Rodolfo Noya
| Rodolfo Noya | |||
|---|---|---|---|
| Información persoal | |||
| Nome | Rodolfo Noya Domínguez | ||
| Nacemento | anos 1920 | ||
| Lugar de nacemento | A Guarda | ||
| Posición | Dianteiro | ||
| Carreira sénior | |||
| Anos | Equipos | Aprs | (Gls) |
| Domaio FC | |||
| Atlántida de Matamá | |||
| Canido | |||
| 1947–1948 | Arsenal de Ferrol | ||
| 1948–1950 | Huesca | ||
| 1950–? | Loyola | ||
| Deportivo Vasco | |||
| La Salle | |||
| Deportivo Celta | |||
| Deportivo Galicia | |||
| La Salle | |||
| Estudiantes | |||
|
Partidos e goles só en liga doméstica. [ editar datos en Wikidata ] | |||
Rodolfo Noya Domínguez, nado na Guarda, é un exfutbolista galego. Xogou en varios equipos galegos e na UD Huesca antes de emigrar a Venezuela, onde xogou durante anos na Primeira División.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Fillo do impresor e futbolista Xoán Noya, represaliado polo franquismo, xogou tamén ao fútbol dende novo. Militou no Domaio FC, no Atlántida de Matamá e no Canido e en 1947 foi facer o servizo militar a Ferrol, onde se enrolou no Arsenal.[1]
Posteriormente xogou no Marín e logo foi co adestrador Lelé para a UD Huesca.[2] Con este equipo logrou o ascenso á Segunda División na tempada 1949/50.
A continuación emigrou a Caracas, onde xogou na Primeira División de Venezuela co Loyola, xunto ao seu irmán Luís e ao seu futuro cuñado Douglas Vidal.[3] Posteriormente xogou no Deportivo Celta, convertido logo en Deportivo Galicia, e no Deportivo Vasco e dúas tempadas no La Salle, co que disputou a Pequena Copa do Mundo en 1955.[4] Pechou a súa carreira no Estudiantes, sucesor do Loyola.[5]
En 1963 instalouse na cidade venezolana de Valencia, onde foi un dos catro fundadores ao ano seguinte do Valencia Fútbol Club. Foi directivo do club e máis tarde presidente, e participou tamén na fundación do Hermandad Gallega Fútbol Club. Ademais estivo ligado á Federación Venezolana de Ciclismo, organizou torneos de golf e foi presidente do equipo de béisbol Navegantes del Magallanes.[5]
Vida persoal[editar | editar a fonte]
É fillo de Xoán Noya, irmán entre outros de Luís Noya, cuñado de Douglas Vidal e tío de Cheché Vidal. Casou en Venezuela con Olga van Der Velde, coa que tivo sete fillos, entre eles o director de orquestra Francisco Noya e o músico electrónico Miguel Noya.[5]
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ "Figuras del deporte modesto". El Pueblo Gallego (en castelán). 4 de outubro de 1947. Consultado o 15 de abril de 2021.
- ↑ "Galería". El Pueblo Gallego (en castelán). 26 de novembro de 1949. p. 3. Consultado o 15 de abril de 2021.
- ↑ "Rodolfo Noya, medio izquierda del Loyola, es la sensación del Campeonato venzolano". Hoja oficial del Lunes (en castelán). 18 de xuño de 1951. p. 3. Consultado o 15 de abril de 2021.
- ↑ "Pequeña Copa del Mundo 1955 (Caracas-Venezuela)". rsssf.com (en inglés). Consultado o 15 de abril de 2021.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 "Rodolfo “Fito” Noya un defensa que supo deleitar con su zurda prodigiosa" (en castelán). 19 de agosto de 2019. Consultado o 15 de abril de 2021.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
- Datos do xogador en BDFutbol (en castelán).
| Control de autoridades |
|
|---|
