Partido Socialista Suízo
| Partido Socialista Suízo | |
|---|---|
 | |
| Acrónimo | SP, PS, PS e SP/PS |
| Tipo | partido político e social democratic party |
| Ideoloxía | Socialismo democrático |
| Data de fundación | 1888 |
| Presidente/a | |
| Nº de membros | 35.000 (2010)  |
| Sede | Berna |
| País | Suíza |
| Na rede | |
| https://www.sp-ps.ch/de, https://www.sp-ps.ch/fr e https://ps-ticino.ch | |
 | |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
O Partido Socialista Suízo (PSS) (en alemán:Sozialdemokratische Partei der Schweiz, en francés:Parti socialiste suisse, en italiano:Partito Socialista svizzero) é un partido político de Suíza, de tendencia esquerdista. Forma parte da Internacional Socialista. Este é un dos catro partidos integrados no Consello Federal suízo, no cal ten dous membros permanentes logo da adopción da fórmula máxica en 1959. O partido foi tamén o que defende a causa social con máis fervor, estivo a favor da introdución dos seguros sociais en Suíza e os seguros sociais obrigatorios, os cales continúan sendo unha das súas maiores preocupacións.
No ano 2008 o número oficial de membros do partido era de 34 000 membros.
Historia
[editar | editar a fonte]- 1888: Durante a conferencia obreira suíza que tivo lugar en Berna o 21 de outubro, decídese a creación do Partido Socialista Suízo.
- 1890: Jakob Vogelsanger (Zürich) é o primeiro socialista elixido ao Consello Nacional.
- 1904: Durante o congreso de Aarau, adóptase o programa marxista do PSS, elaborado por Otto Lang (xuíz cantonal en Zürich).
- 1911: Os 18 socialistas elixidos ao Consello nacional constitúen por primeira vez un grupo parlamentario.
- 1912: Durante o congreso de Neuchâtel adóptanse as medidas necesarias para obrigar ao PSS e os seus órganos a actuar de xeito eficaz, para instaurar o dereito de voto das mulleres.
- 1913: O PSS depone unha nova iniciativa para introducir a proporcionalidad no Consello Nacional. Esta será aceptada polo pobo en 1918.
- 1918: O comité de Olten, fundado polo PSS e a Unión Sindical Suíza (USS), responde ao levantamento das tropas, decidido polo Consello federal na investigación do xeneral Ulrich Wille, cunha chamada ao paro xeral sobre a base de nove reivindicacións (a fin da folga decídese tres días máis tarde logo de que o Consello federal lanzase un ultimato):
- Renovación inmediata do Consello Nacional segundo a proporcionalidade.
- Dereito de voto e de elección para as mulleres.
- Introdución do deber de traballar para todos.
- Introdución da semana de 48 horas en todas as empresas públicas e privadas.
- Reorganización do exército suízo sobre unha base popular.
- Revitalización garantida de acordo cos produtores do campo.
- Creación dun seguro de xubilación e de invalidez.
- Monopolio do Estado sobre as importaciones e as exportacións.
- Pago da débeda pública polos adiñeirados.
- 1919: Logo das primeiras eleccións do Consello Nacional co sistema de proporcionalidade, o PSS duplica os seus curules, pasando de 20 e 41 curules. A sede principal do partido é trasladada de Zürich a Berna.
- 1921: As 21 condicións para entrar na Terceira Internacional son rexeitadas logo do congreso e trala votación de base. A esquerda radical do partido, uns 5.000 membros, abandonan o partido e crean o Partido Comunista Suízo.
- 1924: A lei Schulthess é rexeitada polo pobo. O referendo lanzado polo comité do PSS e a USS (Unión Sindical Suíza) e o total das asociacións de empregados conseguen facer fracasar a tentativa de cambio da semana laboral de 48 horas.
- 1926: Entrada do PSS na Internacional @Obreiro e Socialista. O congreso decide poñer en marcha unha comisión para combater o militarismo e pregoa do mesmo xeito que os socialistas do Consello Nacional rexeiten o orzamento militar.
- 1927: Durante a conferencia feminina do partido socialista, esíxese a introdución dun seguro de maternidade, que sería aceptada polo pobo suízo só no 2004.
- 1931: Logo das eleccións do Consello Nacional, o PSS vólvese o partido maioritario do país.
- 1932: O 9 de novembro, recrutas abren lume sen piedade contra manifestantes antifascistas en Xenebra, a manifestación sáldase en 13 mortos e 63 feridos.
Dirixentes
[editar | editar a fonte]Presidentes del Partido
[editar | editar a fonte]- 1888-1890 Alexander Reichel (Berna)
- 1890-1892 Albert Steck (Berna)
- 1892-1894 Eugen Wullschleger (Basilea)
- 1894-1897 Wilhelm Fürholz (Soleura)
- 1897-1898 Karl Zgraggen (Berna)
- 1898-1898 Paul Brandt (Sankt Gallen)
- 1898-1901 Otto Lang (Zürich)
- 1901-1902 Josef Albisser (Lucerna)
- 1902-1909 Gottfried Reimann (Biel-Bienne)
- 1909-1911 Eduard Kessler (Olten)
- 1911-1912 Johann Näher (Biel-Bienne)
- 1912-1916 Fritz Studer (Winterthur)
- 1916-1918 Emil Klöti (Zürich)
- 1918-1918 Jakob Gschwend (Zürich)
- 1919-1919 Gustav Müller (Berna)
- 1919-1935 Ernst Reinhard (Berna)
- 1935-1952 Hans Oprecht (Zürich)
- 1952-1962 Walter Bringolf (Schaffhausen)
- 1962-1970 Fritz Grütter (Berna)
- 1970-1975 Arthur Schmid (Aarau)
- 1975-1990 Helmut Hubacher (Basilea)
- 1990-1997 Peter Bodenmann (Brig)
- 1997-2000 Ursula Koch (Zürich)
- 2000-2004 Christiane Brunner (Ginebra)
- 2004-.... Hans-Jürg Fehr (Schaffhausen)
Conselleiros Federais
[editar | editar a fonte]- 1943-1951 Ernst Nobs
- 1951-1953 Max Weber
- 1959-1969 Willy Spühler
- 1959-1973 Hans Peter Tschudi
- 1969-1977 Pierre Graber
- 1973-1983 Willy Ritschard
- 1977-1987 Pierre Aubert
- 1987-1993 René Felber
- 1983-1995 Otto Stich
- 1993-2002 Ruth Dreifuss
- 1995-.... Moritz Leuenberger
- 2003-.... Micheline Calmy-Rey
Presidentes do grupo parlamentario
[editar | editar a fonte]- 1966-1969 Pierre Graber
- 1969-1971 Edmund Wyss
- 1971-1972 Anton Muheim
- 1972-1978 Richard Müller
- 1978-1980 Heinz Bratschi
- 1980-1981 René Felber
- 1981-1983 Félicien Morel
- 1983-1987 Dario Robbiani
- 1987-1995 Ursula Mauch
- 1995-1999 Ursula Hafner
- 1999-2001 Franco Cavalli
- 2001-.... Hildegard Fässler
