Picos de Europa

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Pico Urriellu, nos Picos de Europa

Os Picos de Europa é unha formación montañosa da Cordilleira Cantábrica, ao norte da Península Ibérica, entre Asturias, Castela e León e Cantabria. Está constituída por rocha calcaria carbonífera pregada antes do choque da Península Ibérica coa placa africana. De valor paisaxístico importante, posúe numerosos endemismos. A formación está dentro dos límites do Parque Nacional dos Picos de Europa.

Macizos[editar | editar a fonte]

Nos Picos de Europa distínguense tres macizos montañosos:

Datos xeográficos[editar | editar a fonte]

Peña Ventosa na Liébana

Entre o macizo oriental e o central, sitúase a Garganta do Cares Os Picos de Europa atópanse situados no bordo setentrional da Península, moi preto das costas de Llanes, en Asturias. Esta comunidade e a de Cantabria e mais León, son as que teñen a competencia administrativa no territorio ocupado por este pequeno núcleo montañoso. As súas dimensións aproximadas son de 40 km de longo (L-O) por 20 km de largo (N-S) cunha superficie duns 502 km².

Xeograficamente, os Picos de Europa forman parte do Cordal Cantábrico, pero tanto os estudosos da zona coma os montañeiros os consideraron dende sempre coma unha unidade independente. Os seus trazos orográficos diferéncianos claramente do resto do cordal. Están separados do eixo principal da mesma ata o norte por dous altos outeiros, Panderruedas e o Caben de Remoña, polo que os seus ríos atravesan ou rodean o conxunto para ir desembocar no mar Cantábrico.

Son precisamente os ríos os que delimitan e dividen os Picos de Europa en tres macizos que se aliñan paralelamente á costa, entre esta e o Cordal Cantábrico. Estes son o Macizo Occidental ou Cornión, o Macizo Central ou Los Urrieles e o Macizo Oriental, Andara ou Ándara.

O río Sella constitúe o límite occidental do Cornión e dos Picos en xeral. Nace en Sajambre e tras percorrer o Desfiladeiro de los Beyos, alcanza Cangas de Onís, onde recolle as augas do Güeña, o cal delimita o Macizo Occidental polo norte.

O río Cares separa os Macizos Occidental e Central. Ten a súa orixe en Valdeón e atravesa literalmente os Picos ata Puente Poncebos, onde recibe ao Duje. Este último vén arrodeando o Macizo Central dende as altas praderías de Áliva, entre os Macizos Central e Oriental.

Finalmente, o río Deva establece o límite sur do Macizo Oriental e o leste de tódolos Picos. Nace en Fuente Dé, ao sur do Macizo Central, efectúa un largo percorrido cara ao leste ao longo de Valdebaró, pasa por Potes e desvíase cara ao norte para percorrer o Desfiladero de la Hermida ata Panes. Alí, recolle o Cares, que vén de Arenas de Cabrales polo límite norte do Macizo Oriental.

A maioría dos cursos fluviais que percorren os Picos de Europa, fano polo fondo de angostas gorxas. A máis bela entre todas é a do Cares, pola que discorre unha das rutas excursionistas máis populares do Cordal Cantábrico.

En canto ao relevo, o Macizo Central é o máis esgrevio e no que se atopan as maiores altitudes. A Torre de Cerredo, ou Torrecerredo, cos seus 2.648 m, é o cume máis alto dos Picos de Europa e de todo o cordal. Neste macizo tamén se atopan outros cumios de importancia, coma o coñecido Naranjo de Bulnes (Picu Urriellu), de 2.519 m, ou o Picu Tesorero, de 2.570 m, centro xeográfico dos Picos e punto no que coinciden os límites das comunidades de Asturias, Cantabria e Castela e León.

O Macizo Occidental é o segundo en importancia. Aínda que menos elevado có Central (o seu punto culminante é Peña Santa de Castilla, de 2.596 m), é porén máis extenso. Nel atópanse os Lagos de Covadonga e o seu medio monte posúe grandes atractivos para o excursionismo.

Para rematar, o Macizo Oriental é o máis modesto dos tres. A súa máxima altura atópase no cumio da Morra de Lechugales, de 2.444 m de altitude.

Táboa Resumo dos Cumios dos Picos de Europa
Macizo Occidental Macizo Central Macizo Oriental
Pico Altura
Peña Santa 2.596 m
Torre Santa de Enol 2.486 m
Torre de Enmedio 2.467 m
Aguja José de Prado 2.463 m
Torre de la Horcada 2.455 m
Torre del Torco 2.452 m
Torre de Cebolleda III 2.445 m
Aguja Alpino 2.438 m
Aguja de Juan Menéndez 2.435 m
Aguja Cimadevilla 2.432 m
Aguja Jovellanos 2.430 m
Torre de las Tres Marías I 2.420 m
Torre de Cebolleda II 2.420 m
Torre de las Tres Marías II 2.417 m
Porro del Torco 2.415 m
Torre Bermeja 2.400 m
Torre del Alba 2.393 m
Aguja de Gua 2.386 m
Torre de Cebolleda I 2.380 m
Aguja de Enol 2.362 m
Pico Altura
Torrecerredo 2.648 m
Torre del Llambrión 2.642 m
Torre del Tiro Tirso 2.641 m
Torre sin Nombre 2.638 m
Torre Casiano de Prado 2.622 m
Torre Llastria 2.621 m
Peña Vieja 2.619 m
Torre Blanca 2.617 m
Torre de la Palanca 2.614 m
Torre de Peñalara 2.607 m
Torre Bermeja 2.606 m
Torre del Hoyo Grande 2.602 m
Torre del Tiro Navarro I 2.602 m
Pico de Santa Ana I 2.601 m
Pico de Santa Ana II 2.596 m
Torre del Tiro Navarro II 2.596 m
Torre de las Minas del Carbón 2.595 m
Torre de Coello 2.584 m
Torre del Tiro del Oso 2.576 m
Los Campanarios II 2.572 m
Torre de la Párdida 2.572 m
Pico Tesorero 2.570 m
Los Campanarios I 2.569 m
Los Campanarios III 2.568 m
Torre del Tiro Llago 2.567 m
Risco Saint Saud 2.560 m
Neverón de Urriellu 2.559 m
La Morra 2.554 m
Pico de los Cabrones 2.552 m
Los Campanarios IV 2.543 m
Torre de Labrouche 2.524 m
Pico de Boada 2.523 m
Aguja de la Canalona 2.519 m
Pico Urriellu 2.519 m
Pico Arenizas II 2.515 m
Pico Madejuno 2.513 m
Torre de los Horcados Rojos 2.506 m
Pico Arenizas I 2.504 m
Pico Arenizas III 2.499 m
Aguja de los Cabrones I 2.493 m
Pico Altura
Morra de Lechugales 2.444 m
Silla del Caballo Cimero 2.436 m
Pica del Jierru 2.424 m
Pico Cortés 2.373 m
Pico del grajal de Arriba 2.349 m
Silla del Caballo Cimero 2.339 m
Prao Cortés 2.288 m
La Rasa de la Inagotable 2.284 m
Cuetu La Junciana 2.267 m
Valdomingueru 2.265 m
Torre Santa de Enol, no Macizo Occidental (2.486 m).
Torrecerredo, no Macizo Central (2.648 m).
A piramidal Peña Castil (2.444 m), no Macizo Central.
A Torre de Santa María (2.476 m).

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Outros artigos[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]