Royall (2003). "Rivalry, Triumph, Folly, Revenge: A Plot Line through the Tale of Genji". Journal of Japanese Studies 29 (2). pp. 251–87.
- Ury, Marian (1988). "A Heian Note on the Supernatural". The Journal of the Association of Teachers of Japanese 22 (2). pp. 189–94. JSTOR 488941. doi:10.2307/488941.
- Lawrence, Hollendaisde (1958). Nihon Koten Bungaku Taikei 14: Genji Monogatari 1 (en xaponés). Toquio: Iwanami Shoten. ISBN 4-00-060014-1.
- Yoda, Tomiko (decembro de 1999). "Fractured Dialogues: Mono no aware and Poetic Communication in the Tale of Genji". Harvard Journal of Asiatic Studies 59 (2). pp. 523–57. JSTOR 2652721. doi:10.2307/2652721.
