Antonio Romero Ortiz
Antonio Romero Ortiz | |
---|---|
![]() | |
Nacemento | 24 de marzo de 1822 |
Lugar de nacemento | Santiago de Compostela |
Falecemento | 18 de xaneiro de 1884 |
Lugar de falecemento | Madrid |
Soterrado | Sacramental de San Lorenzo y San José |
Nacionalidade | España |
Alma máter | Universidade Complutense de Madrid |
Ocupación | político, avogado e xornalista |
[ editar datos en Wikidata ] | |
Antonio Romero Ortiz, nado en Santiago de Compostela o 24 de marzo de 1822[1] e finado en Madrid o 18 de xaneiro de 1884, foi un político liberal,[2] ministro de Gracia y Justicia durante o Sexenio e ministro de Ultramar durante os gabinetes de Zavala e de Sagasta. Tamén foi un persoeiro importante no movemento do provincialismo galego.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Fillo do notario Domingo Manuel Romero e de Rita García Mariño[1], en 1837 conseguiu o título de Bacharel en Filosofía e en 1843 licenciouse en Dereito na Universidade Central de Madrid.
Romero Ortiz participou na Academia Literaria de Santiago durante os seus anos de estudante. Fundou con José Rúa Figueroa o periódico satírico de literatura e costumes Santiago y a ellos, que axiña foi prohibido. Máis tarde, xunto con Rúa Figueroa e Antolín Faraldo, foi editor da revista El Porvenir, dirixida por Faraldo.
Foi elixido deputado polo distrito da Coruña en 1854, polo de Noia en 1858, polo de Benisa (Alacant) e Noia en 1863 (o 20 de abril de 1864 optou por Noia), volveu ser elixido por Noia en 1864, en 1865 por Alcoi e Santiago de Compostela (correspondeulle representar a Compostela mediante sorteo); outra vez por Alcoi e Santiago en 1869 (optou de novo por Compostela). Volveu ser elixido por Noia en 1871, volvendo ser reelixido polo mesmo distrito ata 1884.
Foi Ministro de Gracia y Justicia inmediatamente despois da Gloriosa (de 8-10-1868 a 22-2-1869 e de 25-2-1869 a 18-6-1869). O 13 de marzo de 1878 foi nomeado ministro de Ultramar, cargo que desempeñou con Zavala e con Sagasta. Foi un destacado masón, que acadou o grao de Soberano Gran Comendador do Supremo Consello en 1882. Dende marzo de 1881 até outubro de 1883, foi gobernador do Banco de España.
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ 1,0 1,1 Priego Fernández del Campo & Cabezón 1998
- ↑ Baró Pazos (1993), p. 163
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
![]() |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Antonio Romero Ortiz ![]() |
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Baró Pazos, Juan (1993). La codificación del derecho civil en España, 1808-1889 (en castelán). Santander: Servicio de publicaciones Universidad de Cantabria. ISBN 84-8102-002-8.
- Pereira Martínez, Carlos (2008). "A Francmasonería na comarca do Barbanza" (PDF). Anuario de estudos do Barbanza (4): 103–127.
- Priego Fernández del Campo, José; Cabezón, Pilar (1998). "La colección "Romero Ortiz" un museo romántico" (PDF). Militaria-revista de cultura militar (en castelán) 7: 455–475. ISSN 0214-8765. Arquivado dende o orixinal (PDF) o 26 de novembro de 2011. Consultado o 01 de marzo de 2008.
Outros artigos[editar | editar a fonte]
Ligazóns externas[editar | editar a fonte]
- Ficha no Congreso dos DeputadosArquivado 16 de outubro de 2019 en Wayback Machine.
Predecesor: Carlos María Coronado |
![]() Ministro de Graza e Xustiza de España 8 de outubro de 1868 - 18 de xuño de 1869 |
Sucesor: Cristóbal Martín de Herrera |
Predecesor: Víctor Balaguer |
![]() Ministro de Ultramar de España marzo de 1881-outubro de 1883- |
Sucesor: Adelardo López de Ayala |
Predecesor: Martín Belda |
Gobernadores do Banco de España 1881-1883 |
Sucesor: Juan Francisco Camacho |
Predecesor: Pedro Sabau y Larroya |
![]() Real Academia da Historia (medalla 2) 1880-1884 |
Sucesor: Manuel Danvila y Collado |
- Deputados de Galicia no Congreso dos Deputados
- Ministros de España
- Xornalistas de Santiago de Compostela
- Masóns de Galicia
- Nados en Santiago de Compostela
- Nados en 1822
- Finados en 1884
- Académicos da Real Academia da Historia
- Gobernadores do Banco de España
- Alumnos da Universidade de Santiago de Compostela
- Alumnos da Universidade Central de Madrid