Gabriel Alonso

Gabriel Alonso
Gabriel Alonso
Información persoal
Nome	Gabriel Alonso Aristeaguirre
Nacemento	9 de novembro de 1923
Lugar de nacemento	Hondarribia
Falecemento	19 de novembro de 1996
Lugar de falecemento	Hondarribia
Posición	Defensa
Carreira sénior
Selección nacional
Na rede
	Partidos e goles só en liga doméstica.; [ editar datos en Wikidata ]
	v; c; e;

Gabriel Alonso Aristeaguirre, nado en Hondarribia (Guipúscoa) o 9 de novembro de 1923 e finado na mesma vila o 19 de novembro de 1996, foi un futbolista vasco que xogaba na demarcación de defensa.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Aínda que a gran parte da súa traxectoria futbolística transcorreu no Celta de Vigo e Real Madrid, tamén defendeu as cores do Real Unión de Irún e o Racing de Ferrol.

Gabriel Alonso chega ao Celta procedente de Ferrol na tempada 1946-47, a súa estancia en Vigo coincide cunha etapa de grande esplendor do equipo celeste, especialmente na tempada 1947-48 na que remata a Liga na cuarta posición e acada o subcampionato da Copa. Precisamente na final da mesma tivo que ocupar a posición de gardameta trala lesión de Simón e xa que non se permitia cambio naquela época. Nesta época Gabriel formou unha das mellores liñas medias de España, xunto con Leonardo e Miguel Muñoz.

Nesta época realiza a súa participación coa Selección española de fútbol máis importante, no Mundial de Fútbol Brasil 1950, España gaña por primeira vez a Inglaterra por 1-0 con gol de Zarra en Maracaná, rematando o combinado na cuarta posición.

Debido á difusión que lle deu o réxime ditatorial de Francisco Franco, o gol acadou unha gran sona, e Gabriel Alonso como iniciador da xogada contravindo as indicacións do adestrador encumbrado como futbolista.

Na tempada 1948/49 mete presión para fichar polo Real Madrid que estaba interesado nel, pero non conseguiría o traspaso ata dous anos despois, xunto con outro céltico, Sobrado.

No equipo madrileño asistiu á chegada de Alfredo Di Stéfano, aínda que non puido desfrutar da grande época de esplendor do equipo merengue puido participar na conquista dunha Liga na tempada 1853/54.

Tras tres anos na disciplina madridista é traspasado ao Málaga CF e ao cabo dun ano ao Rayo Vallecano, onde se retirará definitivamente.