Tamandua tetradactyla
| Tamandua tetradactyla Tamanduá de catro dedos, tamanduá meridional | |||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||||||||
| Estado de conservación | |||||||||||||||||||||
 Pouco preocupante | |||||||||||||||||||||
| Clasificación científica | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
| Nome binomial | |||||||||||||||||||||
| Tamandua tetradactyla (Linnaeus, 1758) | |||||||||||||||||||||
 Amarelo: Tamandua tetradactyla quichua Vermello: Tamandua tetradactyla straminea Azul: Tamandua tetradactyla tetradactyla Área e distribución de Tamandua tetradactyla.
Verde: Tamandua tetradactyla nigra | |||||||||||||||||||||
Tamandua tetradactyla é unha especie de mamífero placentario da orde dos pilosos e familia dos mirmecofáxidos.
É un tamanduá de Suramérica, solitario, que se encontra en numerosos hábitats de selvas e de sabanas áridas, e que se alimenta de formigas, térmites e abellas (de aí un dos seus nomes locais, oso mielero).
Ten fortes garras que usa para romper niños de insectos ou para defenderse.
Distribución e hábitat[editar | editar a fonte]
Distribución[editar | editar a fonte]
Tamandua tetradactyla encóntrase desde o nivel do mar até os 2 000 m de altura, distribuíndose en Suramérica desde Colombia, Venezuela e a illa Trinidad, polo norte, até o norte e nordés da Arxentina e o Uruguai.[1]
Hábitat[editar | editar a fonte]
Habita en bosques húmidos e secos, selvas tropicais, sabanas e montes. Gusta estar cerca de regatos e ríos, especialmente onde abundan lianas e plantas epífitas (presumibelmente debido a que están as súas presas nesas áreas).[1]
Morfoloxía[editar | editar a fonte]
O tamaño da cabeza e o troco oscila entre 5 e 9 dm, e a cola mide entre 4 a 6 dm. As variacións individuais e xeográficas observadas entre os individuos desta especie fixeron da súa descrición taxonómica unha dificultade. Os espécimes do sueste están "fortemente manchados," con manchas negras nas costas e na cola. O resto do corpo pode ser beixe ou pardo. Os individuos do norte do Brasil, e de Venezuela ao oeste dos Andes son enteiramente beixes, pardos ou negros, ou só moi lixeiramente manchados.
Posúen catro uñas nas mans e cinco nas extremidades posteriores. Para evitaren picar as palmas das mans con estas afiadas uñas, camiñan apoiando a parte exterior das mans. As partes inferiores do tronco e o final da cola están espidas. A cola é prénsil. O fociño é longo, en forma de trompa, e curvado; e a abertura bucal moi pequena, non maior que o diámetro dun lapis, por onde sae a lingua para atrapar os insectos que come; en repouso, a lingua está protrusa.
Bioloxía[editar | editar a fonte]
As femias son poliéstricas, aínda que preñan xeralmente en verán. A xestación dura entre 130 e 150 días, tras os que nace unha soa cría en primavera. Ao nacer, a cría non se parece aos seus pais; a cor do seu pelo varía do branco ao negro. Durante un tempo vive agarrada ao lombo da nai, que a deixa nunha póla segura cando busca alimento.
É un animal principalmente nocturno, pero ocasionalmente está activo durante o día. É común achalo no seu niño durante o día, en ocos de árboees ou en covas doutros animais. Son solitarios, pero pódense comunicar cando se buscan polo celo e emitir un fétido olor por unha glándula anal.
É mirmecófago, é dicir, come formigas, térmites (formas arbóreas principalmente), que localizan co seu olfacto. Ademais gustan do mel e das abellas, e complementan a súa dieta con froitas e carne. Extraen ás súas presas usando as súas fortes garras para romper e abrir niños e capturalas coa súa pegañenta e alongada lingua (de até 4 dm de lonxitude).[1]
A súa vida en cativerio pode alcanzar os 9 anos e 6 meses.
Taxonomía[editar | editar a fonte]
Descrición[editar | editar a fonte]
A especie foi descrita en 1758 por Linneo, na 10ª edición sa súa obra Systema Naturae, baixo o nome de Myrmecophaga tetradactyla.[2][3] Posteriormente foi reclasificada dentro do xénero Tamandua, que fora creado por John Edward Gray en 1825.
Sinónimos[editar | editar a fonte]
Ao longo do tempo, a especie foi coñecia tamén polos seguintes sinónimos:[3]
- Tamandua longicaudata (Turner, 1853)
- Tamandua nigra Beaux, 1908
- Tamandua opisthomelas Gray, 1873
- Tamandua tamandua (Cuvier, 1798)
- Tamandua mexicanae Cabrera, 1958
- Tamandua longicauda Vesey-FitzGerald, 1936
- Tamandua longicauda Rode, 1937
Subespecies[editar | editar a fonte]
Na actualidade, dentro de Tamandua tatradactyla, recoñécense as seguintes subespecies:[3][4]
- Tamandua tatradactyla nigra (Geoffroy, 1803)
- Tamandua tatradactyla quichua (Thomas, 1927)
- Tamandua tatradactyla straminea (Cope, 1889)
- Tamandua tatradactyla tetradactyla (Linnaeus, 1758)
Nota: Véxase a distribución de cada unha destas especies no mapa arriba.
Status de conservación[editar | editar a fonte]
En 2014 a Unión Internacional para a Conservación da Natureza e dos Recursos Naturais (UICN) cualificou o status de Tamandua tetradactyla como LC (pouco preocupante) debido á súa ampla distribución, a suposta amplitude da súa poboación e a que se encontra nunha serie de áreas protexidas, e porque é pouco probábel que a poboación estea diminuíndo o suficiente como para cualificala nunha categoría ameazada.[5]
Porén a súa poboación está en regresión, debido á súa caza, ás veces para aproveitar os grosos tendóns da cola, que se empregan para fabricar cordas.
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Hayssen, V. (2011): "Tamandua tetradactyla (Pilosa: Myrmecophagidae)". Mammalian Species 43 (1): 64–74.
- ↑ Carolus Linnaeus (1758): Systema naturæ per regna tria naturæ, secundum classes, ordines, genera, species, cum characteribus, differentiis, synonymis, locis. Tomus I. Laurentius Salvius. Holmiæ p.35.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Tamandua tetradactyla en MSW.
- ↑ Gardner, A. L. (2007): "Magnorder Xenarthra". En: A. L. Gardner (ed.), Mammals of South America Vol. 1. Chicago: The University of Chicago Press. ISBN 978-0-226-28242-8, pp. 127-176.
- ↑ Tamandua tatradactyla na Lista vermella da UICN.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
 |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Tamandua tetradactyla  |
 |
Wikispecies posúe unha páxina sobre: Tamandua tetradactyla |
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Kowalski, Kazimierz (1981): Mamíferos. Manual de teriología. Madrid: H. Blume Ediciones. ISBN 84-7214-229-9, p. 341.
- McKenna, Malcolm C. & Bell, Susan K. (1997): Classification of Mammals Above the Species Level. Nova York: Columbia University Press. ISBN 0-231-11013-8.
- Nowak, Ronald M. (1999): Walker's Mammals of the World. 6ª ed. Baltimore, Maryland, EE. UU.: The Johns Hopkins University Press. ISBN 978-0-8018-5789-8.
- Wilson, D. E. & Reeder, D. M., eds. (2005): Mammal Species of the World: A Taxonomic and Geographic Reference 3rd ed. Baltimore, Maryland, USA: The Johns Hopkins University Press. ISBN 978-0-8018-8221-0.
- VV. AA. (1968): Enciclopedia Salvat de las ciencias. Tomo 6. Animales vertebrados. Pamplona: Salvat, S. A. de Ediciones, pp. 78–83.
Outros artigos[editar | editar a fonte]
Ligazóns externas[editar | editar a fonte]
- Tamandua tetradactyla no SIIT.
- Tamandua tetradactyla na ADW. Abundante información (en inglés)
- Tamandua tetradactyla na EOL.
- Placentarios
- Animais descritos en 1758
- Mamíferos da Arxentina
- Mamíferos de Bolivia
- Mamíferos do Brasil
- Mamíferos de Colombia
- Mamíferos de Ecuador
- Mamíferos da Güiana Francesa
- Mamíferos de Güiana
- Mamíferos de Paraguai
- Mamíferos do Perú
- Mamíferos de Suriname
- Mamíferos de Trinidad e Tobago
- Mamíferos do Uruguai
- Mamíferos de Venezuela
- Fauna do Amazonas