Moshé Feldenkrais
  | |
| Nome orixinal | (he) משה פנחס פלדנקרייז |
|---|---|
| Biografía | |
| Nacemento | 6 de maio de 1904 Slavuta (Imperio Ruso) |
| Morte | 1 de xullo de 1984 (80 anos) Jaffa (Israel) |
| Lugar de sepultura | Nahalat Yitzhak Cemetery (en)  |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | Israel (1949–) Reino Unido (1940–1949) Francia (1933–1940) Mandato británico de Palestina (1918–1933) Imperio Ruso (1904–1917) |
| Educación | Facultade de Ciencias de París ESTP Paris (pt) |
| Actividade | |
| Campo de traballo | Medicina alternativa, enxeñaría, psicoterapia corporal (pt) , pedagoxía, física, movement therapy (en) , neurofisiologia (pt) , Fisioterapia e Judo |
| Ocupación | físico , profesor universitario , judoka , enxeñeiro |
| Empregador | Universidade de São Francisco (pt) Hampshire College (en) |
| Alumnos | Thomas Hanna e Thomas Myers (en) |
| Lingua | Lingua inglesa e lingua rusa |
| Deporte | Judo |
| Obra | |
Obras destacables
| |
Moshé Picas Feldenkrais (Slavuta, Imperio Ruso, 6 de maio de 1904 - Tel Aviv, Israel, 1 de xullo de 1984) foi un científico (físico e doutor en ciencias) israelí.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Na súa adolescencia emigrou a Palestina.
Vivir en Palestina e ser xudeu significaba moitas veces a necesidade de defenderse en loitas ou pelexas de vida ou morte. Desenvolveu movementos de autodefensa e escribiu un pequeno libro ensinando técnicas de defensa en ataques con coitelo.
Anos máis tarde, en París, por causa de escribir o libro, coñeceu ao mestre xaponés Jigoro Kano. Este introduciuno no Judo e Feldenkrais converteuse no primeiro europeo en obter o cinto negro, segundo Dan en 1933. Fundou o primeiro club de Judo de Francia por pedido de Kano e escribiu varios libros sobre o tema.
En París, onde residiu a partir de 1928, graduouse como físico e enxeñeiro mecánico e electrónico e obtivo o seu doutoramento na Sorbona de París, mentres traballa no laboratorio Jean Frédéric Joliot-Curie nas primeiras investigacións nucleares. En 1951 Feldenkrais regresou a Israel, onde traballou como director do departamento electrónico do exército israelí e no Instituto Weizmann como profesor de física. En 1954 comezou a dedicarse exclusivamente a un tema: como desenvolver a capacidade humana de aprendizaxe ou como el o chamaba: "aprender a aprender". Respecto diso declararía anos máis tarde aos seus alumnos:
- "Vou ser o voso último profesor. Non porque vaia ser o mellor que xamais atopedes, senón porque ides aprender a aprender. Cando o aprendades darédesvos conta de que non hai profesores, que só hai persoas que aprenden e persoas que aprenden a facilitar a aprendizaxe".
Feldenkrais estudou a relación que existe entre o movemento corporal e o xeito de pensar, sentir, aprender e actuar no mundo, establecendo as bases do método de "Autoconciencia polo movemento" e "Integración funcional", que hoxe en día leva o seu nome "o Método Feldenkrais". Este é un sistema único de educación somática, que explora novos patróns de movementos e acrecenta a facilidade e o pracer de moverse ao expandir a autoconciencia. É moi interesante a súa definición de saúde:
- ..."a saúde mídese polo shock (o impacto) que unha persoa poida recibir sen comprometer o seu sistema de vida. Así, o sistema de vida convértese en criterio de saúde, ... unha persoa sa é aquela que pode vivir os seus soños non confesados plenamente."
Os seus pensamentos e traballos están contidos nos seus libros e en numerosos artigos, conferencias e entrevistas.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Bibliografía[editar | editar a fonte]
Traducidos ao castelán:
- Autoconciencia por el movimiento – Exercicios para o desenvolvemento persoal. Bos Aires, Paidós, 1980.
- La dificultad de ver lo obvio. Bos Aires/Barcelona/México: Paidós, 1991.
- El poder del yo – A autotransformación a través da espontaneidade. Barcelona/Buenos Aires, Paidós, 1993.
