Chocolates Matías López

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Chocolates Matías López
"Los gordos y los flacos", obra de Francisco Javier Ortego y Vereda, incluída na publicación titulada Cuando El Escorial olía a chocolate.
Tipoempresa
Data de fundación1851
Fundador(es)Matías López López
SedeMadrid e O Escorial
PaísEspaña
[ editar datos en Wikidata ]
Anuncio de Chocolates Matías López na revista "Gran Vida" (1908), co texto: "Qué dulce es la vida corriendo en pos del amor y comiendo bombones de Matías López".

Chocolates y Dulces Matías López é unha empresa produtora de chocolate española fundada en 1851 polo empresario galego Matías López López.[1] A empresa instalouse nos seus inicios en Madrid para pasar a finais de século XIX ao Escorial.

Historia[editar | editar a fonte]

Inicios[editar | editar a fonte]

Matías López chegou a Madrid en 1844 con dezanove anos, e traballou nun obradoiro de chocolate desde entón. A súa estratexia era repartir os produtos entre familiares e amigos, e grazas ao marketing oral foi incrementando a demanda. Aos poucos foi adquirindo muíños de cacao, algúns propulsados por vapor, que melloraron a produción.[1] A empresa medrou e trasladou a súa fábrica de Madrid ao Escorial, onde en 1871 comprou a Rafael Taboada & Cía. a azucreira Alianza Industrial, SA, que non tiña éxito.

Mercado[editar | editar a fonte]

As campañas de mercadotecnia de Matías foron innovadoras. Contratou ao famoso litógrafo madrileño N. González, para que en colaboración co debuxante Francisco Ortega Vereda deseñaran o primeiro cartel publicitario de España, coñecido popularmente como "El gordo y el flaco".[2] [3] Chegou a editar unha serie de vinte e cinco postais coa súa publicidade en dúas edicións. A publicidade deste chocolate foi moi famosa no século XIX, incluíndo un pasodoble como himno da compañía.[4]

A expansión provocou a venda de chocolates en toda a Península Ibérica. En 1870 elaboraba cerca de 5 tonetadas ao día, representando o 80% do consumo de chocolate en España[2]. Os custos tarifarios impediron ao principio que se estendese a mercados exteriores cun prezo competitivo. Despois vendeuse nos mercados europeos e americanos.

Política laboral[editar | editar a fonte]

Matías López creou un barrio de vivendas arredor da Fábrica, a Primera Ciudad Lineal para os traballadores, que contaba cunha cooperativa alimentaria ("la Cope"), unha Escola Nacional de nenos e nenas (construída por Viuda e Hijos de Matías López) e unha capela dedicada a San Matías. Foi un dos primeiros en establecer a xornada laboral de 8 horas; e creou a Seguridade Social e a Seguridade Sanitaria para os seus traballadores e as súas familias, sendo un pioneiro no Estado español. Deulles préstamos por 25 anos ou máis para a compra das súas vivendas. Na súa cidade natal, Sarria (Lugo), os seus sucesores instalaron un Colexio Público[5] e o Hospital Municipal Campo de Outeiro, inaugurado en 1909[6].

Século XX e XXI[editar | editar a fonte]

Finado en xuño de 1891, a empresa pasou aos seus fillos, contando naquel momento con 500 traballadores e sendo un dos 3 chocolateiros máis importantes de Europa, despois das suízas Nestlé e Lindt.[3][7] Cos herdeiros á fronte, a empresa pasou por diversas vicisitudes, pasando de sociedade limitada a sociedade anónima e en 1964 a fábrica pechou, deixando 115 empregados no paro. Aínda que non faltou a demanda, os provedores non seguiron dándolles crédito.[8]

Os terreos da fábrica e do barrio dos chocolateiros están hoxe ocupados pola urbanización Parque Real. Os traballadores que tiñan vivendas no barrio foron desaloxados a cambio de terreos anexos a ese barrio. Alí non se construíron as súas novas vivendas e acabaron constituíndo a cooperativa de vivenda Virgen de la Herrería, situada ao outro lado do ferrocarril.

Daquela grande industria non queda nada e os obreiros nunca cobraron os últimos días traballados.

A marca volveu ao mercado en 2014[3][9] cun produto diferente, xa que ao pechar nos anos 60 os obreiros decidiron queimar a fórmula[10].

Notas[editar | editar a fonte]

  1. ↑ 1,0 1,1 Rafael Montal Montesa, (1999), El Chocolate, «Las Semillas de Oro», Zaragoza, Goberno de Aragón, pp. 255-258.
  2. ↑ 2,0 2,1 "Matías López, el gallego rey del chocolate e inventor de la publicidad moderna" (en castelán). 24 de novembro de 2019. Consultado o 14 de agosto de 2020. 
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 Chocolates y Dulces Matías López (22 de marzo de 2015). "Chocolates y Dulces Matías López. Una Marca con Historia" (en castelán). Arquivado dende o orixinal o 23 de outubro de 2016. Consultado o 6 de novembro de 2016. 
  4. ↑ Pedro Montoliú Camps, (2001), Madrid en la posguerra, 1939-1946: los años de la represión, Madrid, p. 357.
  5. ↑ "O mecenas Matías López". La Voz de Galicia. 2004-10-30. Consultado o 2022-07-01. 
  6. ↑ "Sarria". www.caminofrances.org (en castelán). Consultado o 2022-07-01. 
  7. ↑ "Deseño galego: innovación e tradición". Pazo de Vilane; Crónicas do galiñeiro. 2021-04-21. Consultado o 2022-07-01. 
  8. ↑ Sánchez Meco, Gregorio, (1996), Cuando El Escorial olía a chocolate (en castelán)
  9. ↑ "Matías López, chocolate de lujo de Madrid" (en castelán). 10 de outubro de 2015. Consultado o 14 de agosto de 2020. 
  10. ↑ "El Monasterio dulce del Escorial". elmundo.es (en castelán). Consultado o 1 de xullo de 2022. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]

Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Chocolates_Matías_López&oldid=6286343»