Walter Brandmüller

Walter Brandmüller
Biografía
Nacemento	5 de xaneiro de 1929 (95 anos); Ansbach
Cardeal presbítero
	3 de maio de 2021 –
Cardeal
	20 de novembro de 2010 –
Arcebispo católico
	13 de novembro de 2010 –
Arcebispo titular
	4 de novembro de 2010 – 20 de novembro de 2010 ; ← Stanislaus Tobias Magombo (en) – Marek Solczyński (en) → ; Diocese: Caesarea in Mauretania (en)
Datos persoais
País de nacionalidade	Alemaña
Relixión	Igrexa católica
Educación	Universidade de Múnic
Actividade
Ocupación	sacerdote católico (1953–), profesor universitario , historiador da igrexa , teólogo
Empregador	Universidade de Augsburgo (pt)
Lingua	Lingua alemá
Consagración	Raffaele Farina
	Premios Cruz da Orde do Mérito da República Federal de Alemaña; Cabaleiro da Orde do Santo Sepulcro de Xerusalén; Austrian Decoration for Science and Art First Class (en) ;

Walter Brandmüller, nado o 5 de xaneiro de 1929 en Ansbach (Alemaña), é un cardeal da Igrexa Católica, Presidente emérito da Comisión Pontificia para as Ciencias Históricas.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Walter Brandmüller naceu o 5 de xaneiro de 1929 en Ansbach, unha pequena cidade de Franconia (hoxe na Franconia Central, Baviera). Estudou Filosofía e Teoloxía na Escola Superior Filosófica e Teolóxica de Bamberg, e o 26 de xullo de 1953 foi ordenado sacerdote da arquidiocese de Bamberg polo arcebispo Joseph Otto Kolb. Entre 1953 e 1957 levou a cabo a súa actividade pastoral na igrexa de San Xoán, en Kronach, e posteriormente até 1960 na de San Martiño de Bamberg.

Doutorouse en Teoloxía en 1963 pola Universidade de Múnic. Entre 1969 e 1971 foi profesor de Historia eclesiástica e Patroloxía na Escola Superior Filosófica e Teolóxica de Dillingen, e entre 1971 e 1997 compaxinou o labor de párroco en Walleshausen e a de profesor de Historia eclesiástica moderna e medieval na Universidade de Augsburgo. Na súa traxectoria académica, destaca como especialista na historia dos concilios, e é fundador e editor da revista Annuarium conciliorum historiae (dende 1969 até a actualidade) e da serie Konziliengeschichte (dende 1979), e publicou tamén os tres volumes de Handbuch der bayerischen Kirchengeschichte (Manual da historia da Igrexa bávara).

En 1981 foi nomeado membro da Comisión Pontificia para as Ciencias Históricas, e o 4 de xuño de 1998 foi nomeado presidente da devantida comisión, cargo no que permaneceu até o seu retiro o 3 de decembro de 2009. Tamén dende 1997 é coéngo do capítulo da Basílica de San Pedro.

O papa Bieito XVI quíxoo crear cardeal, polo que o 4 de novembro de 2010 nomeouno arcebispo titular de Caesarea in Mauretania. Recibiu a consagración episcopal o 13 de novembro, de mans do cardeal Raffaele Farina. No consistorio do 20 de novembro de 2010, o papa creouno cardeal, co título de Cardeal-Diácono de San Giuliano dei Fiamminghi.

Obra[editar | editar a fonte]

EOS-Verlag, ed. (1963). Das Wiedererstehen katholischer Gemeinden in den Fürstentümern Ansbach und Bayreuth.
Beck, ed. (1968). Die Publikation des 1. Vatikanisches Konzils in Bayern: aus den Anfängen des bayerischen Kulturkampfes.
Aschendorff, ed. (1968). Das Konzil von Pavia-Siena 1423-1424 Bd. 1. Darstellung.
Badenia-Verlag, ed. (1970). Der Fall Galilei: Wirklichkeit u. Legende, Hintergründe u. Folgen.
Die römischen Berichte des Pietro d'Antonio De' Micheli an das Concistoro von Siena im Frühjahr 1431. 1972.
Schöningh, ed. (1973). Laien auf der Kanzel: Ein Gegenwartsproblem im Licht d. Kirchengeschichte.
Aschendorff, ed. (1974). Das Konzil von Pavia-Siena 1423-1424 Bd. 2. Quellen.
Ferdinand Schöningh, ed. (1975). Festgabe Hubert Jedin zum 75. Geburtstag 1.
Ferdinand Schöningh, ed. (1975). Festgabe Hubert Jedin zum 75. Geburtstag 2.

Obras colectivas[editar | editar a fonte]

Ignatius Press, ed. (2014). Remaining in the Truth of Christ: Marriage and Communion in the Catholic Church. Xunto con Raymond Leo Burke, Cyril Vasiľ, Carlo Caffarra, Velasio De Paolis, Robert Dodaro, Gerhard Ludwig Müller, Paul Mankowski e John M. Rist.

Premios e distincións[editar | editar a fonte]

O 17 de xullo de 1983 foi nomeado Prelado de Honra da Súa Santidade. O 22 de xullo de 1990 foi condecorado coa Orde ao Mérito da República Federal de Alemaña polo presidente Richard von Weizsäcker.

Dignidades da Igrexa católica
Predecesor: Victor Saxer	Presidente da Comisión Pontificia para as Ciencias Históricas 1998 - 2009	Sucesor: Bernard Ardura