Estación intermodal

Unha estación intermodal é unha infraestrutura de transporte construída sobre a base dunha estación de ferrocarril que acolle traxectos de longa distancia (incluíndo a alta velocidade), de media distancia e, de ser o caso, de proximidade, así como unha estación de autobuses para o transporte interurbano e unha parada de autobús urbano. En cidades que contan con rede de metro tamén adoitan integrar unha unha estación de metro.

Exemplos[editar | editar a fonte]

Exemplos destas estacións son:

a Estación do Oriente de Lisboa. Proxectada polo arquitecto e enxeñeiro español Santiago Calatrava e inaugurada en 1998, dá servizo ás liñas de ferrocarril de Lisboa, Sintra e Azambuja, Intercidades, Alfa Pendular, Sud-Express (Internacional) e trens Rexionais. Inclúe unha terminal de autobuses e unha estación da liña vermella do metro de Lisboa. Conta ademais con aparcadoiro e parada de taxis.
a Estación de Vigo-Urzaiz. Construída no mesmo lugar en que se levantaba a antiga estación de trens de Vigo, estaba chamada a ser a primeira estación intermodal de Galiza, se ben a de Santiago acabou tornando intermodal antes^[1]. Inaugurouse, unicamente como terminal ferroviaria, o 6 de marzo de 2015, coa entrada do primeiro tren comercial de viaxeiros.^[2] A construción da nova infraestrutura intermodal iniciou en 2016 e a conclusión prevíase para 2018, coa integración da nova terminal de autobuses. Segundo a Xunta, estas actuacións debían ir acompañadas da execución dos «compromisos do Concello no referente á reordenación dos accesos viais e das necesidades urbanísticas».^[3] En 2021 abriu o centro comercial anexo e en 2022 comezou a operar como estación de autobuses^[4].
a Estación da Coruña-San Cristovo. A transformación en intermodal da estación coruñesa comezou a planearse nos primeiros anos da década do 2000, baseándose principalmente nas directrices do urbanista Joan Busquets, para agrupar nun mesmo recinto a estación de ferrocarril, a de autobuses interurbanos, a do proxectado metro lixeiro e unha parada de taxis, barallándose posibilidades de incluír vivendas e até un parque botánico nela. Entre os 7 proxectos presentados a concurso, foi elixido por unanimidade do xurado establecido ao efecto, en 2011, o presentado polo arquitecto César Portela. Como consecuencia da crise económica de 2008, a finais do 2012 o goberno central solicitou ao gañador do proxecto a presentación dunha nova proposta para abaratar o seu custo.^[5]