Gerhard Ludwig Müller

A Súa Eminencia
Gerhard Ludwig Müller
	;
Biografía
Nacemento	31 de decembro de 1947 (76 anos); Maguncia
Cardeal-diácono (pt) Santa Inês em Agonia (diaconia) (pt)
	22 de febreiro de 2014 – ; ← Lorenzo Antonetti ; Nomeado por: Francisco
Arcebispo católico
	2 de xullo de 2012 – ; Nomeado por: Bieito XVI
Prefect of the Congregation for the Doctrine of the Faith (en)
	2 de xullo de 2012 – 1 de xullo de 2017 ; ← William Joseph Levada (pt) – Luis Ladaria (pt) →
Bispo diocesano
	24 de novembro de 2002 – 6 de decembro de 2012 ; ← Manfred Müller – Rudolf Voderholzer (pt) → ; Diocese: diocese de Ratisbona (pt) ; Nomeado por: Xoán Paulo II, papa
Datos persoais
País de nacionalidade	Alemaña
Relixión	Igrexa católica
Educación	Universidade de Múnic ; Universidade de Maguncia ; Universidade de Freiburg im Breisgau
Director de tese	Karl Lehmann
Actividade
Campo de traballo	Teoloxía
Lugar de traballo	Múnic
Ocupación	Arcebispo (2012–), bispo católico (2002–), sacerdote católico (1978–), teólogo , profesor universitario
Empregador	Universidade de Múnic
Membro de	Real Academia de Doutores de España
Lingua	Lingua alemá
Consagración	Friedrich Wetter (pt)
	Premios (2008) honorary doctorate from the Pontifical Catholic University of Peru (en) ; (2004) honorary doctorate from the Catholic University of Lublin (en) ; Cruz de Oficial da Orde do Mérito da República Federal de Alemaña ;
	(la) Dominus Jesus
Páxina web	cardinal-mueller.com

Gerhard Ludwig Müller, nado en Finthen (Baviera) o 31 de decembro de 1947, é un teólogo, arcebispo católico latino e cardeal alemán, que dende 2012 ocupa o cargo de Prefecto da Congregación para a Doutrina da Fe da Igrexa Católica.

Biografía[editar | editar a fonte]

Primeiros anos[editar | editar a fonte]

Gerhard Müller naceu en Finthen, un distrito de Maguncia, o 31 de decembro de 1947;^[1] fillo de Martin Müller e de Lioba, de apelido de solteira Straub. Logo de graduarse polo Bischöfliches Willigis-Gymnasium en Maguncia, estudou Filosofía e Teoloxía nas universidades de Maguncia, Múnic e Friburgo.

Doutorouse en 1977 cunha tese sobre a teoloxía de Dietrich Bonhoeffer, co título "Kirche und im Sakramente religionslosen Christentum. Bonhoeffers Beitrag zu einer Ökumenischen Sakramententheologie", dirixida polo profesor Karl Lehmann. Ao ano seguinte, o 11 de febreiro de 1978, foi ordenado sacerdote da diocese de Maguncia polo bispo Hermann Volk; e exerceu de vigairo parroquial en Klein Krotzenburg, Bürstadt e Offenbach am Main, e ao mesmo tempo foi profesor de relixión en Büdingen e Nidda.

En 1985 presentou unha disertación co título "Gemeinschaft und der Verehrung Heiligenstadt. Geschichtlich - systematische Grundlegung der Hagiologie" (Comuñón e veneración dos santos. Bases históricas e sistemáticas da haxioloxía)". Posteriormente, entre 1985 e 2002, foi profesor de Teoloxía Dogmática da Universidade de Múnic.

Episcopado[editar | editar a fonte]

O 1 de outubro de 2002 Xoán Paulo II nomeuno bispo de Ratisbona, recibindo a consagración episcopal o 22 de novembro de mans do arcebispo de Múnic e Frisinga Friedrich Wetter.

En 2005 publicou un libro conxuntamente con Gustavo Gutiérrez Merino, un dos teóricos da teoloxía da liberación, co título "Del lado de los pobres" (Instituto Bartolomé de las Casas, 2005). Na súa obra buscou presentar de maneira orgánica as realidades fundamentais do cristianismo.

Prefecto da Congregación para a Doutrina da Fe e Cardeal[editar | editar a fonte]

O 2 de xullo de 2012 Bieito XVI nomeouno Prefecto da Congregación para a Doutrina da Fe, nomeándoo tamén presidente da Ponficia Comisión "Ecclesia Dei", da Comisión Teolóxica Internacional e da Pontifica Comisión Bíblica, ademais de elevarlle á dignidade de arcebispo.^[2]

O 19 de febreiro de 2014 o papa Francisco nomeouno como membro da Congregación para as Igrexas Orientais.^[3] O 22 de febreiro de 2014 foi creado cardeal polo papa Francisco, co título de Cardeal-Diácono de Sant'Agnese in Agone.^[4]

Posturas doutrinais[editar | editar a fonte]

Teoloxía da liberación[editar | editar a fonte]

Con ocasión do seu nomeamento como doutor honoris causa pola PUPC en 2008, Müller impartiu unha conferencia baixo o título "Mis experiencias con la teología de la liberación".^[5] Falando de Gustavo Gutiérrez, de quen é pupilo e amigo persoal, Müller afirmou:

A teoloxía de Gustavo Gutiérrez, independente do ángulo dende o que se mire, é ortodoxa porque é ortopráctica, e ensínanos o adecuado actuar cristián porque procede da verdadeira fe.^[5]

Aínda que unha parte da teoloxía da liberación foi considerada incompatible coa doutrina católica, a diferenza doutros teólogos desta corrente, Gustavo Gutiérrez nunca foi censurado pola Santa Sé, aínda que nalgunha ocasión se lle pediron modificacións aos seus traballos.

Distincións e premios[editar | editar a fonte]

Foi nomeado doutor honoris causa pola Universidade Católica de Lublin en 2004,^[6] pola Universidade Cardeal Stefan Wyszyński en Varsovia en 2007^[7] e pola Pontificia Universidade Católica do Perú en 2008.

O 28 de maio de 2009 o primeiro ministro bávaro Horst Seehofer concedeulle a Orde do Mérito da República Federal de Alemaña (Primeira Clase).

Obra[editar | editar a fonte]

Bonhoeffers Theologie der Sakramente. J. Knecht. 1979.
Für andere da: Christus Kirche Gott in Bonhoeffers Sicht der mündig gewordenen Welt. Verlag Bonifacius-Druckerei. 1980.
Gemeinschaft und Verehrung der Heiligen 1. 1984.
Gemeinschaft und Verehrung der Heiligen 2. 1984.
Heiligenverehrung: ihr Sitz im Leben des Glaubens und ihre Aktualität im ökumenischen Gespräch. Schnell & Steiner. 1986.
Gemeinschaft und Verehrung der Heiligen: geschichtlich-systematische Grundlegung der Hagiologie. Herder. 1986.
Priesterlicher Dienst: theologische Überlegungen. Pressereferat d. Erzdiözese München und Freising. 1988.

Obras colectivas[editar | editar a fonte]

Del lado de los pobres. Xunto con Gustavo Gutiérrez Merino. Instituto Bartolomé de las Casas. 2005.
Remaining in the Truth of Christ: Marriage and Communion in the Catholic Church. Xunto con Walter Brandmüller, Raymond Leo Burke, Carlo Caffarra, Velasio De Paolis, Robert Dodaro, Cyril Vasiľ, Paul Mankowski e John M. Rist. Ignatius Press. 2014.

Notas[editar | editar a fonte]

↑ Weimer, Wolfram (edición) (2012). Pattloch eBook, ed. Who is Who der Katholiken: Ausgabe 2013/2014. pp. 1940–1941. ISBN 9783629320568.
↑ Sala Stampa della Santa Sede, ed. (2 de xullo de 2012). "Rinuncia dell Prefetto della Congregazione per la Dottrina della Fede [...] e nomina del succesore". Bollettino della Sala Stampa della Santa Sede (en italiano) (398).
↑ "Conferme e nomine nella Congregazione per le Chiese Orientali". Bollettino della Sala Stampa della Santa Sede (en italiano) (Sala Stampa della Santa Sede) (B0120). 19 de febreiro de 2014. Il Santo Padre Francesco [...] ha nominato Membri [...] Gerhard Ludwig Müller.
↑ Sala Stampa della Santa Sede, ed. (22 de febreiro de 2014). "Concistoro ordinario pubblico per la creazione dei nuovi cardinali: assegnazione dei titoli o delle diaconie ai nuovi porporati". Bollettino della Sala Stampa della Santa Sede (en italiano) (130).
↑ ^5,0 ^5,1 "Mis experiencias con la teología de la liberación". Páginas (Centro de estudios y publicaciones) 34 (213): 22–31. ISSN 1022-7873. La teología de Gustavo Gutiérrez, independiente del ángulo desde el que se mire, es ortodoxa porque es ortopráctica y nos enseña el adecuado actuar cristiano porque procede de la verdadera fe
↑ Universidade Católica de Lublin (ed.). "Doktorzy Honoris Causa KUL". Consultado o 21 de outubro de 2014.
↑ "Doktorzy Honoris Causa Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie". Arquivado dende o orixinal o 07 de marzo de 2012. Consultado o 20 de outubro de 2014.

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Dignidades da Igrexa católica
Predecesor: Manfred Müller	Bispo de Ratisbona 1 de outubro de 2002 - 2 de xullo de 2012	Sucesor: Rudolf Voderholzer
Predecesor: William Levada	Prefecto da Congregación para a Doutrina da Fe 2 de xullo de 2012 - actualidade	Sucesor: (No cargo)

[WIWK-1] Weimer, Wolfram (edición) (2012). Pattloch eBook, ed. Who is Who der Katholiken: Ausgabe 2013/2014. pp. 1940–1941. ISBN 9783629320568.

[2] Sala Stampa della Santa Sede, ed. (2 de xullo de 2012). "Rinuncia dell Prefetto della Congregazione per la Dottrina della Fede [...] e nomina del succesore". Bollettino della Sala Stampa della Santa Sede (en italiano) (398).

[3] "Conferme e nomine nella Congregazione per le Chiese Orientali". Bollettino della Sala Stampa della Santa Sede (en italiano) (Sala Stampa della Santa Sede) (B0120). 19 de febreiro de 2014. Il Santo Padre Francesco [...] ha nominato Membri [...] Gerhard Ludwig Müller.

[4] Sala Stampa della Santa Sede, ed. (22 de febreiro de 2014). "Concistoro ordinario pubblico per la creazione dei nuovi cardinali: assegnazione dei titoli o delle diaconie ai nuovi porporati". Bollettino della Sala Stampa della Santa Sede (en italiano) (130).

[ConferenciaTL-5] 5,0 ^5,1 "Mis experiencias con la teología de la liberación". Páginas (Centro de estudios y publicaciones) 34 (213): 22–31. ISSN 1022-7873. La teología de Gustavo Gutiérrez, independiente del ángulo desde el que se mire, es ortodoxa porque es ortopráctica y nos enseña el adecuado actuar cristiano porque procede de la verdadera fe

[6] Universidade Católica de Lublin (ed.). "Doktorzy Honoris Causa KUL". Consultado o 21 de outubro de 2014.

[7] "Doktorzy Honoris Causa Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie". Arquivado dende o orixinal o 07 de marzo de 2012. Consultado o 20 de outubro de 2014.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]