Gaspar Cassadó

Gaspar Cassadó

Nome orixinal	(es) Gaspar Cassadó i Moreu
Biografía
Nacemento	5 de outubro de 1897 Barcelona, España
Morte	24 de decembro de 1966 (69 anos) Madrid, España
Causa da morte	infarto agudo de miocardio
Educación	Accademia Musicale Chigiana
Actividade
Ocupación	compositor, profesor de música, violoncellista
Empregador	Hochschule für Musik und Tanz Köln (en)
Xénero artístico	Música clásica contemporánea, música clásica e Sardana
Profesores	Pau Casals
Instrumento	Violoncello
Familia
Cónxuxe	Chieko Hara (1959–1966), morte da persoa
Descrito pola fonte	Grande Enciclopedia Soviética 1969-1978, (sec:Касадо Гаспар) Obálky knih, Brief Biographical Dictionary of Foreign Composers (en) ,

Gaspar Cassadó i Moreu, nado en Barcelona o 5 de outubro de 1897 e finado en Madrid o 24 de decembro de 1966, foi un importante violonchelista e compositor catalán de principios do século XX. Como concertista acadou renome internacional, sendo considerado un dos virtuosos máis destacados do seu tempo.

Traxectoria

Gaspar Cassadó i Moreu naceu en Barcelona, terceiro dos cinco fillos do compositor, organista e director Joaquím Cassadó e de Agustina Moreu, seus irmáns chamábanse Agustí, David, Montserrat e Josep. Comezou a recibir clases de violoncello aos sete anos. Cando tiña nove anos, tocou nun recital no que se atopaba Pau Casals, quen se ofreceu a darlle clases inmediatamente. A cidade de Barcelona concedeulle unha bolsa de estudos para que puidera estudar con Casals en París. Foi profesor da Accademia Musicale Chigiana de Siena, e dende 1958 ocupou a cátedra de perfeccionamento da Staatliche Hochschule für Musik de Colonia.

Obra

Concertos

• Concerto para violonchelo en dó menor (1926)

Esta obra, ao igual que a Suite para Cello Só, está influenciada pola música popular española e oriental, e polo Impresionismo.

Obras para violonchelo só

• Suite para Cello Só
• Fugue in the Style of Handel

Obras para guitarra

• Canción de Leonardo
• Catalanesca
• Dos Cantos Populares Finlandeses
• Leyenda Catalana
• Préambulo y Sardana
• Sardana Chigiana

Obras para violoncello e piano

• Allegretto Grazioso
• Minuetto
• Pastorale
• Rapsodia del Sur
• 1925, La Pendule, la Fileuse et le Galant
• 1925, Serenade
• 1925, Sonata en La menor
• 1925, Sonata nello stile antico spagnuolo
• 1925, Toccata
• 1926, Danse du diable vert
• 1931, Lamento de Boabdil
• 1934, Requiebros
• 1935, Partita
• 1954, Archares
• 1957, Morgenlied

Música de cámara

• Piano Trio en do maior 1926/1929
• Quartet No. 1 in fa menor 1929
• Quartet No. 2 in sol maior 1930
• Quartet No. 3 in dó menor 1933

Transcricións

Transcricións para violoncello e piano

• Isaac Albéniz:
  • Cádiz (Serenata española)
  • Malagueña Op. 165, n.º 3
• Martin Berteau - Studio
• Luigi Boccherini - Minuetto
• Alexander Borodin - Serenata alla spagnola
• Jean-Baptiste Breval - Sonata en sol mayor
• Frédéric Chopin - Minute Waltz, Op. 64 n.º 1
• Constantino de Crescenzo - Prima Carezza
• Claude Debussy:
  • Clair de Lune
  • Golliwog's cakewalk
  • Minstrels
• Antonín Dvořák - Sonatina en sol mayor Op. 100
• Gabriel Fauré - Nocturne n.º 4
• Enrique Granados - Intermezzo (da opera Goyescas)
• Ernesto Halffter - Canzone e Pastorella
• Blas de Laserna - Tonadilla
• Franz Liszt - Liebestraum Notturno Nr.3
• Benedetto Marcello:
  • Sonata n.º 1 en do mayor
  • Sonata n.º 4 en la menor
• Federico Mompou - Chanson et Danse
• Wolfgang Amadeus Mozart
  • Rondo Alla Turca
  • Serenata de Don Giovanni [Deh vieni alla finestra]
  • Sonata K.358
• Georg Muffat - Arioso
• Ignacy Jan Paderewski - Menuett
• Manuel María Ponce - Estrellita
• Johann Strauss II - An der schönen blauen Donau
• Federico Moreno Torroba - Fandanguillo

Transcricións de concertos

• Concerto para violoncello en fa maior, baseado co «Concerto n.º 3 en la maior, Wq.172» de Carl Philipp Emanuel Bach
• Concerto para violoncello en re maior, baseado no «Concerto para trompa n.º 3 en mi bemol maior, K.447» de Wolfgang Amadeus Mozart
• Concerto para violoncello en la menor, baseado na «Sonata para arpeggione e piano, D.821» de Franz Schubert
• 1940, Concerto para violoncello en mi maior, baseado nas «Pezas para piano, Op.72» de Piotr Ilich Tchaikovski
• Concerto para violoncello en re maior, baseado no «Concerto para clarinete n.º 2, en mi bemol maior, Op.74» de Carl Maria von Weber
• Concerto para violoncello en mi menor, baseado na «Sonata n.º 5, RV.40» de Antonio Vivaldi

Transcricións para violoncello só

• J.S. Bach - Suite para violoncello no.4, BWV 1010

Cassadó transportou a suite en fa maior que orixinalmente é en mi bemol maior.

• Frederick Chopin - Etude op.25 no.1
• George Frideric Handel - The Harmonious Blacksmith (das suites para Harpsicordio Vol.1 No.5 "Air and Variations")