Ludwig Schnorr von Carolsfeld
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 2 de xullo de 1836 Múnic |
| Morte | 21 de xullo de 1865 (29 anos) Dresden |
| Causa da morte | meninxite |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | Reino de Baviera |
| Educación | Kreuzschule (en)  |
| Actividade | |
| Ocupación | cantante de ópera , compositor |
| Lingua | Lingua alemá |
| Tesitura | Heldentenor (pt) |
| Instrumento | Voz |
Familia | |
| Cónxuxe | Malvina Garrigues (1860–) |
| Pai | Julius Schnorr von Carolsfeld (pt) |
 | |
Ludwig Schnorr von Carolsfeld, nado o 2 de xullo de 1836 en Múnic (daquela no Reino de Baviera e actualmente en Alemaña) e finado o 21 de xullo de 1865 en Dresde (daquela no Reino de Saxonia e actualmente en Alemaña), foi o primeiro Heldertenor (tenor heroico) alemán, sendo o primeiro en encarnar a Tristan na ópera de Richard Wagner Tristan und Isolde. A súa prometedora carreira foi interrompida por unha grave enfermidade que o mataría aos 28 anos de idade, logo de tan só catro representacións do papel de Tristán.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Ludwig Schnorr von Carolsfeld naceu en Múnic. Era fillo do famoso pintor Julius Schnorr von Carolsfeld. Posteriormente, converteuse en alumno da Kreuzschule de Dresde, onde se encontraba o Dresdner Kreuzchor (coro). Isto puido influír na súa decisión de non seguir a tradición familiar de converterse en pintor profesional e estudar canto no seu lugar, tomando clases de canto no Conservatorio de Leipzig.
Realizou o seu debut en 1858 en Karlsruhe, e en 1860 tamén cantou na Semperoper de Dresde e na Bayerische Staatsoper de Múnic, na ópera de Bellini Norma e na de Weber Der Freischütz. Pronto adquiriu fama como cantante intelixente e dedicado, cunha voz forte que o levou a protagonizar óperas de Richard Wagner e Giuseppe Verdi.
En 1860, Schnorr casou coa soprano dinamarquesa Malvina Garrigues, que era dez anos maior e que reduciu as súas aparicións en escena para apoiar a prometedora carreira do seu home.
O rei Lois II de Baviera escoitou o tenor encarnando a Lohengrin na ópera homónima de Wagner en 1861. Dise que esta representación foi unha da serie de representacións que converteron ao rei nun fervente partidario de Wagner e a súa música.
En 1862, Schnorr e a súa muller coñeceron a Wagner en Biebrich, cerca de Wiesbaden; Wagner propúxolles que cantasen pasaxes da súa nova ópera, Tristan und Isolde, mentres que el os acompañaría ao piano. Aparentemente, o compositor quedou impresionado co resultado.
Un intento de representar a ópera en Viena fracasou logo de 70 ensaios, entre outras cousas porque o tenor residente non era capaz de dominar o esixente papel de Tristan. Foi entón cando Wagner chamou a Schnorr von Carolsfeld e á súa muller para encarnar a Tristan e Isolde, o rei Ludwig patrocinou o renovado intento de montar a ópera, que finalmente se estreou en Múnic o 10 de xuño de 1865, aínda que a ópera recibiu críticas mixtas, con algúns críticos que a xulgaron como "indecente".
Seis semanas e catro representacións de Tristan und Isolde despois, o cantante morría en Dresde, tan só 19 días antes do seu 29º aniversario. A súa morte prematura e misteriosa fixeron del unha lenda, e con frecuencia foi atribuída ao enorme esforzo que requiría o papel de Tristan (un papel que infrinxiu un esforzo inédito ata ese momento dentro do xénero lírico). En realidade, non obstante, foi debido a complicacións reumáticas que causaron un ictus do que o tenor non se puido sobrepoñer.
Logo da morte do seu home, Malvina non foi capaz de continuar a súa carreira e retirouse dos escenarios.
Está enterrado xunto a seu pai no cemiterio de Santa Anne de Dresde.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
 |
A Galipedia ten un portal sobre: Ópera |
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- David Ewen, Encyclopedia of the Opera.
- Franz Schnorr von Carolsfeld: Schnorr von Carolsfeld, Ludwig. Allgemeine Deutsche Biographie (ADB). Band 32. Duncker & Humblot, Leipzig 1891, S. 190 f.
- Richard Wagner: Meine Erinnerungen an Ludwig Schnorr von Carolsfeld. Gesammelte Schriften und Dichtungen. 4. Aufl., Band 8. Fritsch, Leipzig 1907, S. 181ff.
- Wendelin Weißheimer: Erlebnisse mit Richard Wagner, Franz Liszt und vielen anderen Zeitgenossen, Stuttgart /Leipzig 1898.
- Schnorr von Carolsfeld, Ludwig. Meyers Großes Konversations-Lexikon. Band 17. Bibliogr. Inst., Leipzig 1909, S. 935.
- C. H. N. Garrigues: Ein ideales Sängerpaar – Ludwig Schnorr von Carolsfeld und Malvina Schnorr von Carolsfeld geb. Garrigues. Levin & Nunksgaard, Kopenhagen 1937.
Ligazóns externas[editar | editar a fonte]
- Enciclopedia Británica Arquivado 13 de febreiro de 2021 en Wayback Machine. (en inglés)
