Prótese (medicina)
En medicina, unha prótese[1] (plural: próteses; do grego antigo: πρόσθεσις),[2][3] ou un implante protésico, é un dispositivo artificial que suple, en todo ou en parte, as funcións do órgano ou extremidade perdida nas persoas que por enfermidade ou accidente non a teñen, coma os tocos ou os coxos, ou esta non é funcional. Noutras palabras, é calquera peza auto, homo, hereto ou aloplástica, así como calquera apello usado como substituto dun órgano ou parte del.
A parte do corpo substituída pode ter sido perdida por trauma, enfermidade ou unha condición presente no nacemento (trastorno conxénito). As próteses están destinadas a restaurar as funcións normais da parte do corpo que falta[4], ou ás veces crear un efecto estético, e pódense crear a man ou con deseño asistido por ordenador.[5]
Tipos[editar | editar a fonte]
A prótese dunha persoa debe deseñarse e montarse segundo o aspecto e as necesidades funcionais da persoa. Por exemplo, unha persoa pode necesitar unha prótese transradial, pero a persoa debe escoller entre un dispositivo funcional estético, un dispositivo mioeléctrico, un dispositivo de alimentación corporal ou un dispositivo específico de actividade. Os obxectivos futuros e as capacidades económicas da persoa poden axudarlle a escoller entre un ou máis dispositivos.
Exemplos:
Próteses craneofaciais[editar | editar a fonte]
inclúen próteses intraorais e extraorais. As próteses extraorais divídense en hemifacial, auricular (oído), nasal, orbital e ocular. As próteses intraorais inclúen próteses dentais, como obturadores palatinos e implantes dentais. A prótese ocular máis antiga que se atopou foi achada en Irán e ten máis de 5000 anos de antigüidade.[6]
Próteses do pescozo[editar | editar a fonte]
Inclúen substitutos de larinxe, da traquea e substitucións do esófago superior.
Próteses somatolóxicas do torso[editar | editar a fonte]
inclúen próteses mamarias que poden ser simples ou bilaterais, dispositivos de mama completa ou próteses de mamila. Algúns implantes de cirurxía plástica, como os de polipropileno foron prohibidos en varios países, incluíndo os da UE e EEUU.[7]
Próteses de pene[editar | editar a fonte]
Úsanse para tratar a disfunción eréctil, corrixir deformidadeS do pene, realizar procedementos de faloplastia e metoidioplastia en homes biolóxicos e para construír un novo pene en cirurxías de reasignación de xénero de muller a home.
Próteses de membros[editar | editar a fonte]
As próteses de membros inclúen próteses de extremidades superiores e inferiores.
As próteses de extremidades superiores úsanse en distintos niveis de amputación: cuarto anterior, desarticulación do ombreiro, prótese transhumeral, desarticulación do cóbado, prótese transradial, desarticulación do pulso, man completa, man parcial, dedo, dedo parcial. Unha prótese transradial é un membro artificial que substitúe un brazo que falta por debaixo do cóbado.
As próteses de membros superiores pódense clasificar en tres categorías principais: dispositivos pasivos, dispositivos de alimentación corporal e dispositivos de alimentación externa (mioeléctricos). Os dispositivos pasivos poden ser mans pasivas, utilizadas principalmente con fins cosméticos, ou ferramentas pasivas, utilizadas principalmente para actividades específicas (por exemplo, ocio ou vocación). Pódese atopar unha ampla visión xeral e clasificación dos dispositivos pasivos nunha revisión da literatura realizada por Maat et.al.
Un dispositivo pasivo pode ser estático, o que significa que o dispositivo non ten partes móbiles, ou pode ser axustable, o que significa que a súa configuración pódese axustar (por exemplo, apertura manual axustable). A pesar da ausencia de agarre activo, os dispositivos pasivos son moi útiles en tarefas bimanuais que requiren fixación ou apoio dun obxecto, ou para a xesticulación na interacción social. Segundo datos científicos, un terzo dos amputados de membros superiores en todo o mundo usan unha man protésica pasiva. brazo danado. A terceira categoría de dispositivos protéticos dispoñibles son os brazos mioeléctricos. Estes funcionan detectando, mediante eléctrodos, cando os músculos do brazo superior se moven, facendo que unha man artificial se abra ou se peche. Na industria da prótese, un brazo protético transradial denomínase a miúdo como "BE" ou prótese por debaixo do cóbado.
As próteses de extremidades inferiores proporcionan substitucións en distintos niveis de amputación. Estes inclúen a desarticulación da cadeira, a prótese transfemoral, a desarticulación do xeonllo, a prótese transtibial, a amputación de Syme, o pé, o pé parcial e o dedo do pé. As dúas subcategorías principais de dispositivos protéticos de extremidades inferiores son transtibiais (calquera amputación que atravese o óso da tibia ou unha anomalía conxénita que orixina unha deficiencia tibial) e transfemoral (calquera amputación que atravese o óso do fémur ou unha anomalía conxénita que resulte nunha deficiencia femoral).[Cómpre referencia]
Unha prótese transfemoral é un membro artificial que substitúe unha perna que falta por riba do xeonllo. Os amputados transfemorais poden ter dificultades para recuperar o movemento normal. En xeral, un amputado transfemoral debe empregar aproximadamente un 80% máis de enerxía para camiñar que unha persoa con dúas pernas enteiras. Isto débese ás complexidades no movemento asociadas ao xeonllo. En deseños máis novos e mellorados, utilízanse sistemas hidráulicos, fibra de carbono, enlaces mecánicos, motores, microprocesadores informáticos e combinacións innovadoras destas tecnoloxías para dar máis control ao usuario. Na industria das próteses, unha perna protésica transfemoral denomínase a miúdo como "AK" (polas siglas en inglés) ou prótese por riba do xeonllo.
Unha prótese transtibial é un membro artificial que substitúe unha perna que falta por debaixo do xeonllo. Un amputado transtibial adoita ser capaz de recuperar o movemento normal máis facilmente que alguén cunha amputación transfemoral, debido en gran parte á retención do xeonllo, o que permite un movemento máis sinxelo. As próteses das extremidades inferiores describen membros substituídos artificialmente situados a nivel da cadeira ou inferior. Na industria das próteses, unha perna protésica trans-tibial denomínase a miúdo como "BK" (polas siglas en inglés) ou prótese debaixo do xeonllo.
Os fisioterapeutas están adestrados para ensinarlle a unha persoa a camiñar cunha prótese de perna. Para iso, o fisioterapeuta pode proporcionar instrucións verbais e tamén pode axudar a guiar á persoa mediante as indicacións táctiles ou táctiles. Isto pódese facer nunha clínica ou na casa. Hai algunhas investigacións que suxiren que tal adestramento na casa pode ter máis éxito se o tratamento inclúe o uso dunha cinta de correr.[8] Usando unha cinta de correr, xunto co tratamento de fisioterapia, axuda á persoa a experimentar moitos dos retos de andar cunha prótese.
No Reino Unido, o 75% das amputacións dos membros inferiores realízanse debido a unha circulación inadecuada (disvascularización).[9] Esta afección adoita asociarse con moitas outras condicións médicas (comorbilidades), incluíndo diabetes e enfermidade cardíaca que poden facer que se recupere e utilice un membro protético para recuperar a mobilidade e a independencia.[9] Para as persoas que teñen unha circulación inadecuada e perderon un membro inferior, non hai evidencia suficiente debido á falta de investigación para informarlles sobre a súa elección de próteses.[9]
Materiais[editar | editar a fonte]
|
Este artigo sobre medicina é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.
Existen igualmente outros artigos relacionados con este tema nos que tamén podes contribuír. |
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ "bUSCatermos; prótese". aplicacions.usc.es. Consultado o 2022-07-25.
- ↑ { {LSJ|pro/sqesis|πρόσθεσις|cite}}
- ↑ "πρόσθεσις - Αρχαία: Κλίση, Λεξικό, Ορθογραφία, Αναγνώριση, Γραμματική (Αρχαία Και Λόγια Ελληνική) - Lexigram". www.lexigram.gr. Consultado o 2022-08-05.
- ↑ "How artificial limb is made - material, manufacture, making, used, parts, components, structure, procedure". www.madehow.com. Consultado o 2022-08-05.
- ↑ "4: Xestión protésica: visión xeral, métodos e materiais | O&P Virtual Library". www.oandplibrary.org. Consultado o 2017-10 -24.
- ↑ "CHN News". web.archive.org. 2012-04-11. Archived from the original on 11 de abril de 2012. Consultado o 2022-08-05.
- ↑ "FDA Executive Summary; Breast Implant Special Topics". www.fda.gov. Consultado o 5 de agosto de 2022.
- ↑ Highsmith, M. Jason; Andrews, Casey R.; Millman, Claire; Fuller, Ashley; Kahle, Jason T.; Klenow, Tyler D.; Lewis, Katherine L.; Bradley, Rachel C.; Orriola, John J. (2016-09-16). "Intervencións de adestramento de marcha para amputados de extremidades inferiores: unha revisión sistemática da literatura". Technology and Innovation 18 (2–3): 99–113. PMC 5218520. PMID 28066520. doi:10.21300/18.2-3.2016.99.
- ↑ 9,0 9,1 9,2 Barr, Steven; Howe, Tracey E. (2018). "Rehabilitación protésica para persoas maiores disvasculares tras unha amputación transfemoral unilateral". The Cochrane Database of Systematic Reviews 2018 (10): CD005260. ISSN 1469-493X. PMC 6517199. PMID 30350430. doi:10.1002/14651858.CD005260.pub4.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Ligazóns externas[editar | editar a fonte]
- Blog para pacientes de prótesis oculares (en castelán)
- Páxina Web para persoas que sufriron unha amputación ADAEPIS (en castelán)
- The Open Prosthetics Project, próteses deseñadas con principios libres (en inglés)
