Gran Premio de San Marino de 1985

Gran Premio de San Marino de 1985

Tipo	Gran Premio de San Marino
Deporte	automobilismo
Parte de	Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1985
Distancia do evento	60
Localización  e  Datas
Localización	Autódromo Enzo e Dino Ferrari (Imola) 44°20′28″N 11°42′48″L
Lonxitude	4,909 km
País	San Marino
Data	5 de maio de 1985
Competición
Primeiro posto	Elio de Angelis
Pole position	Ayrton Senna
Volta máis rápida	Michele Alboreto

O Gran Premio de San Marino de 1985 foi unha carreira de Fórmula Un celebrada o 5 de maio de 1985 no Autódromo Enzo e Dino Ferrari en Imola, Italia. Foi a terceira carreira do Campionato do Mundo de pilotos de 1985 e o quinto Gran Premio de San Mariño.

Cualificación

Antes da carreira anterior en Portugal anunciouse que René Arnoux fora despedido por Ferrari, sen explicación algunha da súa repentina partida por parte do equipo ou Arnoux. Foi substituído polo piloto sueco Stefan Johansson. Arnoux estaba nos pits en Imola, pero viuse co equipo Brabham, empezando o falso rumor de que pronto formaría parte do equipo xunto a Nelson Piquet. Ao final resultou que, Arnoux non volvería a pilotar de novo na F1 ata a súa incorporación en Ligier en 1986.

O gañador do Gran Premio portugués Ayrton Senna tamén logrou a pole no seu Lotus - Renault cun tempo de 1: 27.327, que foi 1,19 segundos máis rápido que o pole de 1984 Nelson Piquet. Keke Rosberg demostrou que o Williams - Honda era moita máis competitivo en 1985 que o seu antecesor logrando o segundo posto na grella só 0.027 segundos detrás do Lotus. Para Senna sería a primeira de sete poles consecutivas en Imola, unha andaina que terminou en 1992.

A segunda fila foi para os italianos. Elio de Angelis no seu Lotus-Renault foi terceiro, seguido de posiblemente do único coche e piloto que interesaba realmente aos Tifosi, o italiano Michele Alboreto no seu Ferrari. O belga Thierry Boutsen foi sorprendentemente quinto, no seu Arrows-BMW por diante do McLaren-TAG de Alain Prost. Na súa segunda carreira para Ferrari, Johansson cualificouse en 15ª posición.

O cualificador máis lento, Mauro Baldi no Spirit - Hart, foi 9,595 segundos máis lento que Senna nos 5,040 quilómetros do circuíto de Imola.

Carreira

As limitación de combustible xogaron un papel importante na carreira, e unha sucesión de pilotos retiráronse nas últimas voltas. Alain Prost pasou a bandeira a cadros antes de parar na volta ralentización e atopouse que faltábanlle 2 kg de peso, insuficiente para a verificación técnica posterior á carreira, o que levou á súa descualificación. Elio de Angelis foi descualificado inicialmente pola mesma razón, pero foi readmitido despois. En resumo o sentimento xeral era de que as regras de límite de combustible da FISA reduciran as carreiras de Fórmula Un a unha mera carreira de economía de combustible, o piloto de Williams Nigel Mansell (que foi o último piloto en terminar realmente, a 2 voltas no quinto lugar, e foi un dos só cinco dos dez finalistas clasificados que non quedou sen combustible) sinalou que "non foi moi rápido".

Stefan Johansson fixo unha boa carreira na súa segunda unidade para o Cavallino Rampante. Logo de comezar 15º remontou progresivamente na pista e preto do final da carreira colocouse segundo (beneficiado porque os demais quedaron sen combustible), e estaba a piques de pasar a Senna que tamén corría seco a 3 voltas da meta. Johansson logrou pasar ao Lotus baixo un estrondoso aplauso dos tifosi, só para quedar sen combustible media volta máis tarde saíndo da chicana Acque Minerali. Un exame post carreira do seu coche revelou que o Ferrari tivo un mal funcionamento eléctrico que causou que o motor consumira máis combustible que o que a lectura marcáballe ao equipo e Johansson. A lectura do Ferrari marcáballe a Johansson que aínda tiña suficiente combustible para terminar a carreira.

A vitoria foi a segunda e última vitoria nun Gran Premio para Elio de Angelis quen terminou unha volta por diante dos demais. Tamén foi a segunda vitoria do ano para o John Player Special Team Lotus logo de que Ayrton Senna anotara a súa primeira vitoria na F1 na carreira anterior en Portugal. O segundo lugar foi finalmente outorgado ao piloto belga Thierry Boutsen, que quedou sen combustible ao chegar á recta de meta na súa última volta e empuxou o seu Arrows ata a liña de meta, co francés Patrick Tambay terceiro no seu Renault RE60.

Clasificación

Cualificación

Pos	Nº	Piloto	Construtor	Q1	Q2	Diferenza
1	12	Ayrton Senna	Lotus-Renault	1:27.589	1:27.327	—
2	6	Keke Rosberg	Williams-Honda	1:28.347	1:27.354	+0.027
3	11	Elio de Angelis	Lotus-Renault	1:30.325	1:27.852	+0.525
4	27	Michele Alboreto	Ferrari	1:27.871	1:30.637	+0.544
5	18	Thierry Boutsen	Arrows-BMW	1:28.829	1:27.918	+0.591
6	2	Alain Prost	McLaren-TAG	1:28.604	1:28.099	+0.772
7	5	Nigel Mansell	Williams-Honda	1:29.756	1:28.202	+0.875
8	1	Niki Lauda	McLaren-TAG	1:29.413	1:28.399	+1.072
9	7	Nelson Piquet	Brabham-BMW	1:29.427	1:28.489	+1.162
10	17	Gerhard Berger	Arrows-BMW	1:28.697	1:29.654	+1.370
11	15	Patrick Tambay	Renault	1:30.201	1:29.102	+1.775
12	23	Eddie Cheever	Alfa Romeo	1:30.605	1:29.259	+1.932
13	25	Andrea de Cesaris	Ligier-Renault	1:30.339	1:29.406	+2.079
14	16	Derek Warwick	Renault	1:30.440	1:29.466	+2.139
15	28	Stefan Johansson	Ferrari	1:30.240	1:29.806	+2.479
16	26	Jacques Laffite	Ligier-Renault	1:31.625	1:30.982	+3.655
17	30	Jonathan Palmer	Zakspeed	2:30.990	1:31.028	+3.701
18	22	Riccardo Patrese	Alfa Romeo	1:31.388	1:31.108	+3.781
19	29	Pierluigi Martini	Minardi-Motori Moderni	1:32.770	1:48.391	+5.443
20	8	François Hesnault	Brabham-BMW	1:33.142	1:33.160	+5.833
21	10	Philippe Alliot	RAM-Hart	1:34.201	2:05.141	+6.874
22	24	Piercarlo Ghinzani	Osella-Alfa Romeo	1:34.974	1:34.209	+6.882
23	9	Manfred Winkelhock	RAM-Hart	1:34.936	1:34.579	+7.252
24	4	Stefan Bellof	Tyrrell-Ford	1:35.774	1:35.653	+8.326
25	3	Martin Brundle	Tyrrell-Ford	1:36.397	1:36.661	+9.334
26	21	Mauro Baldi	Spirit-Hart	1:36.922	1:38.235	+9.595

Carreira

Pos	Nº	Piloto	Construtor	Voltas	Tempo/Retirada	Grella	Puntos
1	11	Elio de Angelis	Lotus-Renault	60	1:34:35.955	3	9
2	18	Thierry Boutsen	Arrows-BMW	59	+ 1 volta	5	6
3	15	Patrick Tambay	Renault	59	+ 1 volta	11	4
4	1	Niki Lauda	McLaren-TAG	59	+ 1 volta	8	3
5	5	Nigel Mansell	Williams-Honda	58	+ 2 voltas	7	2
6	28	Stefan Johansson	Ferrari	57	Sen combustible	15	1
7	12	Ayrton Senna	Lotus-Renault	57	Sen combustible	1
8	7	Nelson Piquet	Brabham-BMW	57	Sen combustible	9
9	3	Martin Brundle	Tyrrell-Ford	56	Sen combustible	25
10	16	Derek Warwick	Renault	56	Sen combustible	14
DSC	2	Alain Prost	McLaren-TAG	60	Descualificado	6
Ret	23	Eddie Cheever	Alfa Romeo	50	Motor	12
NC	24	Piercarlo Ghinzani	Osella-Alfa Romeo	46	Non clasificado	22
Ret	27	Michele Alboreto	Ferrari	29	Eléctrico	4
Ret	9	Manfred Winkelhock	RAM-Hart	27	Motor	23
Ret	10	Philippe Alliot	RAM-Hart	24	Motor	21
Ret	6	Keke Rosberg	Williams-Honda	23	Freos	2
Ret	26	Jacques Laffite	Ligier-Renault	22	Turbo	16
Ret	29	Pierluigi Martini	Minardi-Motori Moderni	14	Turbo	19
Ret	25	Andrea de Cesaris	Ligier-Renault	11	Trompo	13
Ret	21	Mauro Baldi	Spirit-Hart	9	Eléctrico	26
Ret	8	François Hesnault	Brabham-BMW	5	Motor	20
Ret	4	Stefan Bellof	Tyrrell-Ford	5	Motor	24
Ret	17	Gerhard Berger	Arrows-BMW	4	Motor	10
Ret	22	Riccardo Patrese	Alfa Romeo	4	Motor	18
NTS	30	Jonathan Palmer	Zakspeed	0	Non Saíu	17

Posicións logo da carreira

Clasificación no campionato de piloto

Pos	Piloto	Puntos
1	Elio de Angelis	16
2	Michele Alboreto	12
3	Patrick Tambay	10
4	Ayrton Senna	9
5	Alain Prost	9

Clasificación do campionato de construtores

Pos	Construtor	Puntos
1	Lotus-Renault	25
2	Ferrari	16
3	McLaren-TAG	12
4	Renault	10
5	Arrows-BMW	6

• Nota:Só están incluídos os cinco primeiros postos en ambos os grupos de clasificación.

Referencias

A menos que se indique o contrario, todos os resultados da carreira tómanse de "The Official Formula 1 website". Consultado o 2018-05-18. 

Carreira anterior: Gran Premio de Portugal de 1985	Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA Temporada 1985	Carreira seguinte: Gran Premio de Mónaco de 1985
Carreira anterior: Gran Premio de San Marino de 1984	Gran Premio de San Marino	Carreira seguinte: Gran Premio de San Marino de 1986