Belchite

Belchite
Bandeira	Escudo
País	España
• Com. Autónoma	Aragón
• Provincia	Zaragoza
Localización
• Altitude	440 msnm
• Distancia	A Zaragoza, 48 km ;
Superficie	n/d
Poboación	1.559 hab. (2016)
• Densidade	5,7 hab./km²
Xentilicio	belchitano, na
Fuso horario	CET
Código postal	50130
Pref. telefónico	976
Alcalde	Carmelo Pérez; (PP)
Festas maiores	14 de setembro
Patroa	Nuestra Señora del Pueyo
Sitio web	www.belchite.es

Coordenadas: 41°18′33″N 0°44′45″O / 41.3091, -0.7459

Belchite (en aragonés Belchit) é un concello aragonés da provincia de Zaragoza, situado a 49 km da capital. Ten unha poboación de 1.692 habitantes e 273,58 km². Coñécese por ser escenario dunha das batallas simbólicas da Guerra civil española, a Batalla de Belchite. Como consecuencia dos enfrontamentos, a vila foi completamente destruída. En lugar da súa reconstrución, o réxime de Francisco Franco optou por crear unha vila nova ao carón (hoxe coñecido como Belchite nuevo), deixando intactas as ruínas do anterior como recordo da guerra civil e do que se consideraron excesos do bando vencido.^[2] O conxunto, hoxe en día abandonado e en parte pechado ao paso de persoas coñécese como Pueblo Viejo de Belchite.

Historia[editar | editar a fonte]

Idade contemporánea[editar | editar a fonte]

Na vila localízanse dúas batallas importantes da historia de España: a Batalla de Belchite de 1809, desenvolvida durante a Guerra da Independencia española; e a Batalla de Belchite de 1937, desenvolvida durante a Guerra Civil Española.

Como consecuencia da Guerra Civil a vila quedou completamente arrasada, se ben até entón chegara a ser unha vila de certa importancia, albergando até dous mosteiros e varias igrexas. Franco decidiu reconstruílo xusto ao carón, deixando as ruínas da vila vella de Belchite intactas como recordo da contenda. Os encargados da construción da nova vila foron principalmente prisioneiros republicanos, para os cales habilitouse un campo de concentración nas proximidades, cuxos restos aínda se conservan, e que permaneceu aberto desde 1940 até 1945, chegando a albergar a 1.000 prisioneiros a cargo da Dirección General de Regiones Devastadas. Os derradeiros habitantes do Belchite vello abandonaron as súas ruínas en 1964 para reasentarse na nova vila.^[3] As ruínas, sen acondicionar para o turismo, son visitadas por máis de 10.000 persoas ao ano.

Lugares de interese[editar | editar a fonte]

Ruínas do Pueblo Viejo, destruído pola Guerra Civil en 1937 e o seu posterior abandono.
Museo Etnolóxico.
Refuxio de fauna silvestre "La Lomaza"
Reserva ornitolóxica "El Planerón".
Santuario da Nosa Señora del Pueyo.
Ruínas da Igrexa de San Martiño de Tours, mudéxar (século XIV).
Ruínas da Torre do Reloxo (antiga Igrexa de San Xoán) (século XVI).
Ruínas do convento de San Rafael (Irmás Dominicas) (século XVIII).
Ruínas do convento de Santo Agostiño (Irmáns Agostiños), barroco (século XVIII).
Arco de la Villa (restaurado en decembro de 2008).