Hinobíidos

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
(Redirección desde «Hynobiidae»)
Hinobíidos
Hynobiidae

Rango fósil: Mioceno - Actualidade

Hynobius kimurae
Clasificación científica
Reino: Animalia
Filo: Chordata
Subfilo: Vertebrata
Superclase: Tetrapoda
Clase: Amphibia
Subclase: Lissamphibia
Orde: Caudata
Suborde: Cryptobranchoidea
Familia: Hynobiidae
Cope, 1859
Subfamilias e Xéneros
Véxase o texto
Sinonimia
Véxase o texto
Hynobius boulengeri
Onychodactylus fischeri
Paradactylodon gorganensis
Salamandrella keyserlingii

A dos hinobíidos (Hynobiidae), coñecidos vulgarmente na bibliografía internacional como salamántigas asiáticas, é unha familia de anfibios caudados.[1][2]

A familia está composta por unhas 59 especies de urodelos primitivos que se distribúen por toda Asia, así como en Rusia.[1]

As súas especies están estreitamente relacionadas coas salamandras xigantes (familia dos criptobránquidos), coas que forman a suborde dos criptobrancoideos.

Presentan dentes angulosos, fecundación externa (sendo os ovos depositados en bolsas) e unha metamorfose completa.

Aproximadamente a metade dos hinobíidos descritos actualmente son endémicos do Xapón.[3]

Taxonomía[editar | editar a fonte]

Descrición[editar | editar a fonte]

A familia foi descrita en 1859 polo paleontólogo, herpetólogo, ictiólogo e anatomista comparativo estadounidense Edward Drinker Cope, na súa obra:

Cope, E. D. (1859): "On the primary divisions of the Salamandridae, with descriptions of two new species". Proceedings of the Academy of Natural Sciences of Philadelphia 11: 122-128. (Ver texto íntegro)

Etimoloxía[editar | editar a fonte]

O nome científico da familia, Hynobiidae, está formado, de acordo coa norma, sobre a raíz do nome do seu xénero tipo, Hynobius, coa adición do sufixo do latín científico -ĭdae, propio dos nomes das familias de animais.

Sinónimos[editar | editar a fonte]

Ademais de polo nome actualmente válido, a familia coñeceuse tamén polos sinónimos:

  • Molgidae Gray, 1850
  • Ellipsoglossidae Hallowell, 1856
  • Hynobiinae Cope, 1859
  • Protohynobiinae Fei & Ye, 2000

Clasificación[editar | editar a fonte]

Segundo Amphibian Species of the World a familia subivídese en dúas subfamilias, hinobiinos e onicodactilinos,[4] cos xéneros que se indican:

Ademais coñécense dous xéneros fósiles:[7]

Bioloxía[editar | editar a fonte]

A maioría das especies son terrestres e volven á auga só para reproducírense. Hai poucas evidencias de cortexo. As femias poñen os ovos en dúas masas xelatinosas en forma de arco que conteñen de 35 a 70 ovos cada unha. Os sacos de ovos están pegados a pedras ou vexetación. A fecundación é externa (como nas outras dúas familias de salamántigas primitivas), e os coidados dos pais están presentes en forma de garda de ovos. O comportamento e a ecoloxía dos hinobíidos coñécense pouco.

Filoxenia[editar | editar a fonte]

As análises de Zhang et al. (2006) sobre a filoxenia e a bioxeografía das salamántigas asiáticas indican que, tras orixinarse o grupo na China, a distribución deste foi primordialmente controlada polos efectos xeolóxicos e climáticos locais, tales como a desertificación de Mongolia e o levantamento da meseta tibetana.[8]

Xunto co grupo dos Cryptobranchidae forman un clado, sendo este o máis antigo de entre os caudados.[9]

Cladograma[editar | editar a fonte]

Cladograma baseado en Zhang et al. (2006):[8]

Hynobiidae

Pseudohynobius

Protohynobius

Onychodactylus

Ranodon

Paradacylodon

Pachyhynobius

Hynobius

Salamandrella

Batrachuperus

Liua

Notas[editar | editar a fonte]

  1. 1,0 1,1 Hynobiidae en Amphibian Species of the World. Versión 6.1. Consultado o 16 de novembro de 2021.
  2. Hynobiidae no GBIF. Consultado o 17 de novembro de 2021.
  3. Hasumi, M. (2002): About hynobiids.
  4. Hynobiidae Cope, 1859 no ITIS. Consultado o 17 de novembro de 2021.
  5. Hynobiinae Cope, 1859 No ITIS.
  6. Onychodactylinae Dubois and Raffaëlli, 2012 no ITIS.
  7. Mikko's Phylogeny Archive. Cryptobranchoidei.
  8. 8,0 8,1 Zhang, P. et al (2006): "Phylogeny, evolution, and biogeography of Asiatic salamanders (Hynobiidae)". Proceedings of the National Academy of Sciences 103: 7360-7365.
  9. Gao, K. & Shubin, N. H. (2003): "Earliest known crown-group salamanders". Nature 422: 424-428.

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

  • Larson, A. (1991): "A molecular perspective on the evolutionary relationships of the salamander families". Evolutionary Biology 25: 211-277.
  • Vitt, Laurie J. & Janalee P. Caldwell (2014): Herpetology: An Introductory Biology of Amphibians and Reptiles. 4th Edition. San Diego, California, USA: Academic Press. ISBN 978-0-1238-6919-7.
  • Weisrock, D. W. et al. (2013): "Molecular phylogenetic reconstruction of the endemic Asian salamander family Hynobiidae (Amphibia, Caudata)". Zootaxa 3626 (1): 77–93.
  • Zug, G. R.; Vitt, L. J. & Caldwell, J. P. (1993): Herpetology: an introductory biology of amphibians and reptiles. San Diego, California, USA: Academic Press. ISBN 0-1278-2622-X.

Outros artigos[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]