Dizzy Gillespie

Dizzy Gillespie
	; (1955)
Biografía
Nacemento	(en) John Birks Gillespie ; 21 de outubro de 1917 ; Cheraw (Carolina do Sul), Estados Unidos de América (pt)
Morte	6 de xaneiro de 1993 (75 anos); Englewood, Estados Unidos de América (pt)
Causa da morte	Morte natural (Cancro de páncreas )
Lugar de sepultura	Flushing Cemetery (en)
Datos persoais
País de nacionalidade	Estados Unidos de América
Grupo étnico	Afroamericano
Relixión	Fe Bahá'í
Educación	Laurinburg Institute (en)
Actividade
Ocupación	pianista , músico de jazz , cantante , artista discográfico , director de orquestra , trompetista , líder de banda , compositor , músico
Período de actividade	1935 -
Membro de	Academia Estadounidense das Artes e as Letras
Xénero artístico	Jazz, Bebop e Afro-Cuban jazz (en)
Profesores	Charlie Shavers (en) , Mario Bauzá Cárdenas (en) e Mary Lou Williams (pt)
Influencias	Charlie Shavers (en) e Louis Armstrong
Lingua	Lingua inglesa
Instrumento	Trompeta, voz e Berimbau
Selo discográfico	Pablo (pt) ; Verve Records ; Capitol Records ; Savoy Records (pt) ; RCA Records ; Dee Gee Records (en)
	Premios (1989) Grammy á carreira artística; (1989) Medalla Nacional das Artes; Comendador das Artes e as Letras; estrela no Paseo da Fama de Hollywood; Premio Kennedy; Paul Acket Award (en) ; NEA Jazz Masters (en) ;
Páxina web	dizzygillespie.com

John Birks Gillespie, coñecido como Dizzy Gillespie, nado en Cheraw, Carolina do Sur, o 21 de outubro de 1917 e finado en Englewood, Nova Jersey, o 6 de xaneiro de 1993, foi un trompetista, cantante e compositor estadounidense de jazz.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Primeiros anos[editar | editar a fonte]

Nos seus primeiros anos como instrumentista traballou coas grandes bandas de Cab Calloway e Earl Fatha Hines, mentres que en 1945 colaborou co saxofonista Charlie Parker, con quen gravou algunhas dos máis revolucionarios temas da historia do jazz. Coñecéronse en Kansas City, nunha habitación de hotel e non puideron deixar de tocar, como dixo Dizzy sobre ese encontro: "tiñamos ideas xemelgas e era difícil distinguir o que proviña de min do que viña del". Dese encontro nacía o bebop (onomatopeya do ruído que facía a cabeza dun negro cando era golpeada pola porra dun policía branco), con recordados espectáculos no bar Minton's.

Parker e Dizzy[editar | editar a fonte]

As carreiras de Parker e Dizzy, seguiron camiños separados: mentres o primeiro era inigualable en pequenas formacións, Gillespie ofrecía o mellor de si fronte a grandes formacións. Mentres Parker sufriu o a marxinación e o esquecemento, Gillespie se converteu nunha das figuras mais coñecidas do jazz. A súa fama acrecentouse coa súa forte personalidade e os seus espectáculos persoais entre os que se destaca a súa habilidade para o scat, os instrumentos de percusión centro americanos e as súas aparicións públicas entre as que se destaca a súa postulación á presidencia dos Estados Unidos en 1964

Gillespie, con Charlie Parker, foi unha das figuras máis relevantes no desenvolvemento do bebop, jazz latino e do jazz moderno. Foi durante toda a súa vida un incansable experimentador de música afroamericana, o que lle levou a experimentar co jazz latino, colaborando con percusionista como Chano Pozo, o calipso, a bossa nova ou a colaborar con músicos externos ao mundo do jazz como Stevie Wonder.

Por outra banda, foi uns dos principais responsables creadores do chamado jazz afro-cubano xunto a Machito, Chano Pozo entre outros, polo que excedeu as fronteiras estadounidenses e se internou na música mundial rapidamente.

Discografía Básica[editar | editar a fonte]

Afro-Cuban Jazz Moods: Xunto a Machito e a súa orquestra e composicións de Chico Ou'Farrill, Gillespie rememorou nesta obra os mellores momentos do Jazz Latino.
Dizzy Gillespie and the United Nation Orchestra (Live at The Royal Festival Hall): A última grande orquestra de Gillespie, con músicos como Paquito D'Rivera, Slide Hampton, James Moody, Arturo Sandoval ou Steve Turre.
At Newport: Con músicos como Le Morgan, Melba Liston, Benny Golson, Wynton Kelly e Charlie Persip. Unha das máis recordadas gravacións en directo da orquestra de Dizzy Gillespie.
For Musicians Only: Gravacións de 1956 xunto a Stan Getz e Sonny Stitt.
Sonny Side Up: Xunto a Sonny Stitt e Sonny Rollins

Véxase tamén[editar | editar a fonte]