Estribo
Os estribos[1] son pezas de formas diversas que permiten que o xinete dun cabalo introduza os pés nelas para afianzarse mentres cabalga. Fixados á sela, permiten unha maior seguridade e comodidade, tanto para o cabalo como para o xinete, que pode así controlar mellor a súa montura.
Tamén se atopan noutros vehículos, como nos vagóns[1] ou nas motocicletas; nestas empréganse para apoiar os pés. O estribo esquerdo do piloto está por detrás da panca de cambios e o dereito detrás do pedal de freo (freo da roda traseira). Os estribos do pasaxeiro sitúanse nunha posición cómoda para este, aos lados da roda traseira.
Historia[editar | editar a fonte]
Os primeiros protoestribos, consistentes nunha corda que unía a sela coa deda gorda do xinete, apareceron na India entre os séculos II e I a.C.[2][3] De alí pasaron á China arredor do ano 300,[4] onde, debido ao clima máis frío, comezaron a atarse arredor do pé calzado e non só sobre o dedo. Posteriormente, os chineses comezaron a fabricar estribos metálicos, de bronce ou ferro fundido. Dende a China, o uso do estribo estendeuse aos nómades turco-mongois da Asia central[4][5] a Corea e ao Xapón. Os hunos introducíronos en Persia no século IV e en Europa contra o século V, aínda que non hai noticias da súa adopción pola cabalaría imperial romana ata aproximadamente un século máis tarde, xa despois da caída do imperio de occidente. Á súa vez, os árabes tomárono dos persas e dos bizantinos.
Pola súa banda, os invasores xermanos do Imperio Romano adoptaron rapidamente o uso dos estribos. Isto mellorou a eficacia da súa cabalaría ata o punto de que foi unha das causas da derrota dos romanos na batalla de Adrianópole (378), e do ocaso do modelo clásico da lexión romana, provocando unha crise militar sen precedentes. O estribo, que permitía ao xinete loitar con comodidade e maximizaba o impacto da carga, iniciara unha nova era en Europa, a da cabalería pesada, que dominou os campos de batalla medievais durante máis de mil anos.
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ 1,0 1,1 Definicións no Dicionario da Real Academia Galega e no Portal das Palabras para estribo.
- ↑ Saddles, Author Russel H. Beatie, Publisher University of Oklahoma Press, 1981, ISBN 080611584X, 9780806115849 P.28
- ↑ White, Lynn Townsend. Medieval Technology and Social Change, Publisher Oxford University Press, 1964, ISBN 0195002660, 9780195002669 P.14
- ↑ 4,0 4,1 Dien, Albert. "THE STIRRUP AND ITS EFFECT ON CHINESE MILITARY HISTORY, consultado o 23 de xaneiro de 2017]
- ↑ Baber, Zaheer (1996). The Science of Empire: Scientific Knowledge, Civilization, and Colonial Rule. State University of New York Press (publicado o 16 de maio de 1996). p. 69. ISBN 978-0791429204.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
 |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Estribo  |
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Azzaroli, Augusto (1985). An Early History of Horsemanship. Massachusetts: Brill Academic Publishers. ISBN 90-04-07233-0.
- Barua, Pradeep (2005). The State at War in South Asia. Nebraska: University of Nebraska Press. ISBN 0-8032-1344-1.
- Chamberlin, J. Edward (2007). Horse: How the Horse Has Shaped Civilizations. Moscova: Olma Media Group. ISBN 1-904955-36-3.
- Encyclopedia of Indian Archaeology (Volume 1). Edited by Amalananda Ghosh (1990). Massachusetts: Brill Academic Publishers. ISBN 90-04-09264-1.
- Graff, David A. (2002). Medieval Chinese Warfare, 300-900. Warfare and History. Londres: Routledge. ISBN 0415239559.
- Lazaris, Stavros, "Considérations sur l’apparition de l’étrier : contribution à l’histoire du cheval dans l’Antiquité tardive", in: Les équidés dans le monde méditerranéen antique. Actes du colloque international organisé par l’École française d’Athènes, le Centre Camille Julian et l’UMR 5140 du CNRS (Athènes, 26-28 Novembre 2003), A. Gardeisen (ed.), Lattes, 2005, p. 275-288 [1]
- Woods, Michael & Woods, Mary B. (2000). Ancient Transportation: From Camels to Canals. Minnesota: 21st century Books. ISBN 0-8225-2993-9.
