Ernesto Ekaizer

Ernesto Ekaizer
	;
Biografía
Nacemento	1949 (74/75 anos); Buenos Aires, Arxentina
Director Cinco Días (en)
	1989 – 1993
Datos persoais
País de nacionalidade	Arxentina ; España
Actividade
Campo de traballo	Xornalismo de investigación e xornalismo
Ocupación	xornalista , escritor
Empregador	El Periódico de Catalunya (2021–) ; El País (2013–) ; Diari Ara (década de 2010–) ; Público (2008–2008)
Lingua	Lingua castelá
Participou en
21 de xaneiro de 2004	Reunión Anual do Foro Económico Mundial de 2004
Obra
	Obras destacables (1985) Q51536205 ; (1994) Q51536235 ; (1996) Q51536245 ; (1997) Q51536257 ; (2003) Q51536284 ; (2004) Q51536295 ; (2012) Q51536307 ; (2013) Q51536332 ; (2015) Q51536351 ;
	Premios (2000) Ortega y Gasset Awards (en) ;

Ernesto Ekaizer, nado en Bos Aires (Arxentina) en 1949, é un xornalista e escritor arxentino que reside e traballa en España.

É autor, entre outros, do libro Indecentes, publicado en 2012, obra que interpreta a crise económica de 2008 en diante e, de maneira específica, a española, como unha estafa á sociedade por parte do sector financeiro nacional e internacional.^[1]

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Primeiros anos[editar | editar a fonte]

Naceu en Bos Aires, no seo dunha familia emigrante de orixe xudía asquenací, por liña paterna. Tras traballar na revista Panorama e o diario La Opinión (entre outras publicacións arxentinas), trasladouse a España, onde foi redactor xefe do diario barcelonés La Vanguardia en Madrid, columnista da revista Cambio 16, subdirector da revista El Globo, director do diario económico Cinco Días e director adxunto do diario El País. É un colaborador asiduo en radio e televisión.

Xornal El País[editar | editar a fonte]

En 1998 foi enviado especial do xornal El País para cubrir os acontecementos relacionados co caso Pinochet. Ekaizer narrou os episodios xudiciais do ex-ditador chileno en Londres, e seguiu a evolución política e diplomática do caso, que se desenvolveu en Madrid, Santiago de Chile, Londres, Nova York e Washington. Este seguimento do caso permitiulle realizar o guión do documental Augusto Pinochet, prisionero de la ley, para a canle Tele 5, colaborando tamén na dirección do mesmo; como conselleiro técnico, colaborou con Patricio Guzmán na realización do seu filme El caso Pinochet. Ekaizer obtivo o premio Ortega y Gasset de xornalismo en maio do ano 2000 polos seus traballos sobre o caso Pinochet. Tres anos despois publicou o libro Yo, Augusto sobre o ditador chileno.^[2]

Dende El País, Ekaizer cuestionou o tratamento dado aos atentados do 11-M en Madrid por outros medios de comunicación, con duras críticas a Pedro J. Ramírez, director do diario El Mundo, e a Federico Jiménez Losantos, director do programa «La mañana» da cadea de radio COPE e vicepresidente de Libertad Digital.^[3] Tamén publicou, co título "Actas", as charlas mantidas durante a reunión nun rancho de Crawford do entón presidente español José María Aznar co presidente dos Estados Unidos George W. Bush tres semanas antes do ataque estadounidense a Iraq, nas que o presidente español solicitaba ao seu homólogo estadounidense argumentos para superar a oposición da opinión pública española.

Diario Público[editar | editar a fonte]

En 2008, após acadar o posto de adxunto ao director de El País, Ekaizer abandonou o diario para incorporarse, o 1 de febreiro dese ano, ao novo diario Público, fundado en 2007. Asumiu o posto de editor executivo, coordinando tamén o consello asesor á dirección na súa liña editorial e escribindo como analista e columnista.^[4]

Televisión e radio[editar | editar a fonte]

Dende principios da década de 2000, Ekaizer participa asiduamente en faladoiros xornalísticos sobre actualidade política para televisión e radio, en programas como La mirada crítica, Ruedo ibérico, Al rojo vivo, Las mañanas de Cuatro, Madrid opina, Versió RAC 1, Espejo Público ou Las cosas claras.

Obras[editar | editar a fonte]

José María Ruiz-Mateos, el último magnate (1985)
Banqueros de rapiña (1994)
Vendetta (1996)
El farol (1997)
Yo, Augusto (2003)
Guerra y castigo (2004)
Indecentes. Crónica de un atraco perfecto (2012)^[1]
El caso Bárcenas (2013)
Queríamos tanto a Luis (2015)
El libro negro: la crisis de Bankia y las cajas (2018)
La novel·la de la rebel·lió: Cròniques del judici (2019)
El crispavirus (2020)
El rey al desnudo (2021)
Operación Jaque Mate (2023)

Notas[editar | editar a fonte]

↑ ^1,0 ^1,1 Indecentes, Ernesto Ekaizer, Espasa (2012) (arquivado en Archive.org), páxina web do libro.
↑ "Los internautas preguntan a Ernesto Ekaizer". ElPaís.com. 11 de setembro de 2003. Consultado o 22 de marzo de 2009. O 11 de setembro de 1973 un golpe militar liderado polo xeneral Augusto Pinochet derrocaba o Goberno de Salvador Allende. Despois de tres anos de investigación, Ernesto Ekaizer publicou o libro Yo, Augusto sobre o ditador chileno, coincidindo co 30 aniversario do golpe. O autor charlou cos lectores.
↑ Raúl Vilas (22 de xaneiro de 2008). "Soy Ernesto Ekaizer, del diario El País". Libertad Digital.
↑ "Ernesto Ekaizer se incorpora a 'Público'". Público.es. 22 de xaneiro de 2008. Arquivado dende o orixinal o 27 de febreiro de 2009.

[indecentes-1] 1,0 ^1,1 Indecentes, Ernesto Ekaizer, Espasa (2012) (arquivado en Archive.org), páxina web do libro.

[2] "Los internautas preguntan a Ernesto Ekaizer". ElPaís.com. 11 de setembro de 2003. Consultado o 22 de marzo de 2009. O 11 de setembro de 1973 un golpe militar liderado polo xeneral Augusto Pinochet derrocaba o Goberno de Salvador Allende. Despois de tres anos de investigación, Ernesto Ekaizer publicou o libro Yo, Augusto sobre o ditador chileno, coincidindo co 30 aniversario do golpe. O autor charlou cos lectores.

[3] Raúl Vilas (22 de xaneiro de 2008). "Soy Ernesto Ekaizer, del diario El País". Libertad Digital.

[4] "Ernesto Ekaizer se incorpora a 'Público'". Público.es. 22 de xaneiro de 2008. Arquivado dende o orixinal o 27 de febreiro de 2009.

[1]

[2]

[3]

[4]