Historia de Bélxica
| Historia de Bélxica | |
| Mapa |   Historia de Bélxica (Bélxica) |
| País | .svg){kind=small} Bélxica
|
A historia de Bélxica abrangue a historia de Bélxica e a dos seus estados predecesores. Durante a maior parte da súa historia, o que hoxe é Bélxica foi parte dun territorio máis amplo, como o Imperio Carolinxio, ou dividido en varios estados máis pequenos, destacando entre eles o Ducado de Brabante, o Condado de Flandres, o Principado de Liexa, o Condado de Namur, o Condado de Hainaut e o Condado de Luxemburgo. Pola súa situación estratéxica como país de contacto entre diferentes culturas, Bélxica foi denominada a "encrucillada de Europa"; para os moitos exércitos que loitaron no seu chan, tamén foi chamado o "campo de batalla de Europa".
A forma moderna de Bélxica pódese rastrexar polo menos ata o núcleo sur dos Países Baixos borgoñóns. A guerra de Flandres (1568–1648) levou máis tarde á escisión entre o norte da República Holandesa e os Países Baixos do Sur a partir dos que se desenvolveron Bélxica e Luxemburgo. A zona, durante moito tempo un bastión dos Habsburgo, pasou brevemente baixo o control dos Borbóns durante a guerra de Sucesión Española. A paz de Utrecht resultante trasladou a zona de novo ao control dos Habsburgo, creando o que hoxe se coñece como os Países Baixos austríacos. As guerras revolucionarias francesas levaron a que Bélxica pasase a formar parte de Francia en 1795. Despois da derrota dos franceses en 1814, o Congreso de Viena creou dous novos estados, o Reino Unido dos Países Baixos e o Gran Ducado de Luxemburgo, que estiveron en unión dinástica baixo a Casa de Orange-Nassau. Os Países Baixos do Sur rebeláronse durante a Revolución Belga de 1830, establecendo o estado belga moderno, recoñecido oficialmente na Conferencia de Londres de 1830. O primeiro rei de Bélxica, Leopoldo I, asumiu o trono en 1831.
A primeira metade do século XX foi convulsa. A súa neutralidade histórica foi violada en cada unha das guerras mundiais. Durante a primeira guerra mundial, os invasores alemáns fixeron o que despois se coñecería como a violación de Bélxica. Durante a invasión de 1940, a rápida rendición de Leopoldo III de Bélxica ás forzas alemás provocaron unha brecha entre o rei e o pobo. O intento de regreso do rei provocou unha crise constitucional en 1950, que levou á súa abdicación en favor do seu fillo Balduíno I de Bélxica. Bélxica entrou na segunda metade do século XX mostrando unha era sen precedentes de crecemento económico, xa que Bélxica tomou un papel activo na formación da unión aduaneira do Benelux cos seus veciños. En definitiva, a unión Benelux serviría de modelo para a Comunidade Económica Europea, precursora da Unión Europea.
No plano interno, o país afrontou divisións polas diferenzas de lingua e un desenvolvemento económico desigual. Este antagonismo continuo provocou reformas de grande alcance desde os anos 70. Agora divídese en tres rexións: Flandres (neerlandesa) no norte, Valonia (francófona) no sur e a bilingüe, Bruxelas no medio. Desde a década de 1990, Bélxica involucrouse en varios conflitos internacionais, baixo o amparo de varias forzas de mantemento da paz das Nacións Unidas, incluíndo a guerra civil de Ruanda, as guerras civís de Somalia, a guerra de Kosovo e varias outras. As preocupacións medioambientais chegaron a un punto crítico na crise das dioxinas, que derrubou o goberno belga do primeiro ministro Jean-Luc Dehaene. Dende entón, o panorama político belga foi cada vez máis fragmentado; despois das famosas eleccións federais belgas de 2010, levou case un ano formar goberno, e nas eleccións máis recentes un movemento nacionalista flamengo de dereitas en crecemento tivo unha forte influencia na política interna.
|
Este artigo sobre historia é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.
Existen igualmente outros artigos relacionados con este tema nos que tamén podes contribuír. |
