Jean-Honoré Fragonard

Jean-Honoré Fragonard
	;
Biografía
Nacemento	5 de abril de 1732 ; Grasse, Francia
Morte	22 de agosto de 1806 (74 anos); former 2nd arrondissement of Paris, Francia (en)
Lugar de sepultura	Saint-Roch (en)
Outros nomes	Fragonard, Jean Honore
Educación	École royale des élèves protégés (en) ; Academia Francesa en Roma ; Escola Nacional Superior de Belas Artes
Actividade
Campo de traballo	Pintura
Lugar de traballo	Viena ; Frankfurt ; Strasburg ; Nápoles ; Roma ; Dresden ; Grasse ; París ; Praga ; Tívoli
Ocupación	pintor, debuxante, gravador, ilustrador
Xénero artístico	Retrato e Arte de paisaxes
Movemento	Rococó
Profesores	Jean-Baptiste-Siméon Chardin (pt) e François Boucher
Alumnos	Jean-Baptiste-Pierre Lebrun (pt)
Obra
	Obras destacables (década de 1760) A randeeira; (1769) A Leitora (pt) ; (década de 1770) The Lock (en) ;
Familia
Cónxuxe	Marie-Anne Fragonard
Fillos	Alexandre-Évariste Fragonard
Parentes	Honoré Fragonard, curmán entregue
Premios
	(1752) Premio de Roma ;
Descrito pola fonte	Grande Enciclopedia Soviética 1969-1978; Meyers Konversations-Lexikon, 4ª edición (1885–1890); Enciclopedia de Otto

Jean Honoré Fragonard, nado en Grasse o 5 de abril de 1732 e finado en París o 22 de agosto de 1806, foi un pintor francés, un dos discípulos mais notábeis de François Boucher. Logo dun período de estudos na Italia volta ao seu país natal, iniciando un período de grande actividade. As súas obras mais coñecidas son "O Bico Furtivo" e "A randeeira".

Traxectoria

Debuxante e retratista nacido en Grasse, considerado un dos derradeiros expoñentes do período rococó, caracterizado por unha arte alegre e sensual, e un dos máis antigos precursores do impresionismo. Estudou pintura en París e mudouse a Roma (1756), onde se impresionou coa obra de Giovanni Battista Tiepolo. Protexido do abade e amante das artes Richard de Saint-Non, viaxaran pola Italia pesquisando as obras dos grandes mestres ata que ambos fixaran a súa residencia en París (1761). A súa consagración veu coa presentación no Salón de París (1765) co enorme lenzo de tema tráxico, O sumo sacerdote Coreso sacrificándose para salvar a Calirroé, que foi adquirido polo rei Lois XV. Entrou na Academia Real (1765) e casou (1769) con Marie-Anne Gérard, e novamente viaxou a Italia, onde pintou unha serie de debuxos de vistas e paisaxes. Retornando a París (1773), reduciu a súa pintura de paisaxes con pequenas figuras, pasando a dedicarse a reprodución de escenas domésticas e sentimentais. Na última fase da súa vida, pobre e case esquecido, pintou escenas de amor e da natureza e morreu en París.

Véxase tamén