Touciño
O touciño (
pronunciación (axuda · info)) ou lardo é a graxa que ten o porco debaixo da pel, particularmente a do abdome e a do lombo.[1] O sinónimo lardo úsase especialmente para referirse ao touciño do xamón.[2]
É un produto cárnico que comprende a epiderme e as capas de tecido adiposo que se encontran baixo dela, na derme. Fundido, obtense a manteiga de porco.
Ás veces está entrefebrado, é dicir, que ten febras de carne ou magro. Daquela adoita chamarse touciño entrefebrado,[3] bacon, ou beicon.[4].
É un alimento de gran valor enerxético, unhas 9 kcal/g (37,7 kJ/g).
Etimoloxía[editar | editar a fonte]
Semella que a súa orixe está no latín tucca ‘caldo manteigoso’, que daría lugar a tuccetum ‘carne salgada’ e no latín vulgar a *tuccinum (lardo)[5].
Consumo[editar | editar a fonte]
En Galicia adoita encontrarse nos mercados (e consumirse) fresco ou conservado salgado e, modernamente, na industria, afumado (especialmente o béicon).
O touciño pode comerse cru, frito, asado, grellado ou formando parte do cocido,[6] ou utilizado como ingrediente coadxuvante na saborización de pratos (por exemplo, nos arroces e nas pizzas). Así mesmo úsase para envolver pezas de carne en asados, especialmente de aves de caza, ou salchichas ou dátiles en tapas.
Notas[editar | editar a fonte]
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
 |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Touciño  |
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Cunqueiro, A. (1973): "A matanza caseira", en A cociña galega. Vigo: Editorial Galaxia. ISBN 84-7154-181-5, pp. 13–21.
- Sueiro, J.-V. (1981): Comer en Galicia. Madrid: Penthalon Ediciones. ISBN 84-85337-32-8.
Outros artigos[editar | editar a fonte]
Ligazóns externas[editar | editar a fonte]
- "El tocino" (en castelán). Artigo da Universidade de Córdoba, 1998.
