Cefotaxima
| Cefotaxima | |
|---|---|
 | |
| Identificadores | |
 Se cre que pode requirir tratamento, por favor, consúltello ao médico. |
Cefotaxima é un antibiótico beta-lactámico pertencente á terceira xeración de cefalosporinas. En España foi comercializada baixo o nome de Claforan.
Espectro de acción[editar | editar a fonte]
Cefotaxima posúe un amplo espectro de actividade, que abrangue bacterias grampositivas (Staphylococcus e Streptococcus), gramnegativas (Escherichia coli, Citrobacter, Klebsiella, Enterobacter aerogenes, Serratia marcescens, Proteus, Haemophilus influenzae, Neisseria gonorrhoeae, Neisseria meningitidis, Moraxella catarrhalis). Tamén presenta actividade fronte anaerobios (Bacteroides, Peptococcus, Peptostreptococcus, Fusobacterium).
Resistencia[editar | editar a fonte]
Cefotaxima adoita ser resistente á hidrólise por beta-lactamases de tipo I, II, III, IV e V. Adoita ser resistente ás penicilinasas producidas por Staphylococcus aureus. Porén, as beta-lactamases producidas por Bacteroides fragilis, Proteus vulgaris, Citrobacter, Enterobacter, Pseudomonas e Serratia poden inactivar a cefotaxima. Do mesmo xeito, as beta-lactamases de expectro estendido (BLEE) producidas por outras enterobacterias poden degradar a cefotaxima[1].
Indicacións clínicas[editar | editar a fonte]
En España, a Agencia Española de Medicamentos y Productos Sanitarios aprobou as seguintes indicacións:
- Infeccións da área otorrino-laringolóxica.
- Infección respiratoria.
- Infección urinaria.
- Gonorrea
- Sepse
- Endocardite
- Infección do sistema nervioso central
- Infección de pel e partes brandas
- Infeccións osteoarticulares.
- Infección abdominal: peritonite, infeccións da árbore biliar.
Dosificación[editar | editar a fonte]
Soamente existe formulación inxectable (intramuscular ou intravenosa). A dose oscila entre 1 ou 2 gramos cada 6 u 8 horas. Debe ser reducida en insuficiencia renal e en poboación pediátrica[2].
Embarazo e lactación[editar | editar a fonte]
Cefotaxima pertence á categoría B da FDA. Secrétase en pequenas cantidades no leite materno, polo que se recomenda precaución no seu emprego[3].
Interaccións medicamentosas[editar | editar a fonte]
Incompatible na mesma solución con aminoglicósidos, metronidazol e bicarbonato de sodio. Pode interferir na medición de niveis de teofilina2.
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ "Ficha técnica de "cefotaxima" da AEMPS" (PDF) (en Castelán). Arquivado dende o orixinal (PDF) o 17 de setembro de 2018. Consultado o 16 setembro 2018.
- ↑ Josep Mensa Pueyo (2015). Guía de terapéutica antimicrobiana (en castelán). ISBN 9788488825155.
- ↑ "Ficha técnica de "cefotaxima" da FDA" (PDF) (en inglés). Consultado o 16 setembro 2018.
