Eric Thompson

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Infotaula de personaEric Thompson

Editar o valor em Wikidata
Biografía
Nacemento4 de novembro de 1919 Editar o valor em Wikidata
Surbiton, Reino Unido (pt) Traducir Editar o valor em Wikidata
Morte22 de agosto de 2015 Editar o valor em Wikidata (95 anos)
Guildford, Reino Unido (pt) Traducir Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
País de nacionalidadeReino Unido Editar o valor em Wikidata
Actividade
Ocupaciónpiloto de Fórmula Un Editar o valor em Wikidata
LinguaLingua inglesa Editar o valor em Wikidata
Deporteautomobilismo Editar o valor em Wikidata
Participou en
24 Horas de Le Mans Editar o valor em Wikidata

Eric David Thompson (4 de novembro de 1919 – 22de agosto de 2015)[1][2] foi un piloto, vendedor de libros e corredor de seguros británico. Participou en carreiras de coches deportivos entre 1949 e 1955 obtendo o seu maior éxito ao terminar terceiro nas 24 Horas de Le Mans de 1951 e participou no Gran Premio do Reino Unido de 1952.

Thompson traballou como corredor de Lloyd's of London. A súa andaina nas carreiras comezou en 1948, competindo con coches para HRG. Gañou a clase de 1,5 litros nas Les 24 Heures du Mans en 1949 e pilotou para Aston Martin conducindo un DB2 ao terceiro posto nas 24 horas de Le Mans de 1951. Tamén pilotou en Fórmula Libre, RAC Tourist Trophy e Fórmula 2 acadando un éxito menor. Participou na súa única carreira de Fórmula 1 no Gran Premio do Reino Unido de 1952 terminando quinto e despois traballou en Lloyd's. Retirouse das carreiras de motor a finais de 1955. Thompson renunciou a Lloyd's nos anos 80 e converteuse nun comerciante de libros raros sobre automobilismo.

Biografía[editar | editar a fonte]

Inicios[editar | editar a fonte]

Thompson naceu o 4 de novembro de 1919 en Ditton Hill, Surrey. Na súa infancia desenvolveu un interese polo automobilismo, converténdose nun fan de Richard Seaman. Despois de deixar a escola secundaria, Thompson atopou un traballo en Lloyd's of London como corredor de seguros. O traballo estaba ben remunerado e requiría compromiso, lealdade e longas horas de traballo. Thompson gañou moitos premios polo seu esforzo e durante a segunda guerra mundial estivo no servizo activo.[3]

Andaina[editar | editar a fonte]

Despois da guerra, Thompson decidiu seguir a súa paixón polas carreiras de motor. Comezou a súa andaina nas carreiras en 1948 aos 28 anos e estivo ben financiado. Thompson continuou traballando en Lloyd's de Londres e tiña dereito a dúas semanas de vacacións, con cada terceira fin de semana libre, cando corría.[3] A súa primeira carreira foi as 12 Horas de París celebrada no Autódromo de Linas-Montlhéry nunha condución compartida con Robin Richards pilotando un HRG, quedando cuarto na clase de 1,5 litros e 17º na xeral.[4]

En 1949 Thompson debutou nas 24 Horas de Le Mans con HRG compartindo o seu volante con Fairman Jack. A parella gañou a clase de 1,5 litros e quedou oitavo na xeral.[4] Máis tarde entraron nas 24 horas de Bélxica, no Circuíto de Spa-Francorchamps onde obtivo a vitoria na súa clase.[3] Thompson tamén gañou dúas carreiras de handicap en Goodwood. [5] Posteriormente Thompson gañou a clase no Silverstone International Trophy e quedou sexto na súa categoría na Prescott Hillclimb. En 1950 uniuse a Aston Martin e apoiou a tres pilotos: Reg Parnell, Peter Collins e Roy Salvadori.[3]

A primeira carreira de Thompson para Aston Martin foi unha carreira dunha hora disputada en Silverstone onde terminou cuarto na súa clase e 14º na xeral. Tamén participou nas 24 Horas de Le Mans de 1950 compartindo un Aston Martin DB2 con John Gordon pero foi forzado a retirarse despois de nove voltas por fallo no motor.[3] Thompson tamén correu con HRG e conseguiu unha vitoria de clase quedando segundo na xeral en Blandford, terceiro nun Goodwood Handicap e obtivo unha vitoria de clase no Sprint da Universidade de Cambridge en Bedwell Hey. No mesmo ano Thompson debutou na Fórmula 3 pilotando un Cooper-Vincent en Castle Combe onde se retirou. [3]

En 1951 Thompson competiu de xeito destacado nas carreiras de rodas abertas. Competiu na Copa Goodwood Lavant nun Cooper terminando quinto e terminou na mesma posición nun Bugatti Type 51 nun evento de Boreham Libre. Máis tarde competiu nun ERA / Delage e Delahaye e noutras fórmulas Libre, e participou en eventos de coches deportivos cun Aston Martin DB2 no RAC Tourist Trophy onde terminou terceiro na súa clase e oitavo na xeral.[3] No equipo oficial, Thompson compartiu un DB2 con Lance Macklin nas 24 Horas de Le Mans de 1951, onde a parella acadou a vitoria na clase de 3 litros e quedou terceira na xeral.[6]

En 1952 Thompson participou nas súas terceiras 24 Horas de Le Mans pilotando un Aston Martin DB3 xunto a Parnell pero retirouse por problemas de transmisión. A parella sufriu unha nova retirada nas Nove horas de Goodwood cando, durante a carreira, o coche que conducía Thompson entrou no pitlane fumeando e Parnell non estaba preparado para tomar o asento. Parnell colleu a Thompson polo brazo e arrastrouno antes de que o coche se incendiara. [3] Durante todo o ano conduciu un DB2 inscrito por Peter Walker, logrando dúas vitorias en eventos de handicap en Goodwood e unha en Snetterton cunha sétima e oitava praza no mesmo circuíto. Máis tarde acadou o terceiro posto na CUAC Bottisham Sprint. Thompson gañou a segunda, a sétima e a décima carreiras en Snetterton, o terceiro en Boreham e Castle Combe pilotando un ERA/Delage e o quinto nun ERA privado no evento Grand Prix do Reino Unido Libre. [3]

Fórmula Un[editar | editar a fonte]

Thompson participou nun Connaught para o Gran Premio do Reino Unido de 1952 cun motor Lea-Francis e clasificou o coche noveno na grella.[7] Na carreira recuperou unha posición cando o piloto de Gordini Robert Manzon viuse obrigado a retirarse cun problema de embrague. Logrou terminar no quinto posto, a tres voltas do gañador da carreira Alberto Ascari e por diante do campión do mundo de pilotos de 1950 Giuseppe Farina e detrás do seu compañeiro de equipo Dennis Poore.[8]

Despois da Fórmula Un[editar | editar a fonte]

Thompson participou nas 24 Horas de Le Mans de 1953 nun Aston Martin DB3S con Poore coma parella retirándose por un fallo de ignición despois de 182 voltas.[3] Parnell e Thompson participaron nas Goodwood Nine Hours con Parnell pilotando na primeira etapa e Thompson nas seguintes 70 voltas. Parnell fíxose cargo despois de 77 voltas e sufriu unha picada 22 voltas despois. Despois de entrar en boxes, Parnell deu outras 53 voltas, tomando Thompson o relevo ás 21:45. Despois de problemas co embrague, Thompson reincorporouse a falta de 2 horas e 15 minutos. A parella acabou gañando a carreira. Ambos participaron no Tourist Trophy dese ano, onde quedaron segundos.[3]

Thompson conseguiu o segundo posto en Thruxton e levou un Aston Martin DB2 ao quinto posto no Goodwood Easter Handicap e fíxo sexto nunha carreira Libre pilotando un Aston Martin DB3, pero viuse obrigado a retirarse das 6 horas de Silverstone. Participou en carreiras monoplaras pilotando un Connaught A-Type a dúas vitorias en Snetterton e segundo nunha carreira Libre no campionato de Fórmula 2.[3]

En 1954 Thompson reduciu a súa presenza na escena automobilística nacional. Pasou o ano pilotando un Aston Martin DB2 e disputou as 24 Horas de Le Mans de 1954 nun Lagonda DP115 con Poore. A parella retirouse tras un fallo despois de 25 voltas.[3][9] En 1955 Thompson anunciou a súa retirada das carreiras de motor debido á presión do seu traballo e pilotou nas súas derradeiras 24 Horas de Le Mans de 1955 onde se retirou con problemas de motor despois de 60 voltas.[4] Tamén pilotou nas Nove horas de Goodwood nun Connaught-Lea-Francis ALSR con Kenneth McAlpine, acabando 16º. A última carreira competitiva de Thompson foi en 1956 nos CUAC Speed ​​Trials, conducindo un Jason de 498cc co que logrou o segundo posto na súa clase. [10]

Despois do automobilismo[editar | editar a fonte]

Despois de anunciar a súa retirada do automobilismo, Thompson concentrouse no seu traballo en Lloyd's. Renunciou ao seu traballo na década de 1980 e abriu unha libraría preto de Guildford, vendendo libros raros sobre a historia das carreiras de motor.[11][12] Thompson tamén fixo aparicións ocasionais en festivais históricos.[3] Converteuse no primeiro piloto que ingresou no Salón da Fama dos Pilotos de Le Mans en 2013.[13]

Rexistro de carreiras[editar | editar a fonte]

Traxectoria profesional[editar | editar a fonte]

Tempada Series Posición Equipo Coche
1951 24 Horas de Le Mans de 1951 [14] 3º Aston Martin Aston Martin DB2
1952 Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1952 [15] 16º Connaught Engineering Connaught-Lea Francis A
1953 Aston Martin Owners Club F2 Race [16] 1º Connaught A
9 Horas de Goodwood [17] 1º David Brown Aston Martin DB3S
RedeX Trophy [18] 1º Connaught A
Tourist Trophy [19] 2º Aston Martin Aston Martin DB3S
AMOC Trophy [20] 3º Connaught A

Resultados completos na Fórmula 1[editar | editar a fonte]

(Chave) (carreiras en letra grosa indican pole position; carreiras en itálica indican volta rápida)

Ano Equipo Chasis Motor 1 2 3 4 5 6 7 8 Pos. Puntos
1952 Connaught Engineering Connaught Type A Lea-Francis 4 en liña SUI 500 BEL FRA GBR
5 		ALE NED ITA 16º 2

Resultados completos das 24 Horas de Le Mans[editar | editar a fonte]

Ano Equipo Co-Pilotos Coche Clase Voltas Pos. Clase
Pos.
1949 Ecurie Lapin Blanc Jack Fairman HRG Lightweight S1.5 202 8th 1º
1950 Aston Martin Ltd. John Gordon Aston Martin DB2 S3.0 8 DNF
Motor
1951 Aston Martin Ltd. Lance Macklin Aston Martin DB2 S3.0 257 3º 1º
1952 Aston Martin Ltd. Reg Parnell Aston Martin DB3S S3.0 Ret.
Transmisión
1953 Aston Martin Ltd. Dennis Poore Aston Martin DB3S S3.0 182 Ret.DNF
Encendido
1954 David Brown Dennis Poore Lagonda DP115 S5.0 26 Ret.
Accidente
1955 Connaught Engineering Ken McAlpine Connaught AL/SR S1.5 60 Ret
Motor

Resultados completos nas 24 Horas de Spa[editar | editar a fonte]

Ano Equipo Co-Pilotos Coche Clase Voltas Pos. Clase
Pos.
1949 Ecurie Lapin Blanc Jack Fairman HRG Lightweight S1.5 10º 1º

Resultados completos nas 12 Horas de París[editar | editar a fonte]

Ano Equipo Co-Pilotos Coche Clase Pos. Clase
Pos.
1948 Ecurie Lapin Blanc Robin Richards HRG-Singer 1100 1.1 17º 4º

Notas[editar | editar a fonte]

  1. ↑ "Obituary: Eric Thompson 1919-2015". Other News. Autosport.com. 2015-08-25. Consultado o 2015-08-25. 
  2. ↑ "In Memoriam: Eric Thompson (1919-2015)". Le Mans (en French). Endurance-Info.com. 2015-08-25. Arquivado dende o orixinal o 24 de setembro de 2015. Consultado o 2015-08-25. 
  3. ↑ 3,00 3,01 3,02 3,03 3,04 3,05 3,06 3,07 3,08 3,09 3,10 3,11 3,12 3,13 "Eric Thompson – Biography". F1Rejects.com. Arquivado dende o orixinal o 24 de outubro de 2006. Consultado o 25 de outubro de 2014. 
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 "Thompson, Eric". British Racing Drivers Club. Arquivado dende o orixinal o 02 de decembro de 2007. Consultado o 25 de outbro de 2014. 
  5. ↑ Peter Scherer, "50 Years of British Grand Prix Drivers ", tfm Publishing, 1999, p.91.
  6. ↑ Harbord, Charles (10 de decembro de 2004). "Eric Thompson – 3rd at Le Mans in 1951". Classic Driver. Consultado o 25 de outubro de 2014. 
  7. ↑ "1952 British GP – Starting Grid". ChicaneF1.com. Consultado o 25 de outubro de 2014. 
  8. ↑ "1952 British Grand Prix". Formula1.com. Formula One Management. Consultado o 25 de outubro de 2014. 
  9. ↑ Gardiner, Tony (2004). The Brighton National Speed Trials. Veloce Publishing. p. 15. ISBN 1903706882. 
  10. ↑ Scherer, Peter (1999). Publicación TFM, ed. 50 Years of British Grand Prix Drivers. p. 91. 
  11. ↑ "Eric Thompson". oldracingcars.com. Consultado o 25 de outubro de 2014. 
  12. ↑ "Drivers: Eric Thompson". GrandPrix.com. Inside F1, Inc. Consultado o 25 de outubro de 2014. 
  13. ↑ Hergault, Julien (14 de abril de 2013). "Le Mans Drivers Hall of Fame". 24h-LeMans.com. Arquivado dende o orixinal o 03 de novembro de 2014. Consultado o 25 de outubro de 2014. 
  14. ↑ "Le Mans 24 Hours 1951 - Race Results - Racing Sports Cars". www.racingsportscars.com. Consultado o 8 de novembro de 2016. 
  15. ↑ "1952 F1 Results & Standings Schedule | F1-Fansite.com". F1-Fansite.com (en inglés). Consultado o 8 de novembro de 2016. 
  16. ↑ "1953 Aston Martin Owners Club - ChicaneF1.com". www.chicanef1.com. Consultado o 8 de novembro de 2016. 
  17. ↑ "9 h Goodwood 1953 - Race Results - Racing Sports Cars". www.racingsportscars.com. Consultado o 8 de novembro de 2016. 
  18. ↑ "1945 Robert Benoist Cup - ChicaneF1.com". www.chicanef1.com. Consultado o 8 de novembro de 2016. 
  19. ↑ "Tourist Trophy 1953 - Race Results - Racing Sports Cars". www.racingsportscars.com. Consultado o 8 de novembro de 2016. 
  20. ↑ Galpin, Darren. "1953 Formula Libre Races". www.teamdan.com. Arquivado dende o orixinal o 04 de marzo de 2016. Consultado o 8 de novembro de 2016. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]

Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Eric_Thompson&oldid=6704441»