Parque Nacional de Timanfaya

Parque Nacional de Timanfaya
	(es) Parque nacional de Timanfaya
Tipo	Parque nacional; espazo natural protexido; Parque Nacional de España
Parte de	Rede de Parques Nacionais de España
Situado na entidade xeográfica	Lanzarote
Localización
División administrativa	Illas Canarias, España e Las Palmas, España
	29°00′41″N 13°46′47″O / 29.0114, -13.7797
Características
Altitude	103 m
Punto máis alto	volcán (510 m )
Superficie	51 km²; 5.176,63693 ha
Categoría II da UICN: Parque Nacional
World Database on Protected Areas
Identificador	895
Historia
Data de creación ou fundación	9 de agosto de 1974 e 1974
Actividade
Visitantes anuais	1.748.149 (2007)
Operador	Goberno das Canarias; Goberno e política de España
Páxina web	mapama.gob.es…

O Parque Nacional de Timanfaya atópase nos municipios de Yaiza e Tinajo da illa de Lanzarote, nas Illas Canarias.

Foi declarado Parque Nacional o 9 de agosto de 1974. Ocupa unha extensión de 51,07 km² do suroeste da illa. Trátase dun parque de orixe volcánico. As últimas erupcións producíronse no século XVIII, entre os anos 1730 e 1736. Conta con máis de 25 volcáns, sendo algúns emblemáticos, tales como as Montañas del Fuego, Montaña Rajada ou a Caldera del Corazoncillo. Aínda presenta actividade volcánica, existindo puntos de calor na superficie que alcanzan os 100-120 °C e 600 °C a 13 metros de profundidade.

Este hábitat volcánico atópase nas primeiras etapas da sucesión ecolóxica (en total atópanse unhas 180 especies vexetais), polo que é un lugar excelente para o estudo dos procesos de colonización e sucesión.

En 1993, Unesco outorgoulle a cualificación de Reserva da Biosfera a toda a illa. Tamén é Zona de especial protección para as aves (1994).