Malaita

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Modelo:Xeografía políticaMalaita
Imaxe

Localización
lang=gl Editar o valor em Wikidata Mapa
 9°S 161°L / -9, 161Coordenadas: 9°S 161°L / -9, 161
Reinos da CommonwealthIllas Salomón
Provincias das Illas SalomónMalaita, Illas Salomón Editar o valor em Wikidata
CapitalAuki Editar o valor em Wikidata
Poboación
Poboación140.000 Editar o valor em Wikidata (32,51 hab./km²)
Xeografía
Parte de
Superficie4.307 km² Editar o valor em Wikidata
Medición27 (ancho) × 160 (lonxitude) km
Bañado porOcéano Pacífico Editar o valor em Wikidata
Altitude1.435 m Editar o valor em Wikidata
Punto máis altoMonte Kolovrat (pt) Traducir (1.435 m) Editar o valor em Wikidata
Identificador descritivo
Fuso horario
UTC+11 (pt) Traducir Editar o valor em Wikidata

A Illa Malaita (en inglés: Malaita Island ) é a illa máis grande da provincia de Malaita nas Illas Salomón. Trátase dunha illa tropical e montañosa, cunha serie de ríos e bosques tropicais sen explotar. Malaita é a illa máis poboada das Illas Salomón, con 140.000[1] habitantes, máis dun terzo da poboación nacional. A cidade máis grande e capital provincial, é Auki, situada na costa noroeste.

Historia[editar | editar a fonte]

O nome de Malaita ou Malayta aparece nun diario dos exploradores españois, que afirmaron era o nome real da illa. Cando foi vista por primeira vez desde a illa de Santa Isabel, chamarona "Mala". O bispo George Augustus Selwyn refírese a ela como Malanta en 1850.[2] Mala era o nome utilizado baixo control británico,[3] agora utilízase Malaita con fins oficiais. O nome Gran Malaita tamén se usa para distinguila da pequena illa de Malaita Sur.

Malaita foi descuberta polo español Álvaro de Mendaña y Neira en 1568. Un relato do seu piloto Hernando Gallego, di que a chamaron Malaita polo seu nome indíxena e exploraron gran parte da costa, aínda que non o lado norte. Eles pensaron que a pasaxe Maramasiki era un río. Logo deste descubrimento, non se volveu a ollar a cadea das Illas Salomón, e ata dubidouse da súa existencia, durante douscentos anos.

Foi redescuberta a finais do século XVIII. Moitos dos primeiros misioneros, tanto católicos como protestantes, foron asasinados, e esta violenta reputación sobrevive no nome xeográfico do Cabo Arsacides, cara ao leste na parte norte da illa, significa, o Cabo dos Asasinos. Naquel entón, non había un poder central entre as tribos de Malaita, e había numerosos loitas, agravadas pola introdución das armas occidentais, e as ferramentas de aceiro. Ao redor de 1880, Kwaisulia, un dos xefes, negociou cos recrutadores de traballadores recibir un fornecemento de armas a cambio dos traballadores, sobre a base dunha negociación similar feita por un xefe das Illas Shortland. Este fornecemento de armas deu aos xefes un poder considerable.[4] Con todo, a contratación de man de obra non sempre foi fácil. En 1886, o buque Young Dick foi atacado en Sinerango, Malaita, e a maioría da súa tripulación asasinada.[5] Nese mesmo ano, Gran Bretaña definiu a súa área de interese nas Salomón, incluíndo Malaita, o control do goberno central de Malaita comezou en 1893, coa proclamación do Protectorado británico das Illas Salomón, alegando que o facían para regular as guerras locais e o comercio de traballadores, malia que coincidiu coa adquisición alemá dos territorios do oeste e aos intereses de Francia no leste.[6]

Auki foi establecida como centro de goberno en 1909, como sede do distrito administrativo de Malaita. O goberno comezou a pacificar a illa, mediante o rexistro ou a confiscación das armas de fogo, cobrando un imposto, e rompendo o poder dos líderes da guerra sen escrúpulos. Unha figura importante no proceso foi comisario do distrito William R. Bell, quen foi asasinado en 1927 por un kwaio, xunto cun cadete chamado Lillies e 13 nativos das Salomón ao seu cargo. Produciuse unha gran expedición de castigo, coñecida como o masacre de Malaita. Polo menos 60 kwaio foron asasinados,[7] preto de 200 detidos en Tulagi (a capital do protectorado),[8] e moitos obxectos e lugares sagrados foron destruídos ou profanados.[9] O resentimento por este incidente continúa, e en 1983 os líderes do consello de área kwaio fixeron unha reclamación ao goberno do Reino Unido de 100 millóns de dólares en concepto de indemnización polo incidente.

Ás Illas Salomón lograron a independencia en 1978. As provincias reorganizáronse en 1981, e Malaita converteuse na principal illa da provincia do mesmo nome.

Xeografía[editar | editar a fonte]

Malaita é unha illa estreita, de ao redor de 164 quilómetros de longo e 37 km de largo no seu punto máis ancho. A súa lonxitude estímase en dirección noroeste a sueste, pero o costume local e oficial utilizada polo xeral vira en torno á orientación cara ao norte-sur, e xeralmente refírense á costa "este" ou "extremo norte", cando o termo noroeste, sería máis preciso. Ao suroeste está o Estreito Indispensable (Indispensable Strait), que a separa da illa de Guadalcanal e da illas Florida. Cara ao noroeste e o quilómetros ao noroeste. Ao noroeste da illa esta a Illa de Santa Isabel. Ao suroeste, pegada esta a illa de Malaita sur (tamén chamada Pequena Malaita ou Maramasike), separadas polo estreito paso de Maramasike. Máis aló diso esta Makira, a máis meridional grande illa no arquipélago de Salomón.

Notas[editar | editar a fonte]

  1. The National Statistics Office Arquivado 15 de novembro de 2012 en Wayback Machine. gives the estimated 2007 population of the whole province, including Small Malaita and other outlying islands, as 149,180.
  2. W.G. Ivens. Melanesians of the South-east Solomon Islands. London: Kegan Paul, Trench, Trubner, & Co., 1927; 23.
  3. Ivens, 22-23.
  4. Kent, 101-102.
  5. Kent, 102.
  6. Ross, 57-58.
  7. Keesing and Corris, 178.
  8. Keesing and Corris, 184.
  9. Keesing and Corris, 202-203

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

Outros artigos[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]