Museo Catedralicio de Ourense

Museo Catedralicio de Ourense
Tipo	museo
Data de fundación	1954
En	Ourense
País	Galicia
42°20′10″N 7°51′48″O
[ editar datos en Wikidata ]

Lápida de Baños de Molgas (século VI).

O Museo Catedralicio de Ourense, situado no interior da Catedral, contén unha completa mostra de arte sacra. A súa orixe hai que atrasala ata 1944 cando se decidiu acometer as obras necesarias que permitisen a exhibición das pezas que conservaba a Catedral. As obras foron levadas a cabo polos arquitectos Luis Menéndez Pidal e Francisco Pons Sorolla, sendo inaugurado en 1954.

En 1992 foi reestruturado e ampliado, e existe o proxecto dunha nova ampliación que ocuparía a anexa capela de San Xoán, a antiga escola da Catedral e un patio para expoñer as obras epigráficas.

O Museo está situado no ángulo formado pola nave maior e o brazo sur do transepto, e ocupa as dependencias que se construíron do inacabado claustro gótico (popularmente coñecido como Claustra Nova), con pinturas murais das últimas décadas do século XV ou moi primeiros anos do XVI .

Accédese desde a nave da Epístola, a través dunha porta con arco conopial cara á nave e románica cara ao interior; esta segunda mostra no seu tímpano un Agnus Dei con dous anxos turiferarios. Así, as dúas salas do Museo posúen unha serie moi interesante de capiteis e ménsulas con escenas de caza, animais mitolóxicos, figuras humanas e motivos vexetais.

Colección

Entre as pezas expostas destaca o chamado tesouro de San Rosendo, composto polo báculo do Santo, en marfil, unha ara portátil de pórfiro e prata, un cáliz, unha mitra e outras pezas, todas do século XII. Tamén o anel do Santo, datado de antes do século X.

Pero hai outras moitas pezas de interese: un conxunto de placas de esmalte dun frontal dun relicario, de Limoges, datadas no século XII; unha custodia procesional do XVII (de Enrique de Arfe), unha cruz de acibeche, o relicario dos santos Rosendo e Torcuato, a arqueta de Santa Susana, o busto de Santa Constanza, a lauda cristiá máis antiga de Galicia, do século VI, procedente de Baños de Molgas etc. Tamén hai diversos cálices e ornamentos relixiosos, esculturas en pedra ou madeira dos séculos XVI ó XVIII de artistas como o Mestre de Sobrado, Cornielles de Holanda, Francisco de Moure ou Mateo de Prado; tamén hai algunhas táboas do coro da Catedral.

• 
  Detalle da Crucifixión, pintura mural do século XVI.
• 
  Táboa de San Marcos, procedente do coro.
• 
  Centauro.
• 
  Capitel figurado.
• 
  Capitel con harpías enfrontadas.

Xoias bibliográficas

Finalmente, cómpre destacar dentro do arquivo catedralicio o Misal Auriense, o Breviario Auriense e as Constitucións Sinodais do impresor Tanco. O citado Misal Auriense foi o primeiro libro que se imprentou en Galicia, en 1494, no taller de Rodriguez de la Passera, de Monterrei só 40 anos despois da aparición da Biblia de Gutenberg. Consérvanse só dous exemplares: este da Catedral de Ourense, impreso en pergameo, e outro na Biblioteca Nacional, impreso en papel. Existe un facsímile editado en 1994 pola Xunta de Galicia a partir do exemplar de Ourense, pero incompleto (só reproduce algúns folios de cada sección).

As Constitucións Sinodais son outro incunable escrito polo bispo Manrique de Lara en 1544. O libro establecía as normas de comportamento dos fieis ante os feitos da vida cotiá. O Breviario Auriense, do XV, detalla as oracións que debían rezar os cregos da diocese.

Véxase tamén

Bibliografía

Suárez-Ferrín, Alicia P. (2005). "Las pinturas murales de la Claustra NovaPasión y Redención". En Domínguez, Marcelina Calvo. Camino de paz: Mane nobiscum Domine, Catedral de Ourense, julio / noviembre, 2005. Consellería de Cultura, Comunicación Social e Turismo. pp. 141–156. ISBN 978-84-453-4072-1. 

Ligazóns externas

• Bispado de Ourense (en galego)