Fuentearmegil
| |||||
| Localización | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| |||||
| Estado | España | ||||
| Comunidade autónoma | Castela e León | ||||
| Provincia | provincia de Soria  | ||||
| Capital | Fuentearmegil (pt)  | ||||
| Poboación | |||||
| Poboación | 153 (2023) (2,55 hab./km²) | ||||
| Xeografía | |||||
| Parte de | |||||
| Superficie | 60 km² | ||||
| Altitude | 986 m | ||||
| Comparte fronteira con | |||||
| Organización política | |||||
| • Xefe do goberno | Manuel Gomez Encabo (en) | ||||
| Identificador descritivo | |||||
| Código postal | 42141 | ||||
| Fuso horario | |||||
| Código INE | 42085 | ||||
| Páxina web | fuentearmegil.es | ||||
_Mapa.svg&lang=gl)
Fuentearmegil é un concello español da provincia de Soria. A súa poboación é de 219 habitantes (INE 2012) e ocupa unha superficie de 60,54 km².
Está situada ao oeste da provincia. Fuentearmegil é a cabeza de municipio e o seu termo está formado por Fuencaliente del Burgo, Santervás e Zayuelas.
Polo termo desta vila discorren os ríos Cejos e Perales, afluentes do Douro pola súa marxe dereita.
Historia[editar | editar a fonte]
Fuentearmegil sufriu avatares coa intervención directa dos nobres. Urraca de Avellaneda fundou un mosteiro no seu agregado Fuencaliente del Burgo.
Séculos máis tarde, as localidades que agora forman o termo pasaron a mans do conde de Adanero e marqués de Castro Serna, ao parecer de forma fraudulenta, xa que o seu administrador rexistrou terras, casas e ata edificios relixiosos a nome do conde, a finais do século XIX; hai que dicir que cando esta anotación se levou a cabo na notaría do Burgo en 1886, os colonos tomaron cartas no asunto denuciando o feito. En 1924, logo de formar un sindicato, os veciños compraron aos nobres todas as terras e as súas casas.
A igrexa parroquial está dedicada a Santo André e pódense ver restos de arquitectura árabe e románica. Na praza da igrexa e á fronte colocaron a picota ou rolo, símbolo da vila e de poder xurisdicional; ao redor dela poden verse enroladas unhas longas cadeas.
Existe unha ermida, dedicada a San Roque, e outra no despoboado de San Juan de Cañicera, dedicada a San Xoán Bautista; este despoboado reparte a súa terra entre Fuentearmegil, Guijosa e Alcubilla de Avellaneda.
Durante as festas principais, en honor de Santa Isabel, todas as casas aparecen enramadas, costume que se conserva e que dá ao pobo un aspecto florido e radiante durante as súas festas.
Un bo chopo, recto e alto, serve para pingar o maio, a noite do último día de abril e o primeiro de maio.
Núcleos de poboación[editar | editar a fonte]
- Fuencaliente del Burgo
- Fuentearmegil
- Santervás del Burgo
- Zayuelas
