Fluoróforo
Un fluoróforo ou fluorocromo (termo similar a cromóforo) é un composto químico fluorescente que pode reemitir luz cando é excitado pola luz. Os fluoróforos conteñen caracteristicamente varios grupos aromáticos combinados ou moléculas planas ou cíclicas con varios enlaces π.[1]
Os fluoróforos son ás veces usados sós, como trazadores en fluídos, como tinguiduras para tinguir certas estruturas, como substratos dun encima, ou como sondas ou indicadores (cando a súa fluorescencia é afectada por aspectos ambientais como a polaridade ou ións). Pero o máis xeral é que se usen unidos covalentemente a macromoléculas, funcionando como marcadores (ou tinguiduras ou etiquetas ou reporteiros) para reactivos de afinidade ou bioactivos (anticorpos, péptidos, ácidos nucleicos). Os fluoróforos son usados para tinguir tecidos, células ou materiais nunha variedade de métodos analíticos, como na obtención de imaxes fluorescentes e na espectroscopia de fluorescencia.
A fluoresceína, por medio do seu derivado aminorreactivo de isotiocianato, o isotiocianato de fluoresceína (FITC), foi un dos fluoróforos máis utilizados. Desde a súa aplicación inicial para o etiquetado de anticorpos, as aplicacións ampliáronse aos ácidos nucleicos grazas á utilización da carboxifluoresceína. Outros fluoróforos historicamente comúns son os derivados da rodamina (TRITC), coumarina e cianina.[2] As novas xeracións de fluoróforos, moitos dos cales son de marcas comerciais, adoitan ter unhas prestacións mellores, como ser máis fotoestables, máis billantes ou menos sensibles ao pH que as tingjuiduras tradicionais cunha excitación e emisión comparables.[3][4]
Fluorescencia
[editar | editar a fonte]O fluoróforo absorbe enerxía da luz dunha lonxitude de onda específica e reemite luz dunha lonxitude de onda máis longa. As lonxitudes de onda absorbidas, a eficiencia da transferencia de enerxía, e o tempo antes da emisión dependen da estrutura do fluoróforo e do seu ambiente químico, xa que a molécula no seu estado excitado interacciona coas moléculas que o rodean. As lonxitudes de onda de absorción máxima (≈ excitación) e emisión (por exemplo, Absorión/Emisión = 485 nm/517 nm) son as propiedades típicas usadas para referirse a un fluoróforo determinado, pero o espectro completo pode ser tamén algo importante a considerar. O espectro de lonxitudes de onda de excitación pode ser unha banda moi estreita ou moi ancha ou pode estar todo máis alá do nivel límite. O espectro de emisión é xeralmente máis nítido que o espectro de excitación, e é dunha lonxitude de onda mais longa e, en consecuencia, dunha enerxía menor. As enerxías de excitación van desde o ultravioleta ata o espectro visible, e as enerxías de emisión poden continuar desde a luz visible á rexión do infravermello próximo.
As principais características dos fluoróforos son:
- Lonxitudes de onda de máxima excitación e emisión (expresada en nanómetros (nm)): corresponde ao pico nos espectros de excitación e emisión (usualmente un pico para cada un).
- Coeficiente de absorción molar (en mol−1cm−1): liga a cantidade de luz absorbida, a unha lonxitude de onda dada, á concentración de fluoróforo en solución.
- Rendemento cuántico: eficiencia da enerxía transferida desde a luz incidente á fluorescencia emitida (o número de fotóns emitidos por fotóns absorbidos).
- Tempo de vida (en picosegundos): duración do estado excitado dun fluoróforo antes de volver ao seu esatado fundamental. Refírese ao tempo que tarda unha poboación de fluoróforos excitados en decaer a 1/e (≈0,368) da cantidade orixinal.
- Desprazamento de Stokes: a difernza entre as lonxitudes de onda de excitación máxima e emisión máxima.
- Fracción escura: a proporción das moléculas non activas na emisión de fluorescencia. Para puntos cuánticos, a microscopia de molécula única prolongada mostrou que o 20-90 % de todas as partículas nunca emiten fluorescencia.[5] Por outra parte, as nanopartículas poliméricas conxugadas (Pdots) non mostran case ningunha fracción escura na súa fluorescencia.[6] As proteínas fluorescentes poden ter unha fración escura por mal pregamento da proteína ou formación defectuosa do cromóforo.[7]
Destas carcterísticas derivan outras propiedades, como o fotobranqueamento ou a fotorresistencia (perda de fluorescencia despois dunha excitación continua pola luz). Deberían considerarse igualmente outros parámetros, como a polaridade da molécula fluoróforo, o tamaño e forma do fluoróforo (é dicir, para o padrón de fluorescencia de polarización), e outros factores poden cambiar o comportamento dos fluoróforos.
Os fluoróforos poden usarse tamén para atenuar (quench) a fluorescencia doutras tinguiduras fluorescentes ou para transmitir a súa fluorescencia a lonxitudes de onda incluso máis longas.
Tamaño (peso molecular)
[editar | editar a fonte]A maioría dos fluoróforos son pequenas moléculas orgánicas de 20–100 átomos (200–1000 daltons (Da); o peso molecular pode ser maior dependendo das modificacións aplicadas e as moléculas conxugadas), pero hai tamén fluoróforos naturais moito máis grandes que son proteínas: a proteína fluorescente verde (GFP) é de 27 kDa, e varias ficobiliproteínas (PE, APC...) son de 240 kDa. En 2020 o fluoróforo máis pequeno coñecido era o 3-hidroxiisonicotinaldehido, un composto de só 14 átomos e só 123 Da.[8]
As partículas fluorescentes como puntos cuánticos (2–10 nm de diámetro, 100–100.000 átomos) son tamén considerdas fluoróforos.[9]
O tamaño do fluoróforo podería ocultar estericamante a molécula etiquetada e afectar a polaridade de fluorescencia.
Familias
[editar | editar a fonte]As moléuculas fluoróforos poden ser utilizadas soas ou servir como motivo fluorescente dun sistema funcional. Baseándose na complexidade molecular e métodos sintéticos, as moléculas fluoróforas poderían ser xeralmente clasificadas en catro categorías: proteínas e péptidos, pequenos compostos orgánicos, oligómeros e polímeros sintéticos, e sistemas multicompoñentes.[10][11]
As proteínas fluorescentes GFP, YFP e RFP (verde, amarela e vermella, respectivamente) poden ser unidas a outras proteínas específicas para formar unha proteína de fusión, sintetizada en células despois da transfección dun plásmido transportador axeitado.
Os fluoróforos orgánicos non proteicos pertencen ás seguintes familias químicas principais:
- Derivados do xanteno: fluoresceína, rodamina, verde Oregón, eosina e vermello Texas
- Derivados da cianina: cianina, indocarbocianina, oxacarbocianina, tiacarbocianina e merocianina
- Derivados da escuaraína e escuaraínas de anel susbstituído, incluíndo as tinguiduras Seta e Square
- Derivados da escuaraína rotaxano: Ver tinguiduras Tau
- Derivados do naftaleno (derivados do dansilo e prodán)
- Derivados da coumarina
- Derivados do oxadiazol: piridiloxazol, nitrobenzoxadiazol, e benzoxadiazol
- Derivados do antraceno: antraquinonas, incluídas DRAQ5, DRAQ7 e CyTRAK Orange
- Derivados do pireno: Cascade Blue, etc.
- Derivados da oxazina: vermello Nilo, azul Nilo, violeta de cresilo, oxazina 170, etc.
- Derivados da acridina: proflavina, laranxa de acridina, amarelo de acridina etc.
- Derivados do arilmetino: auramina, cristal violeta, verde malaquita
- Derivados do tetrapirrol: porfina, ftalocianina, bilirrubina
- Derivados do dipirrometeno: BODIPY, aza-BODIPY
Estes fluoróforos fluorescen debido a electróns deslocalizados que poden saltar unha banda e estabilizar a enerxía absorbida. Por exemplo, o benceno, un dos hidrocarburos aromáticos máis simples, é excitado a 254 nm e emite a 300 nm.[12] Isto discrimina os fluoróforos dos puntos cuánticos, que son nanopartículas semicondutoras fluorescentes.
Poden ser unidos a proteínas a grupos funcionais específicos, como grupos amino (éster activo, carboxilato, isotiocianato, hidrazina), gruos carboxilo (carbodiimida), tiol (maleimida, bromuro de acetilo) e azida orgánica (por medio de química click ou non especificamente (glutaraldehido)).
Ademais, varios grupos funcionais poden estar presentes para alterar as súas propiedades, como a solubilidade, ou conferir propiedades especiais, como o ácido borónico que se une a azucres ou múltiples grupos carboxilo para enlazar certos catións. Cando a tinguidura contén un doante de electóns e un grupo aceptor de electróns en extremos opostos dun sistema aromático, esta tinguidura probablemente será sensible á polaridade do ambiente (solvatocrómica), polo que se chama sensible ao ambiente. A miúdo as tinguiduras utilízanse dentro das células, que son impermeables a moléculas cargadas; como resultado disto, os grupos carboxilo son convertidos nun éster, que é retirado por esterases dentro das células; por exemplo, fura-2AM e fluoresceína-diacetato.
As seguintes familias de tinguiduras son grupos de marcas comerciais e non necesariamente comparten semellanzas estruturais.
- Tinguidura CF (Biotium)
- Sondas DRAQ e CyTRAK (BioStatus)
- BODIPY (Invitrogen)
- EverFluor (Setareh Biotech)
- Alexa Fluor (Invitrogen)
- Bella Fluor (Setareh Biotech)
- DyLight Fluor (Thermo Scientific, Pierce)
- Atto e Tracy (Sigma Aldrich)
- FluoProbes (Interchim)
- Tinguiduras Abberior (Abberior)
- Tinguiduras DY e MegaStokes (Dyomics)
- Tinguiduras Sulfo Cy (Cyandye)
- HiLyte Fluor (AnaSpec)
- Tinguiduras Seta, SeTau e Square (SETA BioMedicals)
- Tinguiduras Quasar e Cal Fluor (Biosearch Technologies)
- Tinguiduras SureLight (APC, RPEPerCP, ficobilisomas) (Columbia Biosciences)
- APC, APCXL, RPE, BPE (Phyco-Biotech, Greensea, Prozyme, Flogen)
- Tinguiduras Vio (Miltenyi Biotec)
Aplicacións
[editar | editar a fonte]Os fluoróforos teñen especial importancia no campo de bioquímica e estudos de proteínas, por exemplo, en inmunofluorescencia, análise de células,[13] inmunohistoquímica,[3][14] e sensores de pequenas moléculas.[15][16]
Usos fóra das ciencias da vida
[editar | editar a fonte]As tinguiduras fluorescentes, que utilizan o nome de "colores neon", atoparon unha ampla variedade de usos na industria, como:
- Usos de escala multitón en tiguiduras téxtiles e abrillantadores ópticos en deterxentes de lavandaría
- Formulacións cosméticas avanzadas
- Roupa e equipos de seguridade
- Díodos orgánicos emisores de luz (OLEDs)
- Arte e deseños refinados (pósters e pinturas)
- Sinerxistas de insecticidas e drogas experimentais
- Tinguiduras en rotuladores marcadores ou resaltadores de texto para dar un efecto de resplandor
- Paneis solares para captar máis luz / lonxitudes de onda
- Tinguiduras mariñas fluorescentes usadas para axudar aos equipos de busca e rescate aéreo a localizar obxectos na auga
Exemplos de fluoroforos que se usan frecuentemente
[editar | editar a fonte]Tinguiduras reactivas e conxugadas
[editar | editar a fonte]Tinguidura | Ex (nm) | Em (nm) | PM | Notas |
---|---|---|---|---|
Hidroxicoumarina | 325 | 386 | 331 | Succinimidil éster |
Aminocoumarina | 350 | 445 | 330 | Succinimidil éster |
Metoxicoumarina | 360 | 410 | 317 | Succinimidil éster |
Cascade Blue | (375);401 | 423 | 596 | Hidrazida |
Pacific Blue | 403 | 455 | 406 | Maleimida |
Pacific Orange | 403 | 551 | ||
3-Hidroxiisonicotinaldehido | 385 | 525 | 123 | QY 0.15; sensible ao pH |
Amarelo Lucifer | 425 | 528 | ||
NBD | 466 | 539 | 294 | NBD-X |
R-Ficoeritrina (PE) | 480;565 | 578 | 240 k | |
Conxugdos PE-Cy5 | 480;565;650 | 670 | tamén coñecidos como Cychrome, R670, Tri-Color, Quantum Red | |
Conxugados PE-Cy7 | 480;565;743 | 767 | ||
Red 613 | 480;565 | 613 | PE-Texas Red | |
PerCP | 490 | 675 | 35kDa | Proteína peridinina clorofila |
TruRed | 490,675 | 695 | Conxugados PerCP-Cy5.5 | |
FluorX | 494 | 520 | 587 | (GE Healthcare) |
Fluoresceína | 495 | 519 | 389 | FITC; sensible ao pH |
BODIPY-FL | 503 | 512 | ||
G-Dye100 | 498 | 524 | axeitado para a etiquetaxe de proteínas e electroforese | |
G-Dye200 | 554 | 575 | axeitado para a etiquetaxe de proteínas e electroforese | |
G-Dye300 | 648 | 663 | axeitado para a etiquetaxe de proteínas e electroforese | |
G-Dye400 | 736 | 760 | axeitado para a etiquetae de proteínas e electroforese | |
Cy2 | 489 | 506 | 714 | QY 0.12 |
Cy3 | (512);550 | 570;(615) | 767 | QY 0.15 |
Cy3B | 558 | 572;(620) | 658 | QY 0.67 |
Cy3.5 | 581 | 594;(640) | 1102 | QY 0.15 |
Cy5 | (625);650 | 670 | 792 | QY 0.28 |
Cy5.5 | 675 | 694 | 1272 | QY 0.23 |
Cy7 | 743 | 767 | 818 | QY 0.28 |
TRITC | 547 | 572 | 444 | TRITC |
X-Rhodamine | 570 | 576 | 548 | XRITC |
Lissamine Rhodamine B | 570 | 590 | ||
Texas Red | 589 | 615 | 625 | Cloruro de sulfonilo |
Aloficocianina (APC) | 650 | 660 | 104 k | |
Conxugados APC-Cy7 | 650;755 | 767 | Far Red |
Abreviaturas:
- Ex (nm): Lonxitude de onda de excitación en nanómetros
- Em (nm): Lonxitude de onda de emisión en nanómetros
- PM: Peso molecular
- QY: Rendemento cuántico (Quantum yield)
Tinguiduras de ácidos nucleicos
[editar | editar a fonte]Tinguidura | Ex (nm) | Em (nm) | PM | Notas |
---|---|---|---|---|
Hoechst 33342 | 343 | 483 | 616 | Selectivo para AT |
DAPI | 345 | 455 | Selectivo para AT | |
Hoechst 33258 | 345 | 478 | 624 | Selectivo para AT |
SYTOX Blue | 431 | 480 | ~400 | ADN |
Cromomicina A3 | 445 | 575 | Selectivo para CG | |
Mitramicina | 445 | 575 | ||
YOYO-1 | 491 | 509 | 1271 | |
Bromuro de etidio | 210;285 | 605 | 394 | En solución acuosa |
GelRed | 290;520 | 595 | 1239 | Substituo non tóxico do brumuro de etidio |
Laranxa de acridina | 503 | 530/640 | ADN/ARN | |
SYTOX Green | 504 | 523 | ~600 | ADN |
TOTO-1, TO-PRO-1 | 509 | 533 | Tinguidura vital, TOTO: dímero de cianina | |
TO-PRO: monómero de cianina | ||||
Laranxa de tiazol | 510 | 530 | ||
CyTRAK Orange | 520 | 615 | - | (Biostatus) (excitación vermella escura) |
Ioduro de Propidium (PI) | 536 | 617 | 668.4 | |
LDS 751 | 543;590 | 712;607 | 472 | DNA (543ex/712em), RNA (590ex/607em) |
7-AAD | 546 | 647 | 7-aminoactinomicina D, selectivo para CG | |
SYTOX Orange | 547 | 570 | ~500 | ADN |
TOTO-3, TO-PRO-3 | 642 | 661 | ||
DRAQ5 | 600/647 | 697 | 413 | (Biostatus) (excitación usable por debaixo de 488) |
DRAQ7 | 599/644 | 694 | ~700 | (Biostatus) (excitación usable por debaixo de 488) |
Tinguiduras da función celular
[editar | editar a fonte]Tinguidura | Ex (nm) | Em (nm) | PM | Notas |
---|---|---|---|---|
Indo-1 | 361/330 | 490/405 | 1010 | AM éster, calcio baixo/alto (Ca2+) |
Fluo-3 | 506 | 526 | 855 | AM éster. pH > 6 |
Fluo-4 | 491/494 | 516 | 1097 | AM éster. pH 7.2 |
DCFH | 505 | 535 | 529 | 2'7'Dicorodihidrofluoresceína, forma oxidada |
DHR | 505 | 534 | 346 | Dihidrorodamina 123, forma oxidada, a luz cataliza a oxidación |
SNARF | 548/579 | 587/635 | pH 6/9 |
Proteínas fluorescentes
[editar | editar a fonte]Tinguidura | Ex (nm) | Em (nm) | PM | QY | BR | PS | Notas |
---|---|---|---|---|---|---|---|
GFP (mutación Y66H) | 360 | 442 | |||||
GFP (mutación Y66F) | 360 | 508 | |||||
EBFP | 380 | 440 | 0,18 | 0,27 | monómero | ||
EBFP2 | 383 | 448 | 20 | monómero | |||
Azurita | 383 | 447 | 15 | monómero | |||
GFPuv | 385 | 508 | |||||
T-Sapphire | 399 | 511 | 0,60 | 26 | 25 | dímero débil | |
Cerulean | 433 | 475 | 0,62 | 27 | 36 | dímero débil | |
mCFP | 433 | 475 | 0,40 | 13 | 64 | monómero | |
mTurquoise2 | 434 | 474 | 0,93 | 28 | monómero | ||
ECFP | 434 | 477 | 0,15 | 3 | |||
CyPet | 435 | 477 | 0,51 | 18 | 59 | dímero débil | |
GFP (mutación Y66W) | 436 | 485 | |||||
mKeima-Red | 440 | 620 | 0,24 | 3 | monómero (MBL) | ||
TagCFP | 458 | 480 | 29 | dímero (Evrogen) | |||
AmCyan1 | 458 | 489 | 0,75 | 29 | tetrámero, (Clontech) | ||
mTFP1 | 462 | 492 | 54 | dímero | |||
GFP (S65A mutación) | 471 | 504 | |||||
Midoriishi Cyan | 472 | 495 | 0,9 | 25 | dímero (MBL) | ||
Wild Type GFP | 396,475 | 508 | 26k | 0,77 | |||
GFP (mutación S65C) | 479 | 507 | |||||
TurboGFP | 482 | 502 | 26 k | 0,53 | 37 | dímero, (Evrogen) | |
TagGFP | 482 | 505 | 34 | monómero (Evrogen) | |||
GFP (mutación S65L) | 484 | 510 | |||||
Esmeralda | 487 | 509 | 0,68 | 39 | 0,69 | dímero débil, (Invitrogen) | |
GFP (mutación S65T) | 488 | 511 | |||||
EGFP | 488 | 507 | 26k | 0,60 | 34 | 174 | dímero débil, (Clontech) |
Azami Green | 492 | 505 | 0,74 | 41 | monómero (MBL) | ||
ZsGreen1 | 493 | 505 | 105k | 0,91 | 40 | tetrámero, (Clontech) | |
TagYFP | 508 | 524 | 47 | monómero (Evrogen) | |||
EYFP | 514 | 527 | 26k | 0,61 | 51 | 60 | dímero débil, (Clontech) |
Topacio | 514 | 527 | 57 | monómero | |||
Venus | 515 | 528 | 0,57 | 53 | 15 | dímero débil | |
mCitrine | 516 | 529 | 0,76 | 59 | 49 | monómero | |
YPet | 517 | 530 | 0,77 | 80 | 49 | dímero débil | |
TurboYFP | 525 | 538 | 26 k | 0,53 | 55,7 | dímero, (Evrogen) | |
ZsYellow1 | 529 | 539 | 0,65 | 13 | tetrámero, (Clontech) | ||
Kusabira Orange | 548 | 559 | 0,60 | 31 | monómero (MBL) | ||
mOrange | 548 | 562 | 0,69 | 49 | 9 | monómero | |
Aloficocianina (APC) | 652 | 657,5 | 105 kDa | 0,68 | heterodímero, con enlaces cruzados[17] | ||
mKO | 548 | 559 | 0,60 | 31 | 122 | monómero | |
TurboRFP | 553 | 574 | 26 k | 0,67 | 62 | dímero, (Evrogen) | |
tdTomato | 554 | 581 | 0,69 | 95 | 98 | dímero en tándem | |
TagRFP | 555 | 584 | 50 | monómero (Evrogen) | |||
DsRed monómero | 556 | 586 | ~28k | 0,1 | 3,5 | 16 | monómero, (Clontech) |
DsRed2 ("RFP") | 563 | 582 | ~110k | 0,55 | 24 | (Clontech) | |
mStrawberry | 574 | 596 | 0,29 | 26 | 15 | monómero | |
TurboFP602 | 574 | 602 | 26 k | 0,35 | 26 | dímero, (Evrogen) | |
AsRed2 | 576 | 592 | ~110k | 0,21 | 13 | tetrámero, (Clontech) | |
mRFP1 | 584 | 607 | ~30k | 0,25 | monómero, (Tsien lab) | ||
J-Red | 584 | 610 | 0,20 | 8,8 | 13 | dímero | |
R-ficoeritrina (RPE) | 565 >498 | 573 | 250 kDa | 0,84 | heterotrímero[17] | ||
B-ficoeritrina (BPE) | 545 | 572 | 240 kDa | 0,98 | heterotrímero[17] | ||
mCherry | 587 | 610 | 0,22 | 16 | 96 | monómero | |
HcRed1 | 588 | 618 | ~52k | 0,03 | 0,6 | dímero, (Clontech) | |
Katusha | 588 | 635 | 23 | dímero | |||
P3 Arquivado 21 de agosto de 2024 en Wayback Machine. | 614 | 662 | ~10.000 kDa | Complexo de ficobilisoma[17] | |||
Peridinina clorofila (PerCP) | 483 | 676 | 35 kDa | trímero[17] | |||
mKate (TagFP635) | 588 | 635 | 15 | monómero (Evrogen) | |||
TurboFP635 | 588 | 635 | 26 k | 0,34 | 22 | dímero, (Evrogen) | |
mPlum | 590 | 649 | 51,4 k | 0,10 | 4,1 | 53 | |
mRaspberry | 598 | 625 | 0,15 | 13 | monómero, fotobranqueamento mais rápido que mPlum | ||
mScarlet | 569 | 594 | 0,70 | 71 | 277 | monómero[18] |
Abreviaturas:
- Ex (nm): Lonxitude de onda de excitación en nanómetros
- Em (nm): Lonxitude de onda de emisións en nanómetros
- MW: Peso molecular
- QY: Rendemento cuántico (Quantum yield)
- BR: Brillantez: Coeficiente de absorción molar * rendemento cuántico / 1000
- PS: Fotoestabilidade: tempo [seg] para reducir a brillantez nun 50 %
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Juan Carlos Stockert, Alfonso Blázquez-Castro (2017). "Chapter 3 Dyes and Fluorochromes". Fluorescence Microscopy in Life Sciences. Bentham Science Publishers. pp. 61–95. ISBN 978-1-68108-519-7. Consultado o 24 de decembro de 2017.
- ↑ Rietdorf J (2005). Microscopic Techniques. Advances in Biochemical Engineering / Biotechnology. Berlin: Springer. pp. 246–9. ISBN 3-540-23698-8. Consultado o 2008-12-13.
- ↑ 3,0 3,1 Tsien RY; Waggoner A (1995). "Fluorophores for confocal microscopy". En Pawley JB. Handbook of biological confocal microscopy. Nova York: Plenum Press. pp. 267–74. ISBN 0-306-44826-2. Consultado o 2008-12-13.
- ↑ Lakowicz, JR (2006). Principles of fluorescence spectroscopy (3ª ed.). Springer. p. 954. ISBN 978-0-387-31278-1.
- ↑ Pons T, Medintz IL, Farrell D, Wang X, Grimes AF, English DS, Berti L, Mattoussi H (2011). "Single-molecule colocalization studies shed light on the idea of fully emitting versus dark single quantum dots". Small 7 (14): 2101–2108. PMID 21710484. doi:10.1002/smll.201100802.
- ↑ Koner AL, Krndija D, Hou Q, Sherratt DJ, Howarth M (2013). "Hydroxy-terminated conjugated polymer nanoparticles have near-unity bright fraction and reveal cholesterol-dependence of IGF1R nanodomains". ACS Nano 7 (2): 1137–1144. PMC 3584654. PMID 23330847. doi:10.1021/nn3042122.
- ↑ Garcia-Parajo MF, Segers-Nolten GM, Veerman JA, Greve J, van Hulst NF (2000). "Real-time light-driven dynamics of the fluorescence emission in single green fluorescent protein molecules". PNAS 97 (13): 7237–7242. Bibcode:2000PNAS...97.7237G. PMC 16529. PMID 10860989. doi:10.1073/pnas.97.13.7237.
- ↑ Cozens, Tom (2020-12-16). "Fluorescent molecule breaks size record for green-emitting dyes". chemistryworld.com. Consultado o 2021-12-03.
- ↑ Li Z, Zhao X, Huang C, Gong X (2019). "Recent advances in green fabrication of luminescent solar concentrators using nontoxic quantum dots as fluorophores". J. Mater. Chem. C 7 (40): 12373–12387. doi:10.1039/C9TC03520F.
- ↑ Liu, J.; Liu, C.; He, W. (2013). "Fluorophores and Their Applications as Molecular Probes in Living Cells". Curr. Org. Chem. 17 (6): 564–579. doi:10.2174/1385272811317060003.
- ↑ Juan Carlos Stockert, Alfonso Blázquez-Castro (2017). "Chapter 4 Fluorescent Labels". Fluorescence Microscopy in Life Sciences. Bentham Science Publishers. pp. 96–134. ISBN 978-1-68108-519-7. Consultado o 24 de decembro de 2017.
- ↑ Omlc.ogi.edu
- ↑ Sirbu, Dumitru; Luli, Saimir; Leslie, Jack; Oakley, Fiona; Benniston, Andrew C. (2019). "Enhanced in vivo Optical Imaging of the Inflammatory Response to Acute Liver Injury in C57BL/6 Mice Using a Highly Bright Near-Infrared BODIPY Dye". ChemMedChem (en inglés) 14 (10): 995–999. ISSN 1860-7187. PMID 30920173. doi:10.1002/cmdc.201900181.
- ↑ Taki, Masayasu (2013). "Chapter 5. Imaging and sensing of cadmium in cells". En Astrid Sigel; Helmut Sigel; Roland K. O. Sigel. Cadmium: From Toxicology to Essentiality. Metal Ions in Life Sciences 11. Springer. pp. 99–115. PMID 23430772. doi:10.1007/978-94-007-5179-8_5.
- ↑ Sirbu, Dumitru; Butcher, John B.; Waddell, Paul G.; Andras, Peter; Benniston, Andrew C. (2017-09-18). "Locally Excited State-Charge Transfer State Coupled Dyes as Optically Responsive Neuron Firing Probes" (PDF). Chemistry - A European Journal 23 (58): 14639–14649. ISSN 0947-6539. PMID 28833695. doi:10.1002/chem.201703366.
- ↑ Jiang, Xiqian; Wang, Lingfei; Carroll, Shaina L.; Chen, Jianwei; Wang, Meng C.; Wang, Jin (2018-08-20). "Challenges and Opportunities for Small-Molecule Fluorescent Probes in Redox Biology Applications". Antioxidants & Redox Signaling 29 (6): 518–540. ISSN 1523-0864. PMC 6056262. PMID 29320869. doi:10.1089/ars.2017.7491.
- ↑ 17,0 17,1 17,2 17,3 17,4 "Columbia Biosciences". Arquivado dende o orixinal o 21 de agosto de 2024. Consultado o 21 de agosto de 2024.
- ↑ Bindels, Daphne S.; Haarbosch, Lindsay; van Weeren, Laura; Postma, Marten; Wiese, Katrin E.; Mastop, Marieke; Aumonier, Sylvain; Gotthard, Guillaume; Royant, Antoine; Hink, Mark A.; Gadella, Theodorus W. J. (xaneiro de 2017). "mScarlet: a bright monomeric red fluorescent protein for cellular imaging". Nature Methods (en inglés) 14 (1): 53–56. ISSN 1548-7105. PMID 27869816. doi:10.1038/nmeth.4074.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Outros artigos
[editar | editar a fonte]- Fluorescencia nas ciencias da vida
- Quenching (fluorescencia)
- Recuperción da fluorescencia despois do fotobranqueamento (FRAP) - unha aplicación para cuantificar a mobilidade de moléculas en bicapas lipídicas.
Ligazóns externas
[editar | editar a fonte]- The Database of fluorescent dyes
- Táboa de fluorocromos
- The Molecular Probes Handbook - un recurso completo para a tecnoloxía da fluorescencia e as súas aplicacións.