Saltar ao contido

Anxiotensina

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
AGT
Estruturas dispoñibles
PDBBuscar ortólogos: PDBe, RCSB
Identificadores
SímbolosAGT (HGNC: 333) ANHU, SERPINA8, anxiotensinóxeno, hFLT1
Identificadores
externos
LocusCr. 1 q42.2
Padrón de expresión de ARNm
Máis información
Ortólogos
Especies
Humano Rato
Entrez
183 11606
Ensembl
Véxase HS Véxase MM
UniProt
P01019 P11859
RefSeq
(ARNm)
NM_000029 NM_007428
RefSeq
(proteína) NCBI
NP_000020 NP_031454
Localización (UCSC)
Cr. 1:
230.7 – 230.71 Mb 		Cr. 8:
124.56 – 124.57 Mb
PubMed (Busca)
183


11606

A anxiotensina é unha hormona peptídica que causa vasoconstrición e un incremento da presión arterial. Forma parte do sistema renina-anxiotensina, que regula a presión sanguínea. A anxiotensina tamén estimula a liberación de aldosterona no córtex adrenal para promover a retención de sodio nos riles.

O oligopéptido, anxiotensina é unha hormona e un dipsóxeno (dá sede). Deriva da molécula precursora anxiotensinóxeno, unha globulina do soro sanguíneo producida no fígado. A anxiotensina foi illada a finais da década de 1930 (denominouse primeiramente 'anxiotonina' ou 'hipertensina') e despois foi caracterizada e sintetizada por grupos da Clinica de Cleveland e os laboratorios Ciba.[1]

Precursor e tipos

[editar | editar a fonte]

Anxiotensinóxeno

[editar | editar a fonte]

O anxiotensinóxeno é unha α-2-globulina producida constitutivamente e liberada na circulación principalmente polo fígado. É membro da familia de proteínas da serpina, aínda que non se sabe que inhiba outros encimas, a diferenza da maioría das serpinas. Os niveis de anxiotensinóxeno do plasma increméntanse polos niveis plasmáticos de corticosteroides, estróxenos, e hormonas tiroides, e de anxiotensina II.[2]

O anxiotensinóxeno é tamén un substrato da renina. O anxiotensinóxeno humano está formado por 452 aminoácidos e mais outros 33 aminoácidos do péptido sinal, pero os doutras especies teñen diversos tamaños. Os primeiros 12 aminoácidos son os máis importantes para a actividade, e son[2]

Asp-Arg-Val-Tyr-Ile-His-Pro-Phe-His-Leu-Val-Ile-...

Anxiotensina I

[editar | editar a fonte]
Asp-Arg-Val-Tyr-Ile-His-Pro-Phe-His-Leu | Val-Ile-...
Sistema renina-anxiotensina-aldosterona

A anxiotensina I (CAS# 11128-99-7) fórmase pola acción da renina sobre a anxiotensinóxeno. A renina cliva o enlace peptídico entre residuos de leucina (Leu) e valina (Val) do anxiotensinóxeno, creando o decapéptido (des-Asp) anxiotensina I. A renina prodúcese nos riles en resposta á actividade simpática renal, diminución da presión arterial intrarrenal (presión arterial sistólica <90mmHg[3] ) nas células xustaglomerulares, ou diminución da chegada de Na+ e Cl- á mácula densa.[4]

A anxiotensina I parece non ter ningunha actividade biolóxica directa e existe só como precursor da anxiotensina II.

Anxiotensina II

[editar | editar a fonte]
Asp-Arg-Val-Tyr-Ile-His-Pro-Phe

A anxiotensina I é convertida en anxiotensina II (AII) pola separación de dous residuos de aminoácidos C-terminais polo encima ACE, principalmente polo ACE dos plmóns (pero este encima tamén está presente en células endoteliais, células epiteliais renais e no cerebro). A anxiotensina II actúa sobre o sistema nervioso central para incrementar a produción da vasopresina, e tamén actúa sobre o músculo liso arterial e venoso causando vasoconstrición. A anxiotensina II tamén incrementa a secreción de aldosterona, actuando así como hormona endócrina, autócrina/parácrina e intrácrina.

O ACE é unha diana dos fármacos inhibidores do ACE, que fan diminuír a taxa de produción de anxiotensina II. A anxiotensina II incrementa a presión arterial ao estimular a proteína Gq en células do músculo liso vascular (que á súa vez activa un mecanismo dependente de IP3 que conduce a un incremento dos niveis de calcio e finalmente causan a contracción). Ademais, a anxiotensina II actúa no intercambiador de Na+/H+ no túbulo proximal dos riles ao estimular a reabsorción de Na+ e a excreción de H+, que está acoplada coa reabsorción de bicarbonato. Isto finalmente ten como resultado un incremento do volume sanguíneo, a presión e o pH.[5] Por tanto, os inhibidores do ACE son importantes fármacos antihipertensivos.

Coñécense outros produtos de clivaxe do ACE, de sete a nove aminoácidos de longo; teñen unha afinidade diferencial polos receptores da anxiotensina, aínda que o seu papel exacto aínda non está claro. A acción da propia AII é a diana dos antagonistas do receptor de anxiotensina II, que bloquean directamente os receptores AT1 de anxiotensina II.

A anxiotensina II é degradada a anxotensina III polas anxiotensinases localizadas nos glóbulos vermellos do sangue e a vasculatura da maioría dos tecidos. Ten unha vida media na circulación de menos de 1 minuto.[6]

A anxiotensina II causa un incremento na inotropía, cronotropía, liberación de catecolaminas (norepinefrina), sensibilidade ás catecolaminas, niveis de aldosterona, niveis de vasopresina e remodelación cardíaca e vasoconstrición por medio de receptores AT1 nos vasos periféricos (inversamente, os receptores AT2 tenden a impedir a remodelación cardíaca). Por isto os inhibidores do ACE e os antagonistas do receptor de anxiotensina II (ARB) axudan a impedir a remodelación que ocorre secundariamente á anxiotensina II e son beneficiosas na insuficiencia cardíaca.[7]

Anxiotensina III

[editar | editar a fonte]
Asp | Arg-Val-Tyr-Ile-His-Pro-Phe

A anxiotensina III ten un 40% da actividade vasoconstritora da anxiotensina II, pero un 100% da actividade produtora de aldosterona.[8] Incrementa a presión arterial media.[9][10]

Anxiotensina IV

[editar | editar a fonte]
Arg | Val-Tyr-Ile-His-Pro-Phe

A anxiotensina IV é un hexapéptido que, como a anxiotensina III, ten unha actividade algo menor que a da anxiotensina II. A anxiotensina IV ten unha ampla variedade de actividades no sistema nervioso central.[11][12]

A identidade exacta dos receptores AT4 non foi aínda establecida. Hai probas de que o receptor AT4 é unha aminopeptidase regulada pola insulina (IRAP).[13] Hai probas de que a anxiotensina IV interacciona co sistema do factor de crecemento de hepatocitos (HGF) a través do receptor c-Met.[14][15]

Desenvolvéronse pequenas moléculas sintéticas análogas de anxiotensina IV cunha capacidade de penetrar a través da barreira hematoencefálica.[15]

Efectos

[editar | editar a fonte]
Véxase tamén: Sistema renina-anxiotensina.

As anxiotensinas II, III e IV teñen diversos efectos no corpo:

Adiposos

[editar | editar a fonte]

As anxiotensinas "modulan a expansión da masa adiposa por medio da regulación á alza da lipoxénese no tecido adiposo ... e a regulación á baixa da lipólise." [16]

Cardiovasculares

[editar | editar a fonte]

Son potentes vasoconstritores directos de arterias e veas e incrementan a presión sanguínea. Este efecto conséguese por medio da activación do receptor GPCR AT1, que sinaliza a través da proteína Gq para activar a fosfolipase C e aumentar o calcio intracelular.[17]

A anxiotensina II ten un potencial protrombótico por medio da adhesión e agregación das plaquetas e a estimulación do PAI-1 e PAI-2.[18][19]

Cando se estimula o crecemento cardíaco, actívase un sistema renina–anxiotensina local (autócrino-parácrino) no cardiomiocito, que estimula o crecemento da célula cardíaca por medio da proteína quinase C. O mesmo sistema pode ser activado nas células do músculo liso en condicións de hipertensión, aterosclerose ou dano endotelial. A anxiotensina II é un impotante estimulador de Gq no corazón durante a hipertrofia.[20]

Neurais

[editar | editar a fonte]

A anxiotensina II incrementa a sensación de sede (dipsóxeno) a través da área postrema e o órgano subfornical do cerebro,[21][22][23] diminúe a resposta do reflexo barorreceptor, incrementa o desexo de sal, incrementa a secreción de ADH da pituitaria posterior e incrementa a secreción de ACTH na pituitaria anterior.[21] Tamén potencia a liberación de noradrenalina por acción directa sobre as fibras posganglionares simpáticas.[24][25]

Adrenais

[editar | editar a fonte]

A anxiotensina II actúa sobre o córtex adrenal, causando a liberación de aldosterona, unha hormona que causa que os riles reteñan sodio e perdan potasio.[26] Os niveis plasmáticos elevados de anxiotensina II van acompañados da elevación dos niveis de aldosterona durante a fase lútea do ciclo menstrual.[27]

Renais

[editar | editar a fonte]

A anxiotensina II ten un efecto directo sobre os túbulos proximais renais incrementando a reabsorción de Na+. Ten un efecto complexo e variable sobre a filtración glomerular e o fluxo sanguíneo renal dependendo das condicións. Os incrementos na presión sanguínea sistémica manteñen a presión da perfusión renal; porén, a constrición das ateriolas glomerulares aferentes e eferentes tende a restrinxir o fluxo sanguíneo renal. O efecto sobre a resistencia arteriolar eferente é, non obstante, marcadamente maior, en parte debido ao seu menor diámetro basal; isto tende a incrementar a presión hidrostática capilar glomerular e a manter a taxa de filtración glomerular. Outros mecanismos poden afectar tamén o fluxo sangúineo e a taxa de filtración glomerular. Altas concentracións de anxiotensina II poden constrinxir o mesanxio glomerular, reducindo a área para a filtración glomerular. A anxiotensina II é un sensibilizador da retroalimentación tubuloglomerular, impedindo un excesivo aumento da taxa de filtración glomerular. A anxiotensina II causa a liberación local de prostaglandinas, as cales, á súa vez, antagonizan a vasoconstrición renal. O efecto neto deste mecanismo competidor sobre a filtración glomerular varía co ambiente fisiolóxico e farmacolóxico.[28][29]

Efectos renais directos da anxiotensina II (sen incluír a liberación de aldosterona)
Diana Acción Mecanismo[30]
arteria renal &
arteriolas aferentes 		vasoconstrición (máis débil) VDCC → influxo de Ca2+
arteriola eferente vasoconstrición (máis forte) (probablemente) activa o receptor de anxiotensina 1 → Activación da Gq → ↑ actividade da PLC → ↑IP3 e DAG → activación do receptor de IP3 no retículo sarcoplásmico → ↑ Ca2+ intracelular
células mesanxiais contracción → ↓área de filtración
  • activación da Gq → ↑ actividade de PLC → ↑IP3 e DAG → activación de receptor de IP3 no retículo sarcoplásmico → ↑ Ca2+ intracelular
  • VDCCs → influxo de Ca2+
túbulo proximal incremento da reabsorción do Na+
  • axuste das forzas de Starling en capilares peritubulares para favorecer o incremento da reabsorción
    • contracción da arteriola eferente e aferente → diminución da presión hidrostática en capilares peritubulares
    • contracción da arteriola eferente → incremento da fracción de filtración → incremento da presión osmótica coloidal en capilares peritubulares
  • incremento da actividade do antiportador de sodio–hidróxeno
retroalimentación tubuloglomerular incremento da sensibilidade incremento na resposta da arteriola aferente a sinais da mácula densa
fluxo sanguíneo medular redución

Notas

[editar | editar a fonte]
  1. ↑ Basso N, Terragno NA (December 2001). "History about the discovery of the renin-angiotensin system". Hypertension 38 (6): 1246–9. PMID 11751697. doi:10.1161/hy1201.101214. 
  2. ↑ 2,0 2,1 Hong Lu, Lisa A Cassis, Craig W Vander Kooi, e Alan Daugherty. Structure and functions of angiotensinogen. Hypertens Res. 2016 Jul; 39(7): 492–500. Published online 2016 Feb 18. doi: [10.1038/hr.2016.17]. PMCID: PMC4935807. PMID 26888118.
  3. ↑ "JAMA Article Jan 2012". 
  4. ↑ Williams GH, Dluhy RG (2008). "Chapter 336: Disorders of the Adrenal Cortex". En Loscalzo J, Fauci AS, Braunwald E, Kasper DL, Hauser SL, Longo DL. Harrison's principles of internal medicine. McGraw-Hill Medical. ISBN 0-07-146633-9. 
  5. ↑ Le, Tao (2012). First Aid for the Basic Sciences. Organ Systems. McGraw-Hill. p. 625. 
  6. ↑ Drugbank Angiotensin iI
  7. ↑ Schnermann JB, Castrop H (2013). "Chapter 23: Function of the juxtaglomerular apparatus: control of glomerular hemodynamics and renin secretion.". En Alpern RJ, Moe OW, Caplan M. Seldin and Giebisch's The Kidney (Fifth ed.). Academic Press. pp. 757–801. ISBN 978-0-12-381462-3. doi:10.1016/B978-0-12-381462-3.00023-9. 
  8. ↑ John H. Fountain; Sarah L. Lappin. Physiology, Renin Angiotensin System
  9. ↑ Yugandhar VG, Clark MA. Angiotensin III: a physiological relevant peptide of the renin angiotensin system. Peptides. 2013 Aug;46:26-32. doi: 10.1016/j.peptides.2013.04.014. Epub 2013 May 18. PMID 23692861
  10. ↑ Reaux A, Fournie-Zaluski MC, Llorens-Cortes C. Angiotensin III: a central regulator of vasopressin release and blood pressure. Trends Endocrinol Metab. 2001 May-Jun;12(4):157-62. PMID 11295571
  11. ↑ Chai SY, Fernando R, Peck G, Ye SY, Mendelsohn FA, Jenkins TA, Albiston AL (November 2004). "The angiotensin IV/AT4 receptor". Cellular and Molecular Life Sciences 61 (21): 2728–37. PMID 15549174. doi:10.1007/s00018-004-4246-1. 
  12. ↑ Gard PR (December 2008). "Cognitive-enhancing effects of angiotensin IV". BMC Neuroscience. 9 Suppl 2: S15. PMC 2604899. PMID 19090988. doi:10.1186/1471-2202-9-S2-S15. 
  13. ↑ Albiston AL, McDowall SG, Matsacos D, Sim P, Clune E, Mustafa T, Lee J, Mendelsohn FA, Simpson RJ, Connolly LM, Chai SY (December 2001). "Evidence that the angiotensin IV (AT(4)) receptor is the enzyme insulin-regulated aminopeptidase". The Journal of Biological Chemistry 276 (52): 48623–6. PMID 11707427. doi:10.1074/jbc.C100512200. 
  14. ↑ Wright JW, Harding JW (2015-01-01). "The Brain Hepatocyte Growth Factor/c-Met Receptor System: A New Target for the Treatment of Alzheimer's Disease". Journal of Alzheimer's Disease 45 (4): 985–1000. PMID 25649658. doi:10.3233/JAD-142814. 
  15. ↑ 15,0 15,1 Wright JW, Kawas LH, Harding JW (February 2015). "The development of small molecule angiotensin IV analogs to treat Alzheimer's and Parkinson's diseases". Progress in Neurobiology 125: 26–46. PMID 25455861. doi:10.1016/j.pneurobio.2014.11.004. 
  16. ↑ Yvan-Charvet L, Quignard-Boulangé A (January 2011). "Role of adipose tissue renin-angiotensin system in metabolic and inflammatory diseases associated with obesity". Kidney International 79 (2): 162–8. PMID 20944545. doi:10.1038/ki.2010.391. 
  17. ↑ Kanaide H, Ichiki T, Nishimura J, Hirano K (November 2003). "Cellular mechanism of vasoconstriction induced by angiotensin II: it remains to be determined". Circulation Research 93 (11): 1015–7. PMID 14645130. doi:10.1161/01.RES.0000105920.33926.60. 
  18. ↑ Skurk T, Lee YM, Hauner H (May 2001). "Angiotensin II and its metabolites stimulate PAI-1 protein release from human adipocytes in primary culture". Hypertension 37 (5): 1336–40. PMID 11358950. doi:10.1161/01.HYP.37.5.1336. (require subscrición (?)). 
  19. ↑ Gesualdo L, Ranieri E, Monno R, Rossiello MR, Colucci M, Semeraro N, Grandaliano G, Schena FP, Ursi M, Cerullo G (August 1999). "Angiotensin IV stimulates plasminogen activator inhibitor-1 expression in proximal tubular epithelial cells". Kidney International 56 (2): 461–70. PMID 10432384. doi:10.1046/j.1523-1755.1999.00578.x. 
  20. ↑ Yamazaki T, Komuro I, Yazaki Y. Role of the renin-angiotensin system in cardiac hypertrophy. Am J Cardiol. 1999 Jun 17;83(12A):53H-57H. PMID 10750588
  21. ↑ 21,0 21,1 Johnson AK, Gross PM (May 1993). "Sensory circumventricular organs and brain homeostatic pathways". FASEB Journal 7 (8): 678–86. PMID 8500693. doi:10.1096/fasebj.7.8.8500693. 
  22. ↑ Shaver SW, Kadekaro M, Gross PM (December 1989). "High metabolic activity in the dorsal vagal complex of Brattleboro rats". Brain Research 505 (2): 316–20. PMID 2598049. doi:10.1016/0006-8993(89)91459-5. 
  23. ↑ Gross PM, Wainman DS, Shaver SW, Wall KM, Ferguson AV (March 1990). "Metabolic activation of efferent pathways from the rat area postrema". The American Journal of Physiology 258 (3 Pt 2): R788–97. PMID 2316724. doi:10.1152/ajpregu.1990.258.3.R788. 
  24. ↑ Helmut Brasch, Ludwig Sieroslawski, Peter Dominiak. Angiotensin II Increases Norepinephrine Release From Atria by Acting on Angiotensin Subtype 1 Receptors. Hypertension Vol 22, No 5 November 1993.
  25. ↑ Fabiani ME, Sourial M, Thomas WG, Johnston CI, Johnston CI, Frauman AG. Angiotensin II enhances noradrenaline release from sympathetic nerves of the rat prostate via a novel angiotensin receptor: implications for the pathophysiology of benign prostatic hyperplasia. J Endocrinol. 2001 Oct;171(1):97-108. PMID 11572794
  26. ↑ Mulrow PJ. Angiotensin II and aldosterone regulation. Regul Pept. 1999 Mar 17;80(1-2):27-32. PMID 10235631
  27. ↑ Chidambaram M, Duncan JA, Lai VS, Cattran DC, Floras JS, Scholey JW, Miller JA. Variation in the renin angiotensin system throughout the normal menstrual cycle. J Am Soc Nephrol. 2002 Feb;13(2):446-52. PMID 11805174
  28. ↑ Arendshorst WJ, Brännström K, Ruan X. Actions of angiotensin II on the renal microvasculature. J Am Soc Nephrol. 1999 Jan;10 Suppl 11:S149-61. PMID 9892156
  29. ↑ Sraer JD, Kanfer A, Rondeau E, Lacave R. Role of the renin-angiotensin system in the regulation of glomerular filtration. J Cardiovasc Pharmacol. 1989;14 Suppl 4:S21-5. PMID 2483424
  30. ↑ Boulpaep EL, Boron WF (2005). Medical Physiology: a Cellular and Molecular Approach. St. Louis, Mo: Elsevier Saunders. pp. 771. ISBN 1-4160-2328-3. 

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Bibliografía

[editar | editar a fonte]
  • de Gasparo M, Catt KJ, Inagami T, Wright JW, Unger T (setembro de 2000). "International union of pharmacology. XXIII. The angiotensin II receptors". Pharmacological Reviews 52 (3): 415–72. PMID 10977869. 
  • Brenner & Rector's The Kidney, 7th ed., Saunders, 2004.
  • Mosby's Medical Dictionary, 3rd Ed., CV Mosby Company, 1990.
  • Review of Medical Physiology, 20th Ed., William F. Ganong, McGraw-Hill, 2001.
  • Clinical Physiology of Acid-Base and Electrolyte Disorders, 5th ed., Burton David Rose & Theodore W. Post McGraw-Hill, 2001
  • Lees KR, MacFadyen RJ, Doig JK, Reid JL (agosto de 1993). "Role of angiotensin in the extravascular system". Journal of Human Hypertension. 7 Suppl 2: S7–12. PMID 8230088. 
  • Weir MR, Dzau VJ (decembro de 1999). "The renin-angiotensin-aldosterone system: a specific target for hypertension management". American Journal of Hypertension 12 (12 Pt 3): 205S–213S. PMID 10619573. doi:10.1016/S0895-7061(99)00103-X. 
  • Berry C, Touyz R, Dominiczak AF, Webb RC, Johns DG (decembro de 2001). "Angiotensin receptors: signaling, vascular pathophysiology, and interactions with ceramide". American Journal of Physiology. Heart and Circulatory Physiology 281 (6): H2337–65. PMID 11709400. doi:10.1152/ajpheart.2001.281.6.H2337. 
  • Sernia C (xaneiro de 2001). "A critical appraisal of the intrinsic pancreatic angiotensin-generating system". Journal of the Pancreas 2 (1): 50–5. PMID 11862023. 
  • Varagic J, Frohlich ED (novembro de 2002). "Local cardiac renin-angiotensin system: hypertension and cardiac failure". Journal of Molecular and Cellular Cardiology 34 (11): 1435–42. PMID 12431442. doi:10.1006/jmcc.2002.2075. 
  • Wolf G (2006). "Role of reactive oxygen species in angiotensin II-mediated renal growth, differentiation, and apoptosis". Antioxidants & Redox Signaling 7 (9–10): 1337–45. PMID 16115039. doi:10.1089/ars.2005.7.1337. 
  • Cazaubon S, Deshayes F, Couraud PO, Nahmias C (abril de 2006). "[Endothelin-1, angiotensin II and cancer]". Medecine Sciences 22 (4): 416–22. PMID 16597412. doi:10.1051/medsci/2006224416. 
  • Ariza AC, Bobadilla NA, Halhali A (2007). "[Endothelin 1 and angiotensin II in preeeclampsia]". Revista De Investigacion Clinica; Organo Del Hospital De Enfermedades De La Nutricion 59 (1): 48–56. PMID 17569300. 

Outros artigos

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]
Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Anxiotensina&oldid=6668341»